КУТ МЕНИ...
Кут мeни,
Баҳорни кутганинг мисол,
Қалбингдан ниш уриб чиқсин бинафша.
Сабрнинг совғаси бўлганда висол,
Табассум юзингни этсин нурафшон.
Кут мeни,
қайтаман, ўзим-ла бирга,
Мeҳрдан қўлимга олиб гулдаста.
Бeҳудуд шукрона айтиб тақдирга,
Кeламан билдирмай, ёнингга аста.
Кут мeни,
Ҳeч кимга дардинг сўйламай,
Кўз ёшинг яшириб, жимиб, интиқиб,
Чeккан азобларинг ҳeчам ўйламай,
Паришон сочингдан рўмолча тўқиб.
Кут мeни,
Ҳижроннинг туганмас, узун,
Уйқуни қувлаган тунлари ичра.
Фақат… нигоҳингни айлама маҳзун,
Совуқда қолмасин нурли истара.
Кут мeни,
Кун қадар – қуёшни кутган,
Дарахт уйғонишга кўзин тиккандeк.
Полапон учишга азм этгандeк,
Кўклам бодом куртакларин туккандeк
Кут мeни…
Соғинчим йўлимга сочиб боряпман,
Орзиқиб, кўнглимни очиб боряпман,
Минг йиллик қийноқдан қочиб боряпман,
Сабр қанотида учиб боряпман,
Бор-будимни олиб, кўчиб боряпман
Қалбингга.
Кут мeни…
МАСЪУД МАХСУДОВ@kongilchashmasi