Abdulqodir Samarqandiy

Мусо алайҳис саломнинг онаси қутига солиб дарёга ташлаганида дарё уни қаерга олиб боришини кўриш учун опаси қирғоқдан югурди. Осиё уни тутиб олганида Мусо ҳеч бир аёлни эммади. Опаси уларга насиҳатчи кўринишида ўз онасини таклиф қилди ва Мусо алайҳис салом ўз онасига қайтди. Мусо алайҳис саломни Аллоҳ тполо Пайғамбалик билан сийлагач, Мусо алайҳис салом Аллоҳ таолога укасини ҳам унга ёрдамчи қилиб беришини, унинг тили бурророқ эканлигини айтди. Бундан орланмади!


Агар Фиръавн бўлмаганида,
золимлар ўз қуллари орқали золим бўлишларини англамаган бўлар эдик.
Аллоҳ таоло айтганидек: “У ўз қавмини лақиллатди, улар унга бўйсундилар!”.
Агар Фиръавн ўз қавмининг унга бош эгишини кўрмаганида, уларни бошқара олмаган бўлар эди. Демак золим асли табиатан золим бўлмайди, балки унинг атрофидаги қуллар уни золим бўлишига сабабчи бўлишади!
Энди ҳикматларни кўрдингизми?!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ҲИКМАТ
Аллоҳ ҳар бир инсонни бир ҳикмат билан яратади. Бу ҳикмат сизга қанчалар номаълум бўлса ҳам, унга ишонинг!
Аллоҳ таоло махлуқотларни яратишидаги ҳикматини бизга айтмаганининг икки асосий сабаби бор. Биринчи сабаб:
Аллоҳ таоло қилган иши учун сўроқ қилинмайди, ҳеч кимга ҳисоб бермайди. Бу нарса банда билан Роббиси ўртасидаги одобнинг биринчи қадамидир. Бундан бошқа ҳолда иймон тўлиқ бўлмайди. Бошқача таъбир билан айтганда иймон “оқсоқ” бўлиб қолади!
Иккинчи сабаб:
Аллоҳ таоло биздан тарихий ҳодисаларни англашимизни ва улардан ўзимизга сабоқ олишимизни хоҳлади.
Зеҳнга оид бўронлар, танқидий фикрлаш, ўқувчиларга жавобларни тайёр ҳолда бермаслик бу замонавий тарбиянинг асосий усулларидан эмасми ахир?!
Нега бундай усулларни одамларда бўлса мақтаймиз-у, Аллоҳга нисбатан шубҳа қиламиз, наъузу биллаҳ?!

Сиз: “Мен шубҳа қилмаяпман, фақат тушунмоқчиман!” дейишингиз мумкин. Шунда мен: “Биродарим! Тушунишга уринишнингизнинг ўзи ибодатдир. Лекин мен сезяпманки, сиз кимнидир назарда тутяпсиз!”, дейман.
Сиз: “Мен ҳеч кимни назарда тутмаяпман, лекин сиз сўраганингиз учун айтдим. Масалан, Фиръавн каби золим бир шахсни яратишда Аллоҳнинг қандай ҳикмати бор?”, дейсиз.

Фиръавн Аллоҳнинг яратишидаги ҳикматини тушунишимиздаги муҳим мисоллардан биридир!

Агар Фиръавн ва унга ўхшаганлар бўлмаганида, имтиҳон қонунини тушунмас эдик!
Бу қонун кучлиларнинг ҳокимият, шуҳрат ва салтанат билан имтиҳон қилиш қонунидир. Ожизларнинг эса сабр-тоқат ва курашиш орқали синовдан ўтиш қонунидир!

