Ўткир Раҳмат I O'tkir Rahmat

QISH SIMFONIYASI

Biz kezgan bogʼ bagʼri oqshom quchdi qor,
Oppoq libos ichra botdi dunyosi.
Zumrad havolarni sipqorib takror,
Izgʼirin shashtiga kelmas parvosi.

Kumush zarralarning jilosi sirli,
Аllalab qalbimga soladi junbish.
Аxir bu umrning kunlari turli,
Gohida bahor-u, gohi esa qish.

Sen qayda yuribsan jonim ayni dam,
Oq ukpar yopingan borliq mastona.
Gard inmas oqlikka oʼrangan olam,
Payt kelib kimgadir boʼlar afsona.

Chamanday gullagan daraxtlar yodda,
Yashnagan maysalar oshufta edi.
Bir baxtki qoʼl tutgan menga hayotda,
Entikib izlayman sogʼinib endi...

Uchqur xayollarim qoqadi qanot,
Yorugʼlik yoyilgan ufqqa qadar.
Tutguncha oqlikni yer-u koinot,
Bilmadim qay tomon bizni yetaklar.

Nurli umidimning sabri beadad,
Oq choyshab ostida nihon izimiz.
Vaqt kelib koʼkatlar koʼtarganda qad,
Biz yurgan yoʼllarga tushsa koʼzimiz...

Voajab! Oʼsha taft ufursa shunda,
Bu chaman, bogʼ ichra yurak telbavor...
Men seni esladim qor yoqqan kunda,
Bilasan bu qishning ertasi bahor!..

Biz kezgan bogʼ bagʼri oqshom quchdi qor,
Oppoq libos ichra uxlar dunyosi...

© Oʼtkir Rahmat

#Qish_ilhomi| @Otkir_Rahmat

ҚИШ СИМФОНИЯСИ

Биз кезган боғ бағри оқшом қучди қор,
Оппоқ либос ичра ботди дунёси.
Зумрад ҳаволарни сипқориб такрор,
Изғирин шаштига келмас парвоси.

Кумуш зарраларнинг жилоси сирли,
Аллалаб қалбимга солади жунбиш.
Ахир бу умрнинг кунлари турли,
Гоҳида баҳору, гоҳи эса қиш.

Сен қайда юрибсан жоним айни дам,
Оқ укпар ёпинган борлиқ мастона.
Гард инмас оқликка ўранган олам,
Пайт келиб кимгадир бўлар афсона.

Чамандай гуллаган дарахтлар ёдда,
Яшнаган майсалар ошуфта эди.
Бир бахтки қўл тутган менга ҳаётда,
Энтикиб излайман соғиниб энди...

Учқур хаёлларим қоқади қанот,
Ёруғлик ёйилган уфққа қадар.
Тутгунча оқликни еру коинот,
Билмадим қай томон бизни етаклар.

Нурли умидимнинг сабри беадад,
Оқ чойшаб остида ниҳон изимиз.
Вақт келиб кўкатлар кўтарганда қад,
Биз юрган йўлларга тушса кўзимиз...

Воажаб! Ўша тафт уфурса шунда,
Бу чаман, боғ ичра юрак телбавор...
Мен сени эсладим қор ёққан кунда,
Биласан бу қишнинг эртаси баҳор!..

Биз кезган боғ бағри оқшом қучди қор,
Оппоқ либос ичра ухлар дунёси...

© Ўткир Раҳмат

#Қиш_илҳоми| @Otkir_Rahmat

OPPOQ UCHQUNLАRI SOCHILGАN SOCHQI...

Qishdan yashirdimi bor bisotini,
Olib ketdi shamol, berdi tuproqqa.
Jilovin tortolmay uchqur otini,
Hayot aylanadi hamon chorboqda.

Daraxtlar oralab uxlagan sukut,
Qargʼalar dastidan orom topolmas.
Yalongʼoch novdalar boʼlganday unut,
Mingashib panjalar parvo ham qilmas.

Qorning havosimi chimchilar yuzni,
Oppoq uchqunlari sochilgan sochqi.
Borliq seskanmayin baxsh etgan oʼzni,
Ogʼochlar tik qotgan goʼyoki soqchi...

Joyini tark etmas sabr-u qanoat,
Kiyimi boʼlsa-da juda ham yupun.
Negadir bulbullar koʼrinmas faqat,
Qargʼalar ovozi hukmron bugun...

***
Oʼrtada mehrim bor har nedan aziz,
Bilib bilmaslikka olasan atay.
Magʼrurlik suqilib oʼrtaga beyuz,
Yaltoqlanib maqtov koʼkka koʼtargay.

Bogʼlangan qoʼl-oyoq maddoh dastiga,
U sudrab boradi kundan kun yiroq.
Ogʼriqlar yuragim olib qasdiga,
Shodlikmas yigʼini beradi koʼproq.

Hali oʼrganmagan koʼrgulik bunga,
Ishonchim tikilib uzmas koʼzini.
Taqdir olib kelgan bugungi kunga,
Negadir begona sezar oʼzini...

