Xattob_Uz🌙

Бирдам, ҳамжиҳат мусулмонлар орасига душманчилик киритилди.Салафийларнинг қилаётган бу каби ҳаракатлари нафақат мусулмончилик, балки инсонийликка ҳам мос келмайдиган ваҳшийликдан бошқа эмасдир .

МАЪРУФЖОН ХОЛДОРБОЙ угли УМАР ИБН ХАТТОБ жомиъ Масжиди имом ноиби

Марҳумларга тиловат савобини бағишлаш масаласида салафийларга раддия
ОГОҲ БЎЛИНГ !!!

Ўзбек ҳалқининг гўзал одатларидан бири маййит чиққан ҳонадон аҳлига таъзия изҳор этиб, ўтганлар ҳаққига Қуръон оятларидан тиловат қилиб, савобини бағишлашдир. Бу одат аслида ҳалқимизга Ислом дини таълимоти асосида кириб келган. Қуръон оятлари нафақат марҳумларга ҳатто уни ўқигувчиларнинг ўзига ҳам манфаатлидир. Аҳли суннат таълимоти бўйича, тириклар томондан қилинган яхши ишларнинг савоби албатта, марҳумларга етиб боради. Бу этиқод ҳалқимизнинг қон-қонига синггиб кетганки, ҳатто уни Ислом дини илмларидан тўлиқ хабари йўқлар ҳам билади. Маҳалла-кўй, таниш-билишлар орасида таъзия бўлса, дарҳол бориб ҳонадон эгаларига тасалли бериб, фотиҳа ўқиб келиш одати ҳам шундандир.

Аммо, кейинги даврларда янги чиққан айрим адашган тоифаларнинг талқин қилишича, Қуръон ўқиб савобини ўтганларга бағишлашнинг фойдаси йўқ эмиш. Такфирчи салафийларнинг раҳнамоларидан бири саналмиш, ибн Бознинг “Ал-фатава”, деб номланган китобида бу ҳақда қуйидаги маълумотни учратасиз:

“ان قراءة القرءان على أموات المسلمين ضلال”

Яъни, “мусулмонларнинг ўликларига Қуръон тиловат қилиб савобини бағишлаш ҳаромдир!”.

Ибн Бознинг бу фатвоси салафи-солиҳлар жумлаи жаҳон аҳли сунна мусулмонларининг фикрига хилофдир. Шу билан бирга унинг бу ва бу каби бошқа бидъатлари тинч-тотув яшаб келаётган мусулмон миллатлар орасида фитна, адоват ва ихтилоф уруғларини сочувчи омил вазифасини ҳам ўтаб берди.

Маййитларга тиловат савобининг етиб бориши уммати муҳаммадиянинг ижмоъси билан исботланган. Имом Нававий раҳматуллоҳи алайҳ ўзининг машҳур “Ал-азкор” номли асарида айтади:

”Тириклар дуосининг ўтганларга манфаъати бор, амалларнинг савоби ҳам етиб боради, деб уламолар ижмоъ қилганлар”.

Шунингдек, имом Нававий ҳазратлари имом Шофеъий раҳматуллоҳи алайҳдан қуйидагича ривоят қилган:

ويستحب أن يُقرأ عند الميّت شىء من القرءان وإن ختموا القرءان عنده كان حسنًا

Яъни, “маййитнинг қабри олдида Қуръон оятларидан ўқишлик мустаҳабдир, агар Қуръоннинг ҳаммасини ўқиб хатм қилинса, янада яхши бўлади”.

Имом Шофеъийнинг бу сўзлари “тиловат савобини бағишлаш ҳаром”, деган салафийларнинг барчасига қарши ҳужжат бўлади.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳам, اللهم اغفر لاهل البقيع , “Эй Аллоҳ Бақиъ қабристон аҳлини кечиргин”, деб дуо қилганлари машҳур ҳадисларда келган. Ва яна, жаноза намозининг ўзида ҳам учинчи такбирдан кейинги ўқиладиган дуода “тирикларимиз ва ўтганларимизнинг гуноҳларидан ўт”, деб дуо қилинади. Бу дуони ҳатто ўша ибн Бознинг ўзи ҳам, издошлари ҳам ўқиб келишади.

Маъқал ибн Ясорнинг ҳадисида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг:

اقرءوا يـس على موتاكم

“Ўликларингизга Ясин сурасини ўқинглар”, деган тавсиялари айтилган.