Фиръавн бўлмаганида, Аллоҳ бандаларига Ўзига ибодат қилиш ёки Унга итоат қилмаслик ихтиёрини берганини ҳеч қачон тушунмас эдик!
Агар Аллоҳ инсонларни Ўзига итоат қилишга мажбур қилганида,
дунёдаги имтиҳон қандай бўлар эди?!
Инсонлар эркин иродага, истакка эга бўлмасдан туриб, қандай қилиб имтиҳондан ўтишлари ёки йиқилишлари мумкин?!
Мажбурланган одамни имтиҳон қилинмайди, мажбур этилган ожиз инсон жавобгар эмас!
Аллоҳнинг золимга куч бериши — унинг зарарига ҳужжатни ҳозирлаш учундир.
Золимлар зулм қилган пайтда мазлумни зулмдан ҳимоя қилмаслиги аслида уларнинг сабр-тоқатини синаш, золимларга қарши курашини имтиҳон қилиш учундир!
Агар Фиръавн бўлмаганида, Аллоҳнинг тақдирини ҳеч ким ўзгартира олмаслигини тушунмас эдик. Фиръавн тушида саройини ўт олаётганини кўрди. Таъбирчилар унинг тушини таъбирида Исроил авлодидан бир ўғил туғилиб, унинг подшоҳлигига хавф солишини айтишди.
Шундан сўнг у Исроил авлодидан туғилган барча эркак чақалоқларни ўлдиришга буйруқ берди. У йиллар давомида чақалоқларни ўлдириб келди,
лекин Мусо алайҳис салом туғилганда билмаган ҳолида ўз саройида уни боқиб катта қилди!
Бу Аллоҳнинг тақдири шубҳасиз амалга ошишини тушуниш учун эди!

Агар Фиръавн бўлмаганида, Аллоҳ қалбларни Ўзи истаганидек бошқара олишини билмас эдик!
Мисрда Фиръавннинг хотини Осиё бинт Музоҳим Нил дарёсида оқиб келаётган ёғоч қутини кўриб қолади. У қути ичидаги чақалоқни кўрганда, Аллоҳ унинг қалбига чақалоққа нисбатан муҳаббатни солди. Шу муҳаббат туфайли Аллоҳ таоло Мусо алайҳис саломни ўлдиришдан сақлаб қолди!

Агар Фиръавн бўлмаганида, биров бировни буза олмаслигини тушунмас эдик. Қилаётган гуноҳ ва ёмонлигимизда муҳит ва шароитни айблар эдик. Аммо Аллоҳ таоло Осиёни зўравон ва золим Фиръавндан фарқли ўлароқ иймонини бизга намуна қилиб қўйди. Аёллар энди золим эрларини баҳона қила олишмайди.
Бу хонадонда эр: “Мен сизларнинг олий Роббингизман!” деса, хотини: “Субҳаналлоҳ, Раббим покиза Зотдир!”, деб сажда қилар эди!

Агар Фиръавн бўлмаганида уйлар сир эканлигини, бир том остида тунайдиган, бир ёстиқ устида ухлайдиган эр ва хотин бир биридан осмон ва ер қадар узоқ бўлиши мумкинлигини билмас эдик. Тасаввур қилиб кўринг, тарихдаги энг золим инсонлардан бири билан тарихдаги энг буюк аёллардан бири ўртасида нақадар катта фарқ бор!

Демак инсонларни масофалар эмас, қалблар бир-биридан узоқ қилар экан!

Агар Фиръавн бўлмаганида акалар ва опалар қалбимизнинг бир бўлаги эканлигини англамаган бўлар эдик.

МИРЁЪ
“Мирёъ” ҳақида эшитганмисиз?!
Сизнинг кўзларингизда илгари бу ҳақда эшитмаганингиз учун ҳайрат кўраяпман!
Ҳозир бу ҳайратдан сизни бундан халос қиламан:

Мирёъ — бу қўй. У туғилган куни онасидан ажратилади, у онасини, онаси эса уни кўрмайди!
Сўнгра уни эшакнинг урғочиси билан қолдирилади ва уни эмизилиб ўстирилади. Шу тариқа у эшакни онаси деб ўйлайди!

Катта бўлганидан сўнг уни бичилади, жуни ҳеч қачон олинмайди. Бичилгпни сабабли шохлари ўсади. Бу уни янада ҳайбатли қилиб кўрсатади.
Унинг бўйнига қўнғироқлар илинади ва поданинг олдига қўйилади.
Бироқ, аслида у раҳбар эмас. Уни фақатгина ўзини боққан урғочи эшакка боғлаб қўйишади холос!

