Қошинг қора, кўзларинг қора,
Юлдузисан қайси осмоннинг?
Эслолмасанг ўзим эслатай,
Боласисан Ўзбекистоннинг!
Қачон келдинг бу ерга ўзи?
Не мақсадда дайдиб юрибсан?
Анчагина улғайибсан-ку,
Қорайибсан, озиб-тўзибсан!
Жилғаларсиз дарё қурийди,
Дарёйингни қўйма қуритиб…
Юр, барини эслаймиз бирга,
Айлантирай қўлингдан тутиб.
Ёдингдами бешигинг, ўғлим,
Ундан ҳали ҳидинг кетмаган.
Маҳаллангнинг йўлига қара,
Босиб ўтган изинг кетмаган.
Ана, онанг тандир ёнида
Ёпаяпти сен учун кулча.
Этагидан ажрамасдинг-ку,
Соғинтирдинг сен уни бунча?
Аканг билан учирган варрак
Боқ, осмондан тушолмаяпти.
Опанг сени соғиниб, йиғлаб,
Тишлаганин ютолмаяпти!
Охирги бор қачон эшитдинг,
Тўйлардаги ёр ёрни, ўйла!
Бор, хаёлан дўстларинг билан,
Ўртага туш, қулоч ёз, ўйна.
Ҳайит байрамини соғиниб,
Оқиздинг-ку кўзинг ёшини,
Сенга асраб чарчади янганг,
Арафанинг ширин ошини.
Қара, ўша таниш чойхона,
Чойлашиб гашт қилар кексалар.
Кўрдинг, отанг кулолмаяпти –
Йўлга қарар, сени ахтарар.
Амманг, холанг, амакинг, тоғанг,
Тарқатяпти сумалакларни.
Наҳот соғинмадинг, жон болам,
Наврўздаги камалакларни?
Қара, бувинг қадди букилиб,
Ушоқдайин бўлиб қарибди.
Бир кўришга улгурмикансан?
Хасталаниб, ётиб қолибди.
Болам, дейсан тилингда минг бор,
Қўлингда даст кўтаролмайсан.
Кечирса ҳам бир кун аёлинг,
Сен ўзингни кечиролмайсан.
Мусофирнинг қабри бўлмайди,
Мусофирнинг қадри бўлмайди!
Мусофирнинг мусофирликдан
Ўтадиган дарди бўлмайди.
Тиш қайрама, ёмон дема ҳеч,
Сени катта қилган Ватанни!
Ким дейдилар эшигин бузиб,
Бешигини тепган одамни?
Яшолмайди новда илдизсиз,
Томиринг сув ичган ерга бор!
Отанг қурган йўлларни яшнат,
Уй олдига яна бир уй сол.
Яхшилик қил, юртингни яшнат,
Қўлдан берма шундай имконни,
Сен ҳеч кимдан кам эмассан, бил,
Боласисан Ўзбекистонни.
© Рислиғой Хотамова
http://t.me/Adabiyot_olami