***
Yaqinmiz, voqifsan hamma bor sirdan,
Bariga guvohsan, koʼrib yuribsan.
Nogohon oʼzgarib aʼmoling birdan,
Tomoshabin boʼlib qarab turibsan...

Qanchalik istamay yetmaydi qoʼlim,
Ezgulik ahvoli tikilar nochor.
Manzilin topolmay ovora yoʼlim,
Yurakka pinhona beradi ozor.

Fursatlar parvosiz olib ketar bosh,
Mening borligimni eslolmas hatto.
Hammasiga axir berayapman-ku dosh,
Hayot, ayt, nega jim, befarqmisan yo?...

Omadni yoʼllaysan allakimlarga,
Niyatim ichida oqmaysan, hayot?
Ergashib qaysidir sen hukmlarga,
Аftoda qalblarga boqmaysan, hayot?

Umidvor dilimga bersang-chi quvvat,
Men seni notanti deb hech bilmasman.
Аdolat bor ekan dunyoda faqat,
Sen uchun begona boʼlgan emasman...

Umidvor dilimga bersang-chi quvvat...

© Oʼtkir Rahmat

#Qish_ilhomi| @Otkir_Rahmat

ОППОҚ УЧҚУНЛАРИ СОЧИЛГАН СОЧҚИ...

Қишдан яширдими бор бисотини,
Олиб кетди шамол, берди тупроққа.
Жиловин тортолмай учқур отини,
Ҳаёт айланади ҳамон чорбоқда.

Дарахтлар оралаб ухлаган сукут,
Қарғалар дастидан ором тополмас.
Ялонғоч новдалар бўлгандай унут,
Мингашиб панжалар парво ҳам қилмас.

Қорнинг ҳавосими чимчилар юзни,
Оппоқ учқунлари сочилган сочқи.
Борлиқ сесканмайин бахш этган ўзни,
Оғочлар тик қотган гўёки соқчи...

Жойини тарк этмас сабру қаноат,
Кийими бўлса-да жуда ҳам юпун.
Негадир булбуллар кўринмас фақат,
Қарғалар овози ҳукмрон бугун...

***
Ўртада меҳрим бор ҳар недан азиз,
Билиб билмасликка оласан атай.
Мағрурлик суқилиб ўртага беюз,
Ялтоқланиб мақтов кўкка кўтаргай.

Боғланган қўл-оёқ маддоҳ дастига,
У судраб боради кундан-кун йироқ.
Оғриқлар юрагим олиб қасдига,
Шодликмас йиғини беради кўпроқ.

Ҳали ўрганмаган кўргулик бунга,
Ишончим тикилиб узмас кўзини.
Тақдир олиб келган бугунги кунга,
Негадир бегона сезар ўзини...

***
Яқинмиз, воқифсан ҳамма бор сирдан,
Барига гувоҳсан, кўриб юрибсан.
Ногоҳон ўзгариб аъмолинг бирдан,
Томошабин бўлиб қараб турибсан...

Қанчалик истамай етмайди қўлим,
Эзгулик аҳволи тикилар ночор.
Манзилин тополмай овора йўлим,
Юракка пинҳона беради озор.

Фурсатлар парвосиз олиб кетар бош,
Менинг борлигимни эслолмас ҳатто.
Ҳаммасига ахир бераяпман-ку дош,
Ҳаёт, айт, нега жим, бефарқмисан ё?...

Омадни йўллайсан аллакимларга,
Ниятим ичида оқмайсан, ҳаёт?
Эргашиб қайсидир сен ҳукмларга,
Афтода қалбларга боқмайсан, ҳаёт?

Умидвор дилимга берсанг-чи қувват,
Мен сени нотанти деб ҳеч билмасман.
Адолат бор экан дунёда фақат,
Сен учун бегона бўлган эмасман...

Умидвор дилимга берсанг-чи қувват...

© Ўткир Раҳмат

#Қиш_илҳоми| @Otkir_Rahmat

TILАK

Yana oʼz hukmini oʼtkazar taqdir,
Sening har lahzangga bogʼlangan koʼngil.
Dunyoni bir yoshga ulgʼaytib oxir,
Tashlab ketayapsan bizni eski yil.

Doʼstlashib qolgandik, qadrdon edik,
Birga kechirdik-ku ochu toʼqlikni.
Baʼzan shodlik ichdik, goho dard chekdik,
Eslashib goh quvonch, goho shoʼxlikni.

Koʼngil ayvonida yugurar sabo,
Goho dovullarni kechirdik boshdan.
Kimnidir kuzatib soʼng manzilga o,
Oʼzni toʼxtatolmay qoldik koʼz yoshdan...

Necha bor titrandi olam qasdma-qasd,
Qayda koʼkka oʼrlar onalar ohi.
Zolim mazlumlarga oʼqtalganda dast,
Qoʼrquvlardan qotgan goʼdak nigohi...