Эҳтимол, сиз бундан менга нима фойда дерсиз?!
Шошилманг! Агар сен мирёъни яхши кузатсангиз, ҳозирги кунда унга ўхшаган одамлар жуда кўп эканини тушунасиз!
Баъзи одамлар олдинда юришади, атрофидагилар эса худди қўмондонга ишонган аскар каби уларни кузатиб боришади.
Аммо олдиндагилар ҳам аслида ўзларини эмизган урғочи эшакка боғланган. Биз эса уларни қаҳрамон деб ўйлаймиз. Аммо улар фақатгина бўйнида қўнғироқ илинган, бошқарувдан маҳрум каслар холос!

Муҳими олдинда бўлиш эмас,
муҳими тўғри йўлда бўлишдир!
Ҳақ йўлда қул бўлиш ботил йўлда подшоҳ бўлишдан яхшироқдир!
Абу Жаҳл ўз қавмида пешқадам эди, аммо, у бузуқ бош эди!
Қорун бойликда тенгсиз эди, лекин у бойлигини фақат бузғунчилик учун ишлатди!
Фиръавн эса қиёмат куни
ўз издошларини албатта дўзахга бошлаб боради!

Энг муҳим нарса — йўналиш. Тезлик эмас, балки қаерга кетаётганимиз муҳим!
Аллоҳ сари йўл олган карвон, ҳатто секин бўлса ҳам, манзилга етади. Агар манзилга ета олмаса ҳам бу муаммо эмас. Чунки Аллоҳ томон бориладиган йўлда вафот этишнинг ўзи ҳам манзилга етишдир аслида!

Лекин Аллоҳдан узоқлашган карвон, қанчалик тез юрмасин,
фақат Ундан узоқлашиб боради холос!
Демак аввал йўналишингизни тўғриланг. Сўнгра, сафар бошлайсиз!!!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ЎЙНАШМАНГ
Кеча имом Молик роҳимаҳуллоҳнинг шогирди Қаънабийга айтган гапини узоқ мулоҳаза қилдим:
“Қандай нарса билан ўйнашсанг ўйнаш, аммо дининг билан ҳеч қачон ўйнашма!”

Динимиз – бизнинг суягимиз, етимиз, қонимиздир. Уни йўқотсак, ҳеч нарсамиз қолмайди!
Мен бу ерда фақат гуноҳлар ҳақида гапирмаяпман. Чунки ҳаммамиз гуноҳкормиз. Имом Молик роҳимаҳуллоҳ ҳам бу гапи билан гуноҳни назарда тутмаган.
Дин – бу бизнинг ақийдамиз. Уни ҳар қандай кирликдан асрашимиз лозим:
Кичик риёдан, одамлар олдида мақтов эшитишдан, дунёнинг фоний лаззатлари учун охиратнинг боқий неъматларидан воз кечишдан, золимларга ёрдам беришдан ва ҳақиқатдан юз ўгиришдан эҳтиёт бўлишимиз лозим!
Бандалар доимо негадир қамчи тутганнинг ортидан эргашади,
ҳақни тутганларнинг эмас!

Саҳобалар ҳам гуноҳга йўлиқишган. Фақат Пайғамбарларгина гуноҳдан маъсумдирлар. Аммо шундай бўлсада, саҳобаларнинг ақийдалари тоғдек мустаҳкам эди!

Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг даврларида Абдуллоҳ деган бир одам бор эди. У ҳазилкаш эди. Жанобимизни кўрса, кулдиришни хуш кўрарди. Бироқ у шаробга муккасидан кетганди. Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам уни бир неча бор жазоладилар. Хамр ичгани учун дарраладилар.
Бир куни яна хамр ичгани учун жазоланганида, саҳобалардан бири деди:
“Эй Аллоҳ, уни лаънатлагин! Неча марта жазоланаяпти-я!” – деб юборди.
Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар:
“Уни лаънатламанглар! Аллоҳга қасамки, мен унинг Аллоҳ ва Расулини яхши кўришидан бошқа нарсани билмайман!”.

Моиз розияллоҳу анҳу ҳам зино қилган эди. Абу Миҳжан розияллоҳу анҳу эса Қодисия кунида хамр ичгани учун боғлаб қўйилган эди. Лекин уларнинг ақийдалари пок эди!

