TILАK
Yana oʼz hukmini oʼtkazar taqdir,
Sening har lahzangga bogʼlangan koʼngil.
Dunyoni bir yoshga ulgʼaytib oxir,
Tashlab ketayapsan bizni eski yil.
Doʼstlashib qolgandik, qadrdon edik,
Birga kechirdik-ku ochu toʼqlikni.
Baʼzan shodlik ichdik, goho dard chekdik,
Eslashib goh quvonch, goho shoʼxlikni.
Koʼngil ayvonida yugurar sabo,
Goho dovullarni kechirdik boshdan.
Kimnidir kuzatib soʼng manzilga o,
Oʼzni toʼxtatolmay qoldik koʼz yoshdan...
Necha bor titrandi olam qasdma-qasd,
Qayda koʼkka oʼrlar onalar ohi.
Zolim mazlumlarga oʼqtalganda dast,
Qoʼrquvlardan qotgan goʼdak nigohi...
Daryolar chidolmay toʼlib toshdilar,
Qay zotlar zulmidan koʼrganda jabr.
Mensimay kimlardir haddan oshdilar,
Tabiat toptaldi topmayin qadr...
Muzliklar nahotki yetsa poyonga,
Nahotki oʼrmonlar cheksa aziyat?
Kim madad beradi bir kun insonga,
Nahotki tark etsa yaxshi xosiyat?
Ne boʼlar ertaga zaminu zamon,
Ne boʼlar bir kuni inson taqdiri?
Oʼzini oʼnglarmi jumlai jahon,
Oʼz yoʼlin toparmi dunyo oxiri?
Bilasan, bu tuproq qadimdan qadim,
Ne-ne koʼrgilikni kechirdi boshdan.
Bu yerda tashlangan har qanday odim,
Beqiyos kuch olgay sabr-bardoshdan.
Koʼzimiz oʼngida jilvalangan nur,
Bilasan, sira ham afsona emas.
Bepoyon borliqqa qarab boq hozir,
Qalbingda paydodir orzuyu havas.
Sen guvoh erursan ertani oʼylab,
Ezgulik yoʼlida turganlar ham bor.
Kunu tun tinmayin ona yurt boʼylab,
Oʼzini bagʼishlab yurganlar ham bor.
Kim doʼst-u kim dushman ogohsen sen ham,
Hali ham hasaddan bor koʼrolmaslar.
Baxt-omad biz tomon jilmaygani dam,
Yoʼlini toʼsmoqchi boʼlar nokaslar...
Qatьiy ahd, shijoat, gʼurur, iftixor,
Farzandlar qalbidan egallagan joy.
Orzular ushalib gullab begʼubor,
Qadamda baxsh etgay beqiyos chiroy...
Nihollar boʼy choʼzar koʼzlar oʼngida,
Oʼzgacha shukuhda bogʼ tarovati.
Zahmatli mehnatning har qadamida,
Ezgulik keltirgan el sharofati.
Obodlik, hurlikka beadad taʼzim,
Oʼzlik bayrogʼini mahkam tutganmiz.
Oqmoqda tamaddun — daryoyi azim,
Yana ham nurafshon kunga yetgaymiz.
Hali ham uyqudan uygʼonmagan bor,
Oradan vaqt oʼtib otdi qancha tong.
Ketar payt ularni unutma zinhor,
Eski yil, soʼngi bor yana urgin bong!
Uygʼotgin, Yangi yil kelmoqda kirib,
El-u yurt koriga tursunlar safda.
Ular ham chin dildan mehrini berib,
Burkashsin Vatanni shonu sharafga.
© Oʼtkir Rahmat
#Qish_ilhomlari| @Otkir_Rahmat
Yana oʼz hukmini oʼtkazar taqdir,
Sening har lahzangga bogʼlangan koʼngil.
Dunyoni bir yoshga ulgʼaytib oxir,
Tashlab ketayapsan bizni eski yil.
Doʼstlashib qolgandik, qadrdon edik,
Birga kechirdik-ku ochu toʼqlikni.
Baʼzan shodlik ichdik, goho dard chekdik,
Eslashib goh quvonch, goho shoʼxlikni.
Koʼngil ayvonida yugurar sabo,
Goho dovullarni kechirdik boshdan.
Kimnidir kuzatib soʼng manzilga o,
Oʼzni toʼxtatolmay qoldik koʼz yoshdan...
Necha bor titrandi olam qasdma-qasd,
Qayda koʼkka oʼrlar onalar ohi.
Zolim mazlumlarga oʼqtalganda dast,
Qoʼrquvlardan qotgan goʼdak nigohi...
Daryolar chidolmay toʼlib toshdilar,
Qay zotlar zulmidan koʼrganda jabr.
Mensimay kimlardir haddan oshdilar,
Tabiat toptaldi topmayin qadr...
Muzliklar nahotki yetsa poyonga,
Nahotki oʼrmonlar cheksa aziyat?
Kim madad beradi bir kun insonga,
Nahotki tark etsa yaxshi xosiyat?
Ne boʼlar ertaga zaminu zamon,
Ne boʼlar bir kuni inson taqdiri?
Oʼzini oʼnglarmi jumlai jahon,
Oʼz yoʼlin toparmi dunyo oxiri?
Bilasan, bu tuproq qadimdan qadim,
Ne-ne koʼrgilikni kechirdi boshdan.
Bu yerda tashlangan har qanday odim,
Beqiyos kuch olgay sabr-bardoshdan.
Koʼzimiz oʼngida jilvalangan nur,
Bilasan, sira ham afsona emas.
Bepoyon borliqqa qarab boq hozir,
Qalbingda paydodir orzuyu havas.
Sen guvoh erursan ertani oʼylab,
Ezgulik yoʼlida turganlar ham bor.
Kunu tun tinmayin ona yurt boʼylab,
Oʼzini bagʼishlab yurganlar ham bor.
Kim doʼst-u kim dushman ogohsen sen ham,
Hali ham hasaddan bor koʼrolmaslar.
Baxt-omad biz tomon jilmaygani dam,
Yoʼlini toʼsmoqchi boʼlar nokaslar...
Qatьiy ahd, shijoat, gʼurur, iftixor,
Farzandlar qalbidan egallagan joy.
Orzular ushalib gullab begʼubor,
Qadamda baxsh etgay beqiyos chiroy...
Nihollar boʼy choʼzar koʼzlar oʼngida,
Oʼzgacha shukuhda bogʼ tarovati.
Zahmatli mehnatning har qadamida,
Ezgulik keltirgan el sharofati.
Obodlik, hurlikka beadad taʼzim,
Oʼzlik bayrogʼini mahkam tutganmiz.
Oqmoqda tamaddun — daryoyi azim,
Yana ham nurafshon kunga yetgaymiz.
Hali ham uyqudan uygʼonmagan bor,
Oradan vaqt oʼtib otdi qancha tong.
Ketar payt ularni unutma zinhor,
Eski yil, soʼngi bor yana urgin bong!
Uygʼotgin, Yangi yil kelmoqda kirib,
El-u yurt koriga tursunlar safda.
Ular ham chin dildan mehrini berib,
Burkashsin Vatanni shonu sharafga.
© Oʼtkir Rahmat
#Qish_ilhomlari| @Otkir_Rahmat