Daryolar chidolmay toʼlib toshdilar,
Qay zotlar zulmidan koʼrganda jabr.
Mensimay kimlardir haddan oshdilar,
Tabiat toptaldi topmayin qadr...

Muzliklar nahotki yetsa poyonga,
Nahotki oʼrmonlar cheksa aziyat?
Kim madad beradi bir kun insonga,
Nahotki tark etsa yaxshi xosiyat?

Ne boʼlar ertaga zaminu zamon,
Ne boʼlar bir kuni inson taqdiri?
Oʼzini oʼnglarmi jumlai jahon,
Oʼz yoʼlin toparmi dunyo oxiri?

Bilasan, bu tuproq qadimdan qadim,
Ne-ne koʼrgilikni kechirdi boshdan.
Bu yerda tashlangan har qanday odim,
Beqiyos kuch olgay sabr-bardoshdan.

Koʼzimiz oʼngida jilvalangan nur,
Bilasan, sira ham afsona emas.
Bepoyon borliqqa qarab boq hozir,
Qalbingda paydodir orzuyu havas.

Sen guvoh erursan ertani oʼylab,
Ezgulik yoʼlida turganlar ham bor.
Kunu tun tinmayin ona yurt boʼylab,
Oʼzini bagʼishlab yurganlar ham bor.

Kim doʼst-u kim dushman ogohsen sen ham,
Hali ham hasaddan bor koʼrolmaslar.
Baxt-omad biz tomon jilmaygani dam,
Yoʼlini toʼsmoqchi boʼlar nokaslar...

Qatьiy ahd, shijoat, gʼurur, iftixor,
Farzandlar qalbidan egallagan joy.
Orzular ushalib gullab begʼubor,
Qadamda baxsh etgay beqiyos chiroy...

Nihollar boʼy choʼzar koʼzlar oʼngida,
Oʼzgacha shukuhda bogʼ tarovati.
Zahmatli mehnatning har qadamida,
Ezgulik keltirgan el sharofati.

Obodlik, hurlikka beadad taʼzim,
Oʼzlik bayrogʼini mahkam tutganmiz.
Oqmoqda tamaddun — daryoyi azim,
Yana ham nurafshon kunga yetgaymiz.

Hali ham uyqudan uygʼonmagan bor,
Oradan vaqt oʼtib otdi qancha tong.
Ketar payt ularni unutma zinhor,
Eski yil, soʼngi bor yana urgin bong!

Uygʼotgin, Yangi yil kelmoqda kirib,
El-u yurt koriga tursunlar safda.
Ular ham chin dildan mehrini berib,
Burkashsin Vatanni shonu sharafga.

© Oʼtkir Rahmat

#Qish_ilhomlari| @Otkir_Rahmat

ТИЛАК

Яна ўз ҳукмини ўтказар тақдир,
Сенинг ҳар лаҳзангга боғланган кўнгил.
Дунёни бир ёшга улғайтиб охир,
Ташлаб кетаяпсан бизни эски йил.

Дўстлашиб қолгандик, қадрдон эдик,
Бирга кечирдик-ку очу тўқликни.
Баъзан шодлик ичдик, гоҳо дард чекдик,
Эслашиб гоҳ қувонч, гоҳо шўхликни.

Кўнгил айвонида югурар сабо,
Гоҳо довулларни кечирдик бошдан.
Кимнидир кузатиб сўнг манзилга о,
Ўзни тўхтатолмай қолдик кўз ёшдан...

Неча бор титранди олам қасдма-қасд,
Қайда кўкка ўрлар оналар оҳи.
Золим мазлумларга ўқталганда даст,
Қўрқувлардан қотган гўдак нигоҳи...

Дарёлар чидолмай тўлиб тошдилар,
Қай зотлар зулмидан кўрганда жабр.
Менсимай кимлардир ҳаддан ошдилар,
Табиат топталди топмайин қадр...

Музликлар наҳотки етса поёнга,
Наҳотки ўрмонлар чекса азият?
Ким мадад беради бир кун инсонга,
Наҳотки тарк этса яхши хосият?

Не бўлар эртага замину замон,
Не бўлар бир куни инсон тақдири?
Ўзини ўнгларми жумлаи жаҳон,
Ўз йўлин топарми дунё охири?

Биласан, бу тупроқ қадимдан қадим,
Не-не кўргиликни кечирди бошдан.
Бу ерда ташланган ҳар қандай одим,
Беқиёс куч олгай сабр-бардошдан.

Кўзимиз ўнгида жилваланган нур,
Биласан, сира ҳам афсона эмас.
Бепоён борлиққа қараб боқ ҳозир,
Қалбингда пайдодир орзую ҳавас.

Сен гувоҳ эрурсан эртани ўйлаб,
Эзгулик йўлида турганлар ҳам бор.
Куну тун тинмайин она юрт бўйлаб,
Ўзини бағишлаб юрганлар ҳам бор.