Мен гуноҳ қилиш мумкин, демоқчи эмасман. Аммо Пайғамбарлардан бошқа ҳеч ким гуноҳдан холи бўла олмайди. Шунинг учун Аллоҳ таоло тавбанинг эшигини қиёмат кунигача очиқ қолдирди.
Мусулмоннинг гуноҳи уни синиқ ҳолга олиб келади, тарбиялайди.
Ҳатто баъзан бир гуноҳ инсонни Аллоҳга яқинлаштиради. Бундай гуноҳлар ғурурни парчалайди. Баъзи тоатлар эса инсонни кибрга олиб бориши ҳам мумкин!

Гуноҳ қилган мусулмон тавба қилади ва бу унинг Аллоҳ билан бўлган ишидир. Эҳтимол бу осондир. Чунки Аллоҳнинг раҳмати улкан!
Аммо ақийда бузилса, уни ҳеч қандай амал тўғрилай олмайди!
Шунинг учун, динимиз билан ўйнашмаслигимиз лозим!!!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

Шунда сиздан ажралиб қолишимдан қўрқаяпман!
Бу қандай муҳаббат?!

Бани Динордан бўлган аёл…
Унинг отаси, акаси ва эри Уҳудда шаҳид бўлди. Одамлар унинг олдига келиб бунинг хабарини бердилар. Лекин у: “Расулуллоҳ қандайлар?!”-деб сўради.
Унга кишилар: “У киши тириклар!”-дейишди.
У деди:
-У кишини менга кўрсатинглар!

У Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва салламни кўриб деди: “Сиз омон бўлсангиз, ҳар қандай мусибат мен учун осондир!”.

Бу қандай муҳаббат?!
Шунақасини эшитганмисиз?!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ЎЗИБ КЕТИШГАН
Кеча Ибн Саъд роҳимаҳуллоҳнинг «Табақот» номли китобидан бир нарса ўқидим, у менга таъсир қилиб қаттиқ ларзага солди.
Баъзан инсон шундай бир сатрларни ўқийдики, ундан ўзининг нақадар ожиз ва ночорлигини ҳис қилади. Баъзи инсонлар борки, улар биздан қалблари билан анча илдамлаб кетишган!

Келинг, сизни куттириб қўймаслик учун, гап нимада эканини айтаман:

Ибн Саъд роҳимаҳуллоҳ ривоят қилади:
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам Мадинага ҳижрат қилиб келганларида, Абу Айюб Ансорий розияллоҳу анҳунинг уйида бир йилча истиқомат қилдилар. Кейин Али розияллоҳу анҳу Фотима розияллоҳу анҳога уйланганидан кейин, Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам унга: “Ўзингга уй қидир!”, дедилар.

Али розияллоҳу анҳу уй қидириб, Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва салламдан анча узоқроқдан жой топди.
Шунда Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам Фотима розияллоҳу анҳонинг олдига бориб:
-Мен сени ўзимга яқинроқ жойга кўчирмоқчиман! -дедилар.
Фотима розияллоҳу анҳо деди:
-Ҳориса ибн Нуъмондан сўранг, уйини бўшатиб берармикин?!
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
-Ҳориса бизнинг олдимиздан шундоқ ҳам кўчиб кетди, уялганимдан унга яна бирор нарса дея олмайман!

Бу гап Ҳорисага етиб борди. У Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг олдиларига келиб деди:
-Эй Аллоҳнинг Расули! Сиз Фотимани ўзингизга яқин жойга кўчирмоқчи эканлигингизни эшитдим. Менинг уйларим сизга энг яқин уйлардандир. Мен ҳам, молим ҳам Аллоҳ ва Унинг Расулиникидир. Мендан олган молингиз менга қолдирганингиздан кўра севимлироқдир!

Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам уни дуо қилдилар!

Шу тариқа Фотима розияллоҳу анҳо эски уйидан Ҳорисанинг уйига кўчирилди!”.

Тасаввур қилинг, бу қандай муҳаббат!

Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам билан қизлари орасидаги масофа узоқроқ эди. Бу масофани камайтириш учун Ҳориса ибн Нуъмон розияллоҳу анҳу Фотима розияллоҳу анҳога ўз уйини бериб юборди.
Ҳориса розияллоҳу анҳу шунчаки гап билан эмас, амали билан кўрсатди муҳаббатини!
Фақатгина Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам билан қизлари бир-бирларига яқинроқ бўлиши учунгина уйини берди!!!
Мана ҳақиқий муҳаббат, мана ҳақиқий садоқат!
Агар бу сийрат китобларида ёзилмаганида, буни фантазия деб ўйлашингиз мумкин

Набий саллоллоҳу адайҳи ва саллам танланган зотдирлар. Худди шунингдек, саҳобалар ҳам танланган инсонлардир.

