🍃 𝐻𝓊𝓏𝓊𝓇 𝓈𝑜𝒽𝒾𝓁𝒾 🍃

Ba’zi janglarda g’alaba qilishning yagona yo’li, avvaldan unga kirishmaslik. Va ba’zi janglardagi g’alaba mag’lubiyat bilan teng bo’ladi.

Adham Sharqoviy

Zotan yo’l mashaqqatli edi.
Mayli yo’l mashaqqat bo’lsa bo’lsin, yo’ldosh mashaqqat bo’lmasin.

— Ahvollaring qanday?
— Menku yaxshiman…
Lekin qalbimga nimadir bo’ldi…


©️someone

Юрагим бир пайтда қувнайди инграб,
Бу ҳолни изоҳлаб беролмас воиз.
Оғриши - ёнимда йўқлигинг сабаб,
Шодлиги - ҳаётда борлигинг боис!

Xayrulla Hamidov

Yuchin o’sha pallada 10 yoshlarda edi chamasi. Kuniga uy va maktab orasida 2 marta borib kelar, 25 kmdan ko’proq yo’lda yugurishga majbur bo’lardi. Bunday harakatchanlikda poyabzal kiyish tabiiy. Oyisi Jiashen unga bo’zdan poyabzal tikib bergan edi…

Yuchin yangi kovushini hali 2 oy kiygan bo’lsa-da, Jiashen uning kovushini ta’mirlayotganiga ko’zim tushdi. Jiashen daladagi ishlar bilan juda qattiq charchar edi, endi kovush muammosi paydo bo’ldi. 2 oylik kovushlarni qo’limga olib ko’zdan kechirdim, poshnasi va tag qismi batamom yupqalashib deyarli yaroqsiz holatga kelgan edi. Yuchin qo’lida o’t to’la savat bilan qaytib kelganida kovushlarni oldiga otdim. Qulog’idan tortib kovushlarni ko’rsatdim: ”Bularni kiyyapsanmi yoki kemiryapsanmi”
Yuchin og’riqdan yuzini burishtirib, qulog’ini uqaladi. Yig’lamoqchi bo’ldi, ammo jur’ati yetmadi. “Agarda shu tarzda kiyishda davom etsang oyoqlaringni sindiraman” deb tahdid qildim.

Albatta men nohaq edim. Ertalab maktabga chopib borar, tushlikda echkilarga o’t o’rish uchun uyga chopib kelardi. Echkilarning qumalog’ini o’g’it sifatida dalaga olib borish ham uning zimmasida edi. Har yili echkilarning junini sotib topgan pulimizga kim biladi necha juft kovush olgan bo’lardik Yuchinga.

Unga baqirganimdan so’ng maktabga oyoqyalang borib keladigan bo’ldi. Kovushini maktabga borgandan keyin kiyardi. Bir marta qalin qor yog’di, ammo o’shanda ham oyoqyalang ketishga chog’landi. Ota bo’lib uning ahvoliga zo’rg’a chidadim. Uni to’xtatib qo’lida nima borligini so’radim. Yalang oyoqari qorning ichida, qo’lida kovushiga qarab turardi, nima deb javob berishni bilmasdi.
“Bular oyoq kiyimi, qo’lqop emas, kiyib ol uni” dedim. O’shandagina kovushini kiydi. Boshini ko’tarar ekan, gapimni tugatishimni kutib turdi. Unga qo’l siltab “Qani jo’na” dedim.
Yuchin ortga o’girilib, shaharchaga yugurib ketdi. Biroq hali uncha uzoq ketmay turib, to’xtaganiga va kovushini chiqarib qo’liga olganiga ko’zim tushdi.
Yuchin chindan ham quloqsiz bola edi…

Yuy Xua “Yashamoq”