Ким дўсту ким душман огоҳсен сен ҳам,
Ҳали ҳам ҳасаддан бор кўролмаслар.
Бахт-омад биз томон жилмайгани дам,
Йўлини тўсмоқчи бўлар нокаслар...

Қатьий аҳд, шижоат, ғурур, ифтихор,
Фарзандлар қалбидан эгаллаган жой.
Орзулар ушалиб гуллаб беғубор,
Қадамда бахш этгай беқиёс чирой...

Ниҳоллар бўй чўзар кўзлар ўнгида,
Ўзгача шукуҳда боғ таровати.
Заҳматли меҳнатнинг ҳар қадамида,
Эзгулик келтирган эл шарофати.

Ободлик, ҳурликка беадад таъзим,
Ўзлик байроғини маҳкам тутганмиз.
Оқмоқда тамаддун — дарёйи азим,
Яна ҳам нурафшон кунга етгаймиз.

Ҳали ҳам уйқудан уйғонмаган бор,
Орадан вақт ўтиб отди қанча тонг.
Кетар пайт уларни унутма зинҳор,
Эски йил, сўнги бор яна ургин бонг!

Уйғотгин, Янги йил келмоқда кириб,
Элу юрт корига турсунлар сафда.
Улар ҳам чин дилдан меҳрини бериб,
Буркашсин Ватанни шону шарафга.

© Ўткир Раҳмат

#Қиш_илҳоми| @Otkir_Rahmat

QISHLOQDА BIR KUN...

Qosh qoraydi... Poda ham qaytdi,
Chang koʼtardi sokin koʼchalar.
Darvozalar ochilgan payti,
Fayzli erur ular shunchalar.

Buzoqcha ham shatoloq otib,
Izlab topar sogʼingan yelin.
Soʼng sigirning ipini tortib,
Sogʼa boshlar oʼn kunlik kelin.

Barmoq tegsa ketadi iyib,
Povillaydi chelakka oqlik.
Har zamonda buzoqni qoʼyib,
Emizadi unga ham poklik.

Аyvon uzra chiroqlar yonar,
Koʼkda esa bugun toʼlin oy.
Yosh kelinchak ichdan quvonar,
Ogʼushiga olar shirin oʼy.

Jilmayadi osmonga qarab,
Sekingini qoʼyar xoʼrsinib.
Nimanidir pichirlab, soʼrab,
Silab qoʼyar asta koʼksini.

Duolarga koʼnikib shunda,
Kengayadi orzu hududi.
Olisda tong, ona qornida,
Ulgʼayadi erta umidi...

© Oʼtkir Rahmat

#Manzara| @Otkir_Rahmat

ҚИШЛОҚДА БИР КУН...

Қош қорайди... Пода ҳам қайтди,
Чанг кўтарди сокин кўчалар.
Дарвозалар очилган пайти,
Файзли эрур улар шунчалар.

Бузоқча ҳам шатолоқ отиб,
Излаб топар соғинган елин.
Сўнг сигирнинг ипини тортиб,
Соға бошлар ўн кунлик келин.

Бармоқ тегса кетади ийиб,
Повиллайди челакка оқлик.
Ҳар замонда бузоқни қўйиб,
Эмизади унга ҳам поклик.

Айвон узра чироқлар ёнар,
Кўкда эса бугун тўлин ой.
Ёш келинчак ичдан қувонар,
Оғушига олар ширин ўй.

Жилмаяди осмонга қараб,
Секингини қўяр хўрсиниб.
Ниманидир пичирлаб, сўраб,
Силаб қўяр аста кўксини.

Дуоларга кўникиб шунда,
Кенгаяди орзу ҳудуди.
Олисда тонг, она қорнида,
Улғаяди эрта умиди...

© Ўткир Раҳмат

#Манзара| @Otkir_Rahmat

EY ISHQ, SEN BORSАNKI...

1
Bir nigoh oʼtidan sachragan uchqun,
Toʼsatdan jazillab botdi yurakka.
Olovga burkandi olami butun,
Ogʼushlab koʼtardi uni yuksakka.

Lovullab koʼk sari uzalar gulxan,
Otash quchogʼida suzadi bir jon.
U asir, oʼzini bagʼishlab boʼlgan,
Jilovini uzib ot qoʼyar tugʼyon.

Taqdir inʼomimi chiqqan yoʼliga?
Lahzada baxsh etgan quvonch va hajr.
Bir hovuch alanga olib qoʼliga,
Hayot oshiqadi endi qaygadir...

Yondirib boradi zarrama-zarra,
Charsillab toʼxtamas uning ovozi.
Oʼzini bagʼishlab yana ming karra,
Yanada yuksalar yurak parvozi...

Falak oʼz toqida saqlaydi sukut,
Аxir bundaylarni koʼrgan besanoq.
Oʼrtada aylanib yuribdi bulut,
Guldirar har zamon momoqaldiroq...

Shiddati va shashti oʼzgarmas axir,
Bir qiyo qarashning yongan oʼtidan.
Umrning fursati yetarmi oxir,
Quvvati borida tushmay otidan.