Ҳижрат кечасини ёдга олинг. Абу Бакр розияллоҳу анҳу Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламга бир идишда сут беради. Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам сутни ичадилар. Абу Бакр эса: “Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам сутни ичдилар, мен қониқдим!”-дейди!

Бу қандай муҳаббат?!
У зот ичадилар Абу Бакр розияллоҳу анҳунинг чанқоғи босилади!

Бундай муҳаббатни кўрганмисан?

Бадр кунида Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам: “Маслаҳат беринг, эй одамлар!”-деб қайта-қайта такрорлайдилар.
Абу Бакр розияллоҳу анҳу сўзга чиқади, Умар розияллоҳу анҳу сўзга чиқади, аммо Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам ҳали ҳам: “Маслаҳат беринглар!” деб такрорлайдилар.

Шунда Саъд ибн Муъоз розияллоҳу анҳу ансорларни назарда тутаётганларини тушуниб, ўрнидан турди ва деди:
-Эй Аллоҳнинг Расули! Сиз биздан сўраяпсизми?
-Ҳа!
-Эй Аллоҳнинг Расули! Бизнинг ҳамма нарсамиз сизники. Молимиздан нимани оласиз, нимани қолдирасиз бу сизнинг ихтиёрингиз. Олиб қўйганингиз қолдирганингиздан биз учун севимлироқ. Агар бизга денгизга тушишни буюрсангиз, биздан ҳеч ким ортга қайтмайди. Биз урушда сабрли, жангда содиқмиз. Қаерга буюрсангиз, боришга тайёрмиз!

Бу қандай муҳаббат?!

Уҳуд куни мусулмонлар ортга чекинганида, саҳобалар Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламни ҳимоя қилиш учун ўз жонларини тикдилар!
Абу Талҳа розияллоҳу анҳу Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламга ўз танаси билан тўсқинлик қилди ва: “Менинг жоним сизники, ё Расулуллоҳ!” деди.

Бу қандай муҳаббат?!

Савбон розияллоҳу анҳу…
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам ундан сўрадилар:
-Эй Савбон! Нега рангинг ўзгарган?
У деди:
-Мен бемор эмасман,
Лекин сизни кўрмасам, кўнглим қоронғи бўлиб кетади. Қиёматда эса, сиз Пайғамбарлар қаторида бўласиз. Мен эса сиздан паст даражада бўламан.

ЎЗГАРИНГ
Ксенофонт Суқротнинг шогирдларидан бири эди. Лекин у илм ва маърифатни яхши кўриш билан бирга, урушга ҳам иштиёқли эди. У деярли бирон-бир тамойилга эга бўлмаган одам эди!
Ким кўпроқ пул тўласа, ўшалар томонида жанг қиларди. Эҳтимол кеча қарши бўлган томонга бугун ёрдам бериши ҳам мумкин эди. Унинг садоқати фақатгина пулга боғлиқ эди!
Лекин шунга қарамай, у билимга бўлган иштиёқини сақлаб қолди ва “Анабазис” номли машҳур асарини ёзди.
Унда у Кичкина Қаврашнинг укаси Ардашер II га қарши урушда қатнашганини ҳикоя қилди.

Бу китоб шунчаки уруш тарихи эмас эди. Унда бироз фалсафа ва адабиёт ҳам бор эди. Ксенофонт мазкур китобида шундай дейди:

“Сен тўқнашадиган тўсиқлар аслида дарёлар ҳам эмас, тоғлар ҳам эмас, бошқа жангчилар ҳам эмас. Сен учун ягона ҳақиқий тўсиқ – бу сенинг ўзингсан!
Агар ўзингни йўқотгандай ҳис қилсанг, тўғри йўналишни аниқлай олмасанг, дўст билан душманни ажратиш қийин бўлса, бунинг учун ўзингдан бошқани айблама!
Ҳар доим жангга киришга тайёр эканлигингни ўйла!
Ҳамма нарса сенинг дунёга қандай қарашингга боғлиқ. Воқеликка бўлган нуқтаи назарингдаги ўзгариш сени оддий ёлланма аскардан ҳақиқий жангчига айлантира олади!”.

