Ойдинбей журналистика билан шуғулланади, газета-журналлар учун тинимсиз мақолалар ёзади, шу йўл билан ҳаётига маъно-мазмун киритишга интилади. Синглиси Нежланинг фикрича, бу ўз-ўзини алдашдан бошқа нарса эмас. Акасини мук тушиб мақола ёзишини кўрган сингил:
“Қанийди мен ҳам сенга ўхшаб ўзимни-ўзим алдай олганимда, бу рангсиз ҳаётдан қутулармидим?”, дея маломат қилади. Ойдинбей эса Нежлани танбалликда, умрни беҳуда сарфлашда айблайди.
“Сендек аёлни исталган эркак ташлаб кетарди”, дейди алам-аралаш.
Фильм асосан диалогларга қурилган, ҳар бир эпизодда чеховона услуб сезилиб туради, қаҳрамонларнинг “алжираши” ортида инсон, давр ва жамиятни аччиқ ҳақиқатлари, ижтимоий муаммолари чок-чокидан очиб ташланади. Жейланнинг инсон ботинига бу қадар чуқур кириши, руҳият манзараларини маҳорат ила чизиши ҳайрат уйғотади.
Картинадаги иккинчи асосий сюжет линияси – ака-ука
Исмоил ва
Ҳамдибей образларидир. Улар рўзғор аравасини базўр тортади, ҳаётлари қийинчилик, моддият ташвишлари ила ўтаётир. Ака-уканинг характери ўзига хос: Исмоил – ичкиликка ружу қўйган, танбал, тайинли бирор иши йўқ; аммо ҳеч кимсага қуллуқ қилмайди, ҳақни айтишдан қўрқмайди. Ҳаттоки Ниҳол олиб келган катта пулни миқ этмай оловга ташлайди. Аёлнинг мурувватидан орланади. Ҳамдибей эса аксинча: ахлоқан қанчалик пок бўлмасин, қуллик, мутъелик қон-қонига сингиган. Шу боис Ойдинбейга қарашли машинанинг ойнасини синдиргани учун ўғлини хўжасининг қўлини ўпишга мажбурлайди. Аммо бола отасига итоат қилмайди ва қулликдан воз кечади.
“Қиш уйқуси” фильми инсон руҳидаги турли иллатларга кўзгу тутади: худбинлик, қуллик, разолат, ҳасад ва ҳоказо... Бу фильмни шунчаки вақтни “ўлдириш” учун кўриб бўлмайди, томошабиндан зийраклик, ҳар бир эпизодни, диалогни диққат ила кўриш ва мушоҳада қилиш талаб қилинади.
👉
@shohruxabdurasulov