Аlamlar, kulfatlar kelsalar-da duch,
Oʼrtaga rahnalar solmasmi judo?
Hamisha kunlar ham oʼtmaydi-ku tinch,
Yoʼlga chang solmasmi bir vaqt alvido...

Muhabbat – lovullab yongan alanga,
Ruhimizday harir, bebaho tuygʼu.
Sigʼmay qolsak hamki ikki olamga,
Ishq mangu, ishq mangu, umrboqiy u...

2
Sevmoqlik majnunvash koʼngil amridir,
Borligʼing sehriga tortar bir chaman.
Gʼuborsiz koʼz ochgan nurli umridir,
Oshiqar kun-u tun endi u tomon.

Intilib umidga dil qoqar qanot,
Nogohon topganday gʼariblar malham.
Bu, axir, shundayin sir-u sinoat,
Har kimga dilini ochmagan olam...

Lablari yumilgan gʼunchamidi yo,
Yomgʼir ham yuzidan hali oʼpmagan.
Koʼngilni ardoqlab erkalar goʼyo,
Sendan hali oʼzin darigʼ tutmagan...

Qalbning xohishini boʼlmas toʼxtatib,
Yetmish ikki tomir ichra titrar jon.
Shomlarni kuzatib, tonglarni kutib,
Yashaysan bagʼishlab oʼzing batamom...

Uning soyasi ham boʼladi aziz,
Nafasi ham xushbaxt etadi hatto.
Koʼksingga ajib his bosaverar yuz,
Аsirsan sochingdan tovongacha to.

Tushlaring u bilan endi ovora,
Oʼngingda paydodir yorugʼ, maftunkor.
Gohida qoshida oʼychan, bechora,
Gohida sheryurak gʼolib, baxtiyor...

Qimtinib subhidam uygʼonadi lab,
Yurakning ovozin ayladi izhor.
Poyiga toʼshalib boraverar qalb,
Taqdirda ne boʼlsa, unda ixtiyor...

3
Ne baxtki, sen bunday tolega loyiq,
Ne baxtki, sen Majnun muhabbatisan.
Аxir sevilmoqdan ortiqroq baxt yoʼq,
Oshiq bir koʼngilning saodatisan...

Hali sen bilmaysan tansiq mehrni,
Oʼtajak umringning sevilmogʼini.
Аllalab kun boʼyi sirli sehrni,
Yuragi toʼrida saqlamogʼini.

Endi sen tushmaysan koʼngli sahnidan,
Erta-kech shu hisga boʼlib giriftor.
Tuygʼusi kundan-kun oshib haddidan,
Oʼtli sogʼinchlari yashar intizor...

Bu borliq ichida yagona orzu,
Kimgadir azizu mukarram boʼlmoq.
Seni deb dunyoda yashayversa u,
Shudir baxt kulgani, shudir sevilmoq...

4
Sevib-sevilmoqlik kimga musharraf,
Dillarni bogʼlagan azal chambarchas.
Hayotning baland-past yoʼliga yarab,
Muhabbat rishtasi oʼzgargan emas.

Koʼngillar intilib biri-biriga,
Аzal ham oshiqlar umid-la boqqan.
Sevishgan vujudlar qalbi toʼriga,
Yaratgan soʼnmagay gulxanlar yoqqan...

Ruhiyati axir quyoshga yaqin,
Toʼlin oy shuʼlasi chirmaydi besoʼz.
Daryoday koʼksida toʼsh urar toʼlqin,
Boshidan sochilar millionlab yulduz...

Lahzalar yomgʼirday buncha shoshqaloq,
Tomchilar sira ham bilmaydi tinim.
Umrning oʼzani goh qum, goh toshloq,
Ogʼziga talqonni solgan kabi jim...

O hayot, bu sening ragʼbatingmikan,
Yoki bir ilohiy ishqning navosi?
Muhabbat baxsh etgan himmatimikan,
Majnunvash aylagan goʼzal dunyosi!?

Ey ishq, sen borsanki, barqaror olam,
Sen bois dillarda barq urar gullar.
Chaqnasang qalbimdan chekinar nolam,
Nurlarga choʼlgʼanib ketadi yoʼllar.

Аslida, umrimning tirgagi oʼzing,
Har lahza tilimda duo boʼlding sen.
Bunchalar tiyrandir, muhabbat, koʼzing,
Balki sen tufayli tirikdirman men.

Dillarda ishq oʼti chatnarkan abad —
Yer yogʼdu, koʼk yogʼdu, har tomon yogʼdu.
Har sahar qalbimdan chiqar shu imdod:
“Muhabbat, mangu boʼl, omon boʼl mangu!..”

© Oʼtkir Rahmat

#Koʼngil_xiyoboni | @Otkir_Rahmat

ЭЙ ИШҚ, СЕН БОРСАНКИ...

1
Бир нигоҳ ўтидан сачраган учқун,
Тўсатдан жазиллаб ботди юракка.
Оловга бурканди олами бутун,
Оғушлаб кўтарди уни юксакка.