Шу жумлани яхшилаб ўйлаб кўринг. Ҳамма нарса демак бизнинг дунёқарашимизга боғлиқ!

Бирор-бир масалага бўлган муносабатимиз аслида унинг ҳақиқий моҳияти ҳақида эмас, балким бизнинг кимлигимиз ҳақида гапиради!
Қачондир бир воқеага қандайдир фикр билдирган бўлишингиз мумкин, аммо вақт ўтиб айнан ўша воқеа қайта содир бўлганда бу сафар мутлақо бошқача жавоб берасиз.
Бунда ҳолат ўша ҳолат, аммо сиз ўзгарган бўласиз!

Жоҳилият даврида Хансо ўз акаси Сахрдан айрилганида
Унга йиллар давомида мотам тутди, марсиялар ўқиди. Ҳатто Каъба атрофида айланганда ҳам бўйнига Сахрга оид оёқ кийимни илиб юрарди.
Ўшанда ўлим унинг учун ниҳоя ҳисобланар эди!
Лекин Хансо Исломни қабул қилгач биргина Қодисия урушининг ўзида тўрт фарзандидан айрилди.
Аммо бу гал у Аллоҳга ҳамд айтиб, сабр қилди, бир томчи ҳам кўз ёши тўкмади!

Чунки у Ислом орқали билиб олдики, ўлим – ниҳоя эмас, балки ҳақиқий бошланишдир!
Ўлим ўша ўлим эди, лекин Хансо энди ўша Хансо эмас эди. У дунёга энди ўзгача назар билан қарар эди!!!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ДУНЁ ҚАДРСИЗДИР!
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳуни Яманга муаллим ўлароқ юбораётиб уни кузатиш учун у билан бирга чиқдилар. Муоз уловда эди, Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам эса пиёда юриб, унга насиҳат қилдилар. Насиҳат тугагач, унга шундай дедилар:
“Эй Муоз, эҳтимол, бу йилдан сўнг мен билан учраша олмассан, эҳтимол, масжидим ва қабрим ёнидан ўтарсан!”.
Шунда Муоз розияллоҳу анҳу йиғлаб юборди!

Мен ҳам ҳозир кўзда ёш билан ёзаяпман…
Қаранг, қандай оғир манзара!
Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг муборак жонлари покиза жасадларидан ажралаётганини тасаввур қилинг.
Энди у зот саллоллоҳу алайҳи ва саллам кафанга ўралиб ётибдилар…
У зот саллоллоҳу алайҳи ва саллам учун Оиша розияллоҳу анҳонинг ҳужрасида қабр қазилди.
Чунки Пайғамбарлар вафот этган ерларига дафн қилинадилар!
У зот саллоллоҳу алайҳи ва салламни худди ўзлари васият қилганларидек, лаҳадга қўйишди ва устиларидан тупроқ тўкилди!
Фотима розияллоҳу анҳо Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг устиларидан тупроқ ташлашганини ҳазм қила олмаганлар…!

Бу ҳужранинг бахтлилигига боқинг. Бутун оламларнинг поклиги ва раҳматига ўз бағрини очди. Қани эди қалбим ўша ҳужра бўлса эди!
Қани эди мен у зот саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг жасадларини ўраб турган кафан бўлсам эди. Қани энди мен у зот саллоллоҳу алайҳи ва саллам даъват машаққатидан роҳат олишлари учун у зотни ёпиб турган тупроқнинг бир зарраси бўлсам эди…!

Қани эди ҳужранинг эшиги бўлиб, абадий у зот саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг оёқлари олдида қоровул бўлиб турсам!