Имом Бухорий ва имом Муслимлар ривоят қилган бир ҳадисда айтилишича, Пайғамбаримиз алайҳиссалом бир кун қабристондан ўтар экан, тўсатдан икки ёнма-ён қабр олдида тўхтайдилар ва асҳобларига бирон новда келтиришни буюрадилар. Асҳоблар дарҳол хурмо новдасини келтиради, Расулуллоҳ новдани иккига бўлиб, иккала қабр устига санчиб қўяди. Бу ҳолга ажабланиб қараб турган саҳобаларга Ул зот: “Шу икки қабр эгалари қабрида азоб чекишмоқда, уларнинг бири бавлидан сақланмас, иккинчиси эса бировларнинг айбини ташиб чақимчилик қилар эди. Зора, шу новда қуригунча уларнинг азоби енгиллашса..”, дедилар. Худди шу ҳадиснинг шарҳида имом Нававий айтганларки: “Оддий бир новданинг айтган тасбиҳларидан қабр аҳлига манфаат бўлса, инсон зоти ўқиган оятларнинг қандай нафи бўлмасин?! Албатта, Қуръон оятларининг нафи новданинг тасбиҳидан кўпроқ бўлади”.

Бу каби ҳужжат далилларни кўплаб келтириш мумкин. Қадимдан мағрибу-машриқ мусулмонлари ўқилган оятларнинг савоби марҳумларга етади, деб эътиқод қилиб келган. Кейинги даврларда салафийлар пайдо бўлди-ю уммат қабристонлари пайҳон қилинди. Улар томондан мусулмонлар аввал мушрикка чиқарилди сўнгра эса, аллома-ю авлиёларнинг мақбаралари бузиб ташланди, портлатилди.

ИБН СИНОНИНГ СЎНГИ НАСИҲАТИ

Табибларнинг улуғи Ибн Сино кунлардан бирида қаттиқ оғриб, кўрпа-тўшак қилиб ётиб олибди. Ибн Синонинг шогирдлари, энг яқин дўст-биродарлари йиғилишибди. Улар яхши сўз айтиб, улуғ табибнинг кўнглини кўтаришга, кайфиятини яхшилашга ҳаракат қилишса, шогирдлари уни дори-дармонлар билан даволашга киришибдилар. Ўлими яқинлигини сезган Ибн Сино шогирдларига шундай дебди: — Эй, шогирдларим, менинг куним битган кўринади. Шу боисдан мени даволайман, деб беҳудага ҳаракат қилманглар. Вафот этсам, йиғи-сиғи, оҳ-воҳ қилиб ўтирманглар. Фақат ҳақимга дуо қилиб, онда-сонда қабримни зиёрат қилсанглар бас. Ва яна, устоз оламдан ўтди, энди табобат оқсайди, деб ҳам қайғурманглар. Ўрнимга бешта зўр табибни қолдириб кетмоқдаман. Шуларнинг маслаҳатларига доимо амал қилинглар, бошқаларни ҳам шунга даъват этинглар, — дебди. Шогирдлардан бири: — Устоз, сиз айтган табиблар кимлар экан? — деб сўрабди. Шунда Ибн Сино: — Мен қолдириб кетаётган зўр табибларимнинг бири — тозалик, иккинчиси — парҳез, учинчиси — бадан тарбиядир. Ва қолган иккиси мижоз ва кайфият ҳисобланади. Доимо покиза, озода бўлишлик, дуч келган овқатни ея бермаслик, апил-тапил овқатланмаслик, парҳез ва меъёрни билишлик, ичкиликка ружу қўймаслик, бадан аъзоларини ҳаракатсиз қолдирмаслик, мижозни унутмаслик ва ниҳоят, кайфиятни яхши тутишга ҳаракат қилиш лозим. Айтганларимга амал қилинса, касалланиш у ёқда турсин, ҳаттоки бевақт ўлим ҳам орқага чекиниши мумкин.

https://t.me/al_aminuz

@at_tavfiquz✅️Jidda.uz✅️

https://t.me/Dostlar_uz_kanali

Мусулмонни кофир деб ҳукм чиқаришнинг хатари .