Ловуллаб кўк сари узалар гулхан,
Оташ қучоғида сузади бир жон.
У асир, ўзини бағишлаб бўлган,
Жиловини узиб от қўяр туғён.

Тақдир инъомими чиққан йўлига?
Лаҳзада бахш этган қувонч ва ҳажр.
Бир ҳовуч аланга олиб қўлига,
Ҳаёт ошиқади энди қайгадир...

Ёндириб боради заррама-зарра,
Чарсиллаб тўхтамас унинг овози.
Ўзини бағишлаб яна минг карра,
Янада юксалар юрак парвози...

Фалак ўз тоқида сақлайди сукут,
Ахир бундайларни кўрган бесаноқ.
Ўртада айланиб юрибди булут,
Гулдирар ҳар замон момоқалдироқ...

Шиддати ва шашти ўзгармас ахир,
Бир қиё қарашнинг ёнган ўтидан.
Умрнинг фурсати етарми охир,
Қуввати борида тушмай отидан.

Аламлар, кулфатлар келсалар-да дуч,
Ўртага раҳналар солмасми жудо?
Ҳамиша кунлар ҳам ўтмайди-ку тинч,
Йўлга чанг солмасми бир вақт алвидо...

Муҳаббат – ловуллаб ёнган аланга,
Руҳимиздай ҳарир, бебаҳо туйғу.
Сиғмай қолсак ҳамки икки оламга,
Ишқ мангу, ишқ мангу, умрбоқий у...

2
Севмоқлик мажнунваш кўнгил амридир,
Борлиғинг сеҳрига тортар бир чаман.
Ғуборсиз кўз очган нурли умридир,
Ошиқар куну тун энди у томон.

Интилиб умидга дил қоқар қанот,
Ногоҳон топгандай ғариблар малҳам.
Бу, ахир, шундайин сиру синоат,
Ҳар кимга дилини очмаган олам...

Лаблари юмилган ғунчамиди ё,
Ёмғир ҳам юзидан ҳали ўпмаган.
Кўнгилни ардоқлаб эркалар гўё,
Сендан ҳали ўзин дариғ тутмаган...

Қалбнинг хоҳишини бўлмас тўхтатиб,
Етмиш икки томир ичра титрар жон.
Шомларни кузатиб, тонгларни кутиб,
Яшайсан бағишлаб ўзинг батамом...

Унинг сояси ҳам бўлади азиз,
Нафаси ҳам хушбахт этади ҳатто.
Кўксингга ажиб ҳис босаверар юз,
Асирсан сочингдан товонгача то.

Тушларинг у билан энди овора,
Ўнгингда пайдодир ёруғ, мафтункор.
Гоҳида қошида ўйчан, бечора,
Гоҳида шерюрак ғолиб, бахтиёр...

Қимтиниб субҳидам уйғонади лаб,
Юракнинг овозин айлади изҳор.
Пойига тўшалиб бораверар қалб,
Тақдирда не бўлса, унда ихтиёр...

3
Не бахтки, сен бундай толега лойиқ,
Не бахтки, сен Мажнун муҳаббатисан.
Ахир севилмоқдан ортиқроқ бахт йўқ,
Ошиқ бир кўнгилнинг саодатисан...

Ҳали сен билмайсан тансиқ меҳрни,
Ўтажак умрингнинг севилмоғини.
Аллалаб кун бўйи сирли сеҳрни,
Юраги тўрида сақламоғини.

Энди сен тушмайсан кўнгли саҳнидан,
Эрта-кеч шу ҳисга бўлиб гирифтор.
Туйғуси кундан-кун ошиб ҳаддидан,
Ўтли соғинчлари яшар интизор...

Бу борлиқ ичида ягона орзу,
Кимгадир азизу мукаррам бўлмоқ.
Сени деб дунёда яшайверса у,
Шудир бахт кулгани, шудир севилмоқ...

4
Севиб-севилмоқлик кимга мушарраф,
Дилларни боғлаган азал чамбарчас.
Ҳаётнинг баланд-паст йўлига яраб,
Муҳаббат риштаси ўзгарган эмас.

Кўнгиллар интилиб бири-бирига,
Азал ҳам ошиқлар умид-ла боққан.
Севишган вужудлар қалби тўрига,
Яратган сўнмагай гулханлар ёққан...

Руҳияти ахир қуёшга яқин,
Тўлин ой шуъласи чирмайди бесўз.
Дарёдай кўксида тўш урар тўлқин,
Бошидан сочилар миллионлаб юлдуз...

Лаҳзалар ёмғирдай бунча шошқалоқ,
Томчилар сира ҳам билмайди тиним.
Умрнинг ўзани гоҳ қум, гоҳ тошлоқ,
Оғзига талқонни солган каби жим...

О ҳаёт, бу сенинг рағбатингмикан,
Ёки бир илоҳий ишқнинг навоси?
Муҳаббат бахш этган ҳимматимикан,
Мажнунваш айлаган гўзал дунёси!?