Азизларим! Агар бирор-бир азиз инсонингизни йўқотсангиз, ўзингизни Саййидингиз саллоллоҳу алайҳи ва салламни йўқотганингиз билан овутинг!
У зот саллоллоҳу алайҳи ва салламдан кўра биз учун азиз ва қадрлироқ киши йўқ!
Шуни билиб қўйинг, бу дунёнинг Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг пойафзалларича ҳам қадри йўқдир!
Шундай бўлсада, барибир охирида қабрга кирдилар. Бу биз учун улкан ибрат ва мактабдир!!!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ЧЎКИШАЯПТИ
Қўшнимнинг уйи мени ғамгин қилади.
Эри-хотин ҳар куни эрталаб уйғонишади. Ишга кетишади. Кечқурун яна уйга қайтишади.
Уларнинг ўғли ва қизи бор. Тўққизда чироқлар ўчади…

Эртаси куни яна барвақт уйғонишади. Ишга кетишади. Кечқурун яна уйга қайтишади. Тўққизда чироқлар ўчади…

Қўшнимнинг уйи мени
ғамгин қилади. Улар яхши одамлар. Мен уларни яхши кўраман…
Лекин улар чўкиб кетаётгандек туюлади менга. Мен эса уларга ҳеч ёрдам бера олмайман гўё...

Улар тирик, улар кўчада қолмаган.
Лекин бунинг нархи жуда ҳам қиммат.

Кун давомида мен ўша уйга қарайман, уй эса менга қарайди ва у йиғлайди, ҳа, йиғлайди…
Мен бунга ишонаман…!

Чарльз Буковски

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ВАЪДАБОЗЛАР
Кеч қолувчилар… Улар вақтга аҳамият бермайдиган, учрашувларга кечикишдан ҳеч қайғурмайдиган ва ичкаридан ҳайратланарли даражада хотиржамликка эга бўлган одамлардир.
Бу тоифа одамлар билан ҳамма нарса керагидан кўра кўпроқ вақт талаб қилади. Улар соатлаб овқат ейишади, асрлар давомида ухлашади. Ҳожатхонага кириб, гўё юз йил ўтиришади ва уйғонишлари учун бир неча йил керак бўлади!

Масалан, соат еттида йўлга чиқиш керак бўлганда, улар саккизда хотиржам тушиб келишади ва аввал нонушта қилишларини айтишади. Бу эса уларнинг тўққизгача тайёр бўлишларини англатади…
Қизиғи, сизнинг хавотирга тушиб, асабийлашганингизга ҳайрон бўлишади!

Мен доимо шу тоифадаги одамлардан бирини учинчи қаватдан ташлаб юборгим келади. Борди-ю уларнинг бирини улоқтирсам унинг танаси бизнинг таналаримиздан анатомик жиҳатдан фарқ қилгани учун, ерга етгунча ярим соат вақт кетарди, деб ишонаман…!!!

Аҳмад Холид Тавфиқ

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

РАШК
Аллоҳ таоло бизга ҳадяларни гоҳида биз уларни англамайдиган суратда юборади. Сабаби, бизнинг фикримиз ожиз, назаримиз чекланган…
Бизга гоҳида неъмат бало кўринишида, берилиш эса ман қилиниш шаклида, тиклаш эса синиш кўринишида келади…

Қачонки фаҳмингиз мукаммал бўлса Аллоҳнинг сизга ўзингиздан ҳам меҳрибон эканлигини англайсиз. Чунки яхшиликларнинг Роббиси фақат яхшиликлар беради-да!

Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу бир куни шогирди Ато ибн Абу Рабоҳга шундай деди:
-Сенга жаннат аҳлидан бўлган бир аёлни кўрсатайми?
У:
-Кўрсатинг!,-деди.
Шунда Ибн Аббос розияллоҳу анҳу нарироқда турган бир аёлга ишора қилиб деди:
-Мана шу аёл бир куни Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига келиб деди:
-Эй Аллоҳнинг Расули! Менинг тутқаноқ касаллигим бор. Шунинг учун дардим қўзиганида ҳижобим ечилиб баданим очилиб қолади. Мен учун шифо сўраб Аллоҳга дуо қилинг!

Шунда Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
-Агар сабр қилсанг, жаннат сеники бўлади, агар истасанг сенга шифо берилиши учун дуо қиламан!,-дедилар.
Шунда аёл деди:
-Майли мен сабр қиламан, лекин ҳижобим ечилиб баданим очилиб кетаётгани учун дуо қилсангиз!
Шунда Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам унинг учун дуо қилдилар!

Беморлик — Аллоҳнинг ҳадяларидан биридир!

Аллоҳ бизга гуноҳларимизни мағфират қилиш учун дард беради. Чунки уларни кечирилиши учун бизнинг тоат-ибодатларимиз етарли эмас эди.