Бугунги кундаги кенг тарқалиб бораётган ихтилофлардан бири "Такфирчилик" масаласидир. "Такфир" тушунчаси "бировни кофирга чиқариш", "кофир деб ҳисоблаш" деган маъноларни англатади. Аллоҳ таоло бу борада Нисо сураси 94-оятда шундай марҳамат қилади:
"Сизга салом берган кимсага, мўмин эмассан, деманглар".
Аллоҳ таоло бу ояти каримада шошма-шошарлик қилиб кимнидир диндан чиққанликка ҳукм қилишдан қайтаряпти. Бундан ташқари бу борада кўплаб ҳадислар ҳам бизгача келгандир. Хусусан, Имом Абу Довуд ривоят қилган ҳадисда "Уч нарса имоннинг аслидандир. “Ла илаҳа иллаллоҳ" деган кимсага тегмаслик, уни гуноҳи туфайли “кофир" демаймиз, амали туфайли Исломдан чиқармаймиз” дейилган.
Ушбу ҳадиси шарифда мусулмон киши бошқа диндошига нисбатан қандай муносабатда бўлиши борасида аниқ ҳукм берилмоқда. Бошқа бир ҳадисда эса:
"Ким мўъмин кишини кофирга чиқарса, уни ўлдиргандек (гуноҳкор) бўлади" (Имом Бухорий ривоят қилган).
Ушбу ҳадисга шарҳ ёзган уламоларимиз: “Мусулмонни ўлдирган қотил қанча гуноҳ олса мусулмон инсонни “кофир" деб ҳукм қилган кимса ҳам худди шундай гуноҳкор бўлади", деганлар.
Айтиш жоизки бугунги кунда бунга ўхшаш ихтилофли масалалар жуда кўплаб учрамоқда. Аммо мўътабар мазҳабимиз ва ишончли устозлар, олим уламоларимиз назари билан қарасак уларнинг қилаётган даъволари нечоғлик асоссиз ва саёз эканлигини кўришимиз мумкин.
Аллоҳ таоло ҳеч биримизни тўғри йўлдан адаштирмасин, мана шундай динимиз душманларининг олиб бораётган ишларига муносиб қаршилик қилиб келаётган устозларимизни Ўз паноҳида асрасин.

Жидда масжидидаги бир имом ўзининг касаллиги ҳақида айтади:
“Кунларнинг бирида иштаҳам бўғилди, кейин вақт ўтиши билан
умуман овқатни ҳидига чидолмайдиган бўлдим. Касалхонага бориб
таҳлил қилдирганимда натижаси анча жиддий чиқди.
Текширтирган еримдаги натижаларга қониқмадимда, бошқа ерга
бордим. Энг катта касалхонага бориб текширтирдим. Натижаси бир
хил. Жигар саратони (сероз печени). Менга 2 ой умрим қолганини
айтишди.
Катта танишларимга натижамни кўрсатиб гаплашидим.
Улардан бири жигарнинг олиб бошқа қўйдирса бўлар эди. Лекин
кеч қогансан.
Ўзи аслида аввал ҳеч қандай аломат бўлмаган. Илк
мартта аломат бўлганда бориб текширтирдим. Шунақа
касалхоналардан 4 тасига бордим лекин жавоб айни ва мен оҳири
таслим бўлдим. Энг катта фожиа бу ҳабарни отамга айтишимда эди.
Фарзандининг ўлимига 2 ой қолган отанинг эшитгандаги ҳолатини
тасаввур қилдим. Лекин ноиложман отамга бориб айтдим. Биринчи
оғизларидан чиққан сўз “Алҳамдулиллаҳ” бўлди. Сени ҳолатинг
бошқаларникидан яхши дедилар. Чунки баъзи инсонлар бор
эрталаб уйдан чиқиб кетади қачон ўлим келишини билмасдан
уларга ўлим етиб тўсатдан ўлади. Ҳамма ишларингни тўхтатиб
қайтишга тайёргарлик кўргин дедилар. Отамни гапларидан ҳурсанд
бўлдим. Ва шундан бошлаб бир уйда ўтириб Роббим билан ҳоли
қолиб Қуръон тиловатларида ўтказдим вақтимни. Ёнимда фақат
седана турар эди. Асал билан зам-зам суви турар эди. Чунки бошқа
нарсани истеъмол қила олмасдим. Шу тарзда кунлар ўтиб иштаҳам
очилишни бошлади. Мен ҳайрон бўлдим. Нимага иштаҳам
очилябди. Менга табиблар кетиш вақтлари жуда ҳам қаттиқ
оғриқлар бўлади деб айтишганди. Менда эса акси бўлди. Шунинг
учун ҳам мен кўпроқ Аллоҳга ибодат қилиб олишликка шошилар
эдим. Мен таомларни оз-оздан ейишни бошладим ва шундай
қилиб 2 ой вақт ўтди. Бу вақт орасида ҳар соатда ўлимимни кутар
эдим. Мен аҳволим яхшиланиб ҳеч ҳам ўлимдан ҳабар бўлмагани
учун мен касалхонага таҳлилга бордим. Табиблар ҳайрон, таҳлилни
қайта қайта қилишди. Шунда бош врач мендан жигарни бошқа
қўйдирдизми ? деб сўради. Мен шунда йўқ мен фақат Қуръон
ўқидим ҳеч қаерга чиқмадим. Шунда табиб курсисидан туриб ерга
узоқ сажда қилди. Улар айтдилар Аллоҳ таоло касал жигарни
жисмингиздан кеткизиб, мутлақо янги бўлган жигар ўстирибди. Эй
Роббим Сенга холис қайтган бандангни шундай ҳам
мукофотлайсанми, Китобингни шунчалик ҳам шифо қилиб
қўясанми деб йиғлардим. Энди Қуръон менинг ҳаётимга
айланишини ҳоҳлардим” деб қиссасини тугатди имом