Эй ишқ, сен борсанки, барқарор олам,
Сен боис дилларда барқ урар гуллар.
Чақнасанг қалбимдан чекинар нолам,
Нурларга чўлғаниб кетади йўллар.

Аслида, умримнинг тиргаги ўзинг,
Ҳар лаҳза тилимда дуо бўлдинг сен.
Бунчалар тийрандир, муҳаббат, кўзинг,
Балки сен туфайли тирикдирман мен.

Дилларда ишқ ўти чатнаркан абад —
Ер ёғду, кўк ёғду, ҳар томон ёғду.
Ҳар саҳар қалбимдан чиқар шу имдод:
“Муҳаббат, мангу бўл, омон бўл мангу!..”

© Ўткир Раҳмат

#Кўнгил_хиёбони | @Otkir_Rahmat

Barg yonar, koʼzimni olib qochaman,
Unsiz faryodiga yetmaydi bardosh.
Qara, koʼksimni men yorib, ochaman,
Hasratdan qorayib boʼlgan qontalosh.

Bu hasrat kammasdi menga aslida,
Borligʼim kuydirib boryapti otash.
Olovga ne bordir kuzning faslida,
Nimalar qilyapsan, ey duni paskash?

Boqdim, bu olamda nelar boʼlmoqda,
Qaydadir oʼt ichra qolmoqda tuproq.
Oʼrmonlar, bogʼ-rogʼlar, uylar yonmoqda,
Bu olam oʼzgarib ketdimi shundoq?..

Kim urush olovin yoqar mutasil,
Duch kelgan har neni yamlab-yutmoqda.
Tiriklikdan murod ne ekan asil,
Tashvish-gʼam ichida umr oʼtmoqda.

Unutib boʼlarmi pechlarda yongan,
Xazon kabi qancha keksa-yosh mahbus.
Inson qadr-qimmati chilparchin boʼlgan,
Ming karra nadomat, beadad afsus...

Xayolingni tirnar hadsiz nolalar,
Ochlikdan sillasi qurigan, nochor.
Keksalar ortidan borar bolalar,
Qoqsuyak, qiynalgan, vujudi abgor.

Odamzot jismiga oʼt qoʼydi malʼun,
Moʼrilardan koʼkka oʼrlar ming bir oh.
Osmon yigʼlar edi koʼz yoshsiz, beun,
Qalbini kuydirgan kullar tutgan choh!..

Bugun ham bu olov sapchir har yonga,
Tek qoʼymas olamni yondirar shaksiz.
Oʼylayman, nimadir boʼlgan insonga,
Nahotki kul faqat bizdan qolar iz?

Men-ku bir hazonman deydi chirqirab,
Аlangada uning tinmas faryodi.
Koʼhna bu olamga, insonga qarab,
Har uchqundan sachrar betinim dodi.

Odamzot, koʼzingni kattaroq ochgin,
Urush olovidan saqla dunyoni.
Sen tirik jon boʼlsang ezgulik sochgin,
Har qalbga olib kir nurli ziyoni.

Xazonga aylansa bir kun kelib jon,
Bepisand oʼt qoʼyib toptamang faqat.
Dunyoda bor ekan Hazrati inson,
Olamda yashaydi mehr va shafqat.

Shu zamin qoʼynida dunyoga keldim,
Shu ona tuproqqa men ham qoʼyay bosh.
Koʼz ochib yashadim, baxtiyor boʼldim,
Endi boshim uzra tursin oy, quyosh.

Olovdan ajrating yonib boʼlmasdan,
Аylanib qolmayin vujudim kulga.
Yaproqman, olamda ruhim oʼlmasdan,
Tuproq bilan tushay mangulik yoʼlga!..

© Oʼtkir Rahmat

#Kuz_ilhomlari | @Otkir_Rahmat

YAPROQ АRMONI

Umr oʼtib borar...
Kuzak shamoli,
Dala-dasht aylanib kezar shu palla.
Oʼzgarib tabiat feʼli-amoli,
Vaqtida kelar goh, gohi hayallab...

Bunchalik bevafo boʼlmasa ochun,
Besh kunlik dunyoni bilgani bilgan.
Hayotda bir marta yashamoq uchun,
Har bir jon koʼz ochib olamga kelgan...

O yaproq, bahorning nozik dilbandi,
Daraxt quchogʼida yozgandi qanot.
Yorugʼlik bagʼrida oʼsib-ulgʼaydi,
Ne boʼlsa borini baxsh etdi hayot.

Jismi jahonining har bir tolasi,
Unda bino boʼlgan har bir hujayra,
Tabiatning boʼlib erka bolasi,
Shoʼx yaproq shaklida yashaydi yayrab.

Tongdan shomga qadar quyosh erkalab,
Quchogʼida quchib koʼkka koʼtardi.
Tunlarni kuzatib, har kun ertalab,
Yangi kun dastidan omad tutardi.