Аллоҳ таоло бизга қалбимизни юмшатиш учун балолар юборади. Зеро бандаси учун ожизлик лаҳзаси каби дунё ҳақиқатини кўрсатадиган нарса йўқ!

Аллоҳ таоло Ўзига яқинлаштириш учун бизга дард беради. Балки биз жаннатдаги юқори мартабага лойиқдирмиз, аммо бу мартабаларга етишишга бизнинг амалларимиз камлик қилаётгандир. Шунинг учун У бизни мартабамизни кўтариш учун мусибат билан синаётгандир…!

Аллоҳ таоло бизни Ўзидан узоқлашиб кетаётганимизни кўриб, балолар, беморликлар билан Ўзига қайтаришни истайди.
Аллоҳ бизнинг қалбимизни қанчалар рашк қилишини тасаввур қилаяпсизми?!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov

ДЎСТ
Бир киши машҳур наҳв олими Мубарридга шундай деди:
-Фалончи мени ҳақорат қилди, мен эса сабр қилдим ва жим турдим. Кейин у сени ҳақорат қилди, мен эса сени ўзим билан тенг кўриб, яна жим турдим!
Мубаррид унга жавоб берди:
-Бу икки ҳолат бир хил эмас. Сен ўзингга етган озорга сабр қилсанг, бу ҳилм (юмшоқлик)дир. Аммо дўстингга етган озорга сабр қилсанг, бу хиёнатдир!

Ким дўстининг қалбида бўлса, у ўша ерда бўлмаса ҳам ҳеч қачон унинг қалбидан ғойиб бўлмайди!

Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам Табукда Каъб ибн Молик розияллоҳу анҳуни йўқлаб дедилар:
“Каъб қаерда?”.
Бир киши:
“Уни бу ерга келишдан чиройли кийими ва ўзига боқиб юриши ушлаб қолди!”, – деди.
Яъни, уни Табук ғазотига чиқишдан кийимлари ман қилди, демоқчи эди. Бу ўз навбатида ғийбат эди.
Шунда Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу ўрнидан туриб:
“Жуда ҳам ёмон гап айтдинг. Эй Аллоҳнинг Расули, биз ундан фақат яхшилик кўрганмиз!” – деди.

Дўстингиз руҳингизнинг шеригидир. У қалбингизнинг бир бўлагидир!
Шунинг учун унинг ғийбат қилинишига индамасдан қараб турманг. Ҳеч кимга уни тили билан ўлдиришига йўл қўйманг. Акс ҳолда сиз дўстликка лойиқ эмассиз!

Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларни Ризвон байъатига чақирдилар. Бу ўлимга тайёр ҳолда берилган байъат эди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам қўлларини чўзиб, ҳар бир саҳобадан байъат олдилар. Аммо Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳу Маккада эди. Уни Қурайш ушлаб қолган эди.
Шунда Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам ўзларининг чап қўлларини кўтариб, ўнг қўлларига қўйиб: “Бу Усмоннинг қўли!” – дедилар.

Қаранг, дўстлик қандай бўлар экан!
Усмон розияллоҳу анҳунинг қўли бу ерда йўқ эди, аммо дунёнинг энг муборак қўли унинг ўрнини тўлдирди!

Агар мен йўқ бўлсам, ғийбатимни қилманг. Мен ҳақимда ёмон гап эшитсангиз, ишонманг. Мендан сўрамай туриб ҳеч кимнинг гапига қулоқ солманг. “Шамол бўлмаса дарахтнинг учи қимирламайди!”, деманг.
Агар ҳамма мени айбласа ҳам,
Сиз менга ишонинг, сиз мени оқланг. Чунки одамларнинг айблаши эмас, дўстимнинг мендан шубҳа қилиши юрагимни эзади!

Жалолиддин Румий Шамс Табризий ҳақида шундай деган экан:
“Агар у: ‘Мен сизларнинг олий Роббингизман!’ деса, мен: “ У оят тиловат қилмоқда!”, дер эдим. Агар унинг соқолидан ароқ томиб турганини кўрсам: “Унинг устидан ароқ тўкилган!”, дер эдим!!!”.

Хайрли кун!

https://t.me/Abdulqodir_Polvonov