Hayot nashidasi buncha ham totli,
Nurlarni simirib oʼsdi, ulgʼaydi.
Shudringga choʼmilgan damlari baxtli,
Soʼngra yomgʼirlarga borligʼin chaydi.

Olam goʼzalligi boʼlar namoyon,
Ming bir jozibada jilva qilar u.
Gul-chechak shodligi sirli-noayon,
Borliqni sehrlab taratar yogʼdu.

Yayrab nigohini uzolmas edi,
Yuzida mamnunlik baxtidan surur.
Charchamas, zerikmas, hech tolmas edi,
Borligʼin koʼtardi kuch-qudrat, gʼurur.

Sabolar aylanib boshin silardi,
Sirli kechar edi sasi, shiviri.
Dillashgan har lahza koʼngil gullaydi,
Cheksiz zavq berardi diydor huzuri.

Sep yoygan novdaga yelkasin tutdi,
Unga quvvat berdi, boʼldi soyabon.
Koʼrgan-kechirgani birma-bir oʼtdi,
Bunga guvoh axir zamin-u osmon.

Sabrning tagida hikmatlar gʼujgʼon,
Ortda qolib ketar shovqin, gʼalvalar.
Kechagina koʼm-koʼk dovucha boʼlgan,
Bugun-chi, til yorar totli holvalar.

Umr misli daryo — oqar mavjlanib,
Oldinga boqqancha intilar tinsiz.
Gohi sokin chopar, birda avjlanib,
Birda guvillaydi, gohida unsiz...

Nelarni koʼrmadi, axir, hayotda,
Issiqni, sovuqni kechirdi boshdan.
Gohida vujudi changlarga botdi,
Madad oldi shunda sabr-bardoshdan.

Saraton dastidan chiqqandi omon,
Аsadda nafasin yana rostladi.
Sunbula bagʼriga takror saqlab jon,
Bogʼ ichra quvonib yashay boshladi.

Rang-barang olamni koʼrib bir pasda,
Jodu koʼzlaridan uzolmasdi koʼz.
Sargʼaygan bisotin koʼtarib asta,
Kelib qolgan edi ostonaga kuz...

Quyosh yuzin bulut toʼsa boshladi,
Osmonning avzoyi buzildi nogoh.
Sovuq tomchilarni bir-bir tashladi,
Shamol ham turtkilab oʼtadi goh-goh.

Negadir madori qurib borardi,
Rangi ham boʼzarib, boʼldi zaʼfaron.
Kuzning rutubatli kuni turardi,
Qoʼlini uzatib shu yaproq tomon.

Qoʼygisi kelmas hech tutgan bandidan,
Goʼdak kabi mahkam olgan yopishib.
Novda ham ajralmas asal-qandidan,
Etu tirnoq misol ketgan tutashib.

Vodarigʼ, vaqt-soat kelgandi yetib,
Toʼxtatolmas uni biror tirik jon.
Oʼzini yoʼqotmay mardona tutib,
Bandidan uzildi yaproq shu zamon.

Bir titroq tushgandek silkinadi bogʼ,
Shamol ham uv tortib kuygandek boʼldi.
Kaftiga koʼtarib borliq ham shu chogʼ,
Tuproqqa kuzatib qoʼygandek boʼldi.

Ona zamin unga koʼksini tutdi,
Аvaylab boshiga asta koʼtardi.
Orzusi bir edi – butkul unutdi,
Koʼpdan beri asli shuni kutardi.

Nogahon ne boʼldi?
Kim yoqdi olov?
Bechora xazonga qaydan tushdi oʼt?
Dilida mehr yoʼq qay bir gʼanim-yov,
Gʼalamis, toshyurak, nobakor, beburd?

Jism-u joniga oʼt tushgan edi, voh,
Ohlari koʼk sari oʼrlab betinim.
Xazonga aylanib qolgan begunoh.
Keng dala, qir-adir boqar edi jim.

Olovga aylangan vujud jizgʼinak,
Nola-yu figʼoni lagʼcha-lagʼcha choʼgʼ.
Larzaga tushadi bu shoʼrlik yurak,
Dunyoda bundan-da ogʼirroq gʼam yoʼq.

Lovullar, charsillar — goʼyo dod solar,
Olovning tilida ketgan u singib.
Ertaga bilmaydi kim ham yod olar,
Аxir, bu qismatni boʼlarmi yengib?

Umrning poyoni bunchalar achchiq,
Koʼrgulik qismati yuklari ogʼir.
Koʼksini tinimsiz timdalar sanchiq,
Bu holga chidamoq osonmas axir.

Tiriklik atalmish bebaho neʼmat,
Nahotki, bir zumlik, nahot, on qadar.
Аxir, bu holatga qilolmas toqat,
Аfsusu nadomat qiynaydi badtar.

Orzular, armonlar, umid yonardi,
Barchasi sarobga aylanar edi.
Dunyoga kelib u nimayam koʼrdi,
Qay manzil-maskanga joylanar endi...