Shunchaki📚

​Уйқудаги шаҳар ҳаётидан.

Сеплар тайёрланиб барчаси қадоқланди. Қадоқланган буюмлар ичида кир тоғора ва сиқилган кир солиш учун қути ҳам бор эди. Уларнинг ичига идиш-товоқ ювадиган восита чоткалари билан, автомат кир машина учун кукун, кучли ёғларни кетқазадиган "антижир" воситаси ҳам солинганди.

Ҳамма хурсанд бўлиб тайёрланган сепларга қараб чой ичиб ўтираркан, ёрдамга келганлардан бири:
- Ойна артиш латтасини қўшиб қўймапмиз. Чанглар, ойналар, стол устулни куёвникида нима билан артар экан. Тезда бозордан олиб келиб, уни ҳам солиб қўйишимиз керак - деди.

- Ўлсин-а, куёвнинг уйида ҳам бирор нима бордур. Улар ҳам шунча пайт бир нима билан чангларини артиб юргандир.
Бир муддат жим ўтиришди...

Бирдан келиннинг бувиси ўрнидан туриб:
- Кўнглим тўлмай қолди. Ғиз этиб дўконга бориб ойна артгич латтани олиб келаман - деб чиқиб кетди.

10 дақиқадан сўнг унга қўнғироқ қилиб ойна артишдан олдин ишлатадиган суюқлик ҳам олволиш кераклигини айтишди.

Яна 5 дақиқадан сўнг шу латталарни ишлатиш учун алоҳида кичикроқ тоғора ҳамда ҳожатхонага ишлатадиган қоғоз ўрамларидан алоҳида пачка олиб келишни сўрашди...

#СукутСақлама

​​Yangi nashri eʼtiborimni tortgani sababli "Oʻtkan kunlar"ni qayta oʻqidim. Oxirgi marta oʻn yillar oldin oʻqigandim. Hozir asardagi ayollar obrazi eʼtiborimni tortdi. Butun asarda birorta esi butun ayol yoʻq. Qoʻpol qilib aytganda, hammasi tovuqmiya. Erlar tomonidan xotinlariga past nazar bilan qaraladi, ularning gapi jiddiyga olinmaydi. Oʻzbek oyim, Oftob oyim, Kumush, hech birida zarra qadar intellekt koʻrinmaydi. Oʻsha davrdagi zamona zaylini hisobga olsak, ayollardan buni talab qilish xato oʻzi.

Ularning orasida eng yaxshisi Zaynab. Juda yaxshi inson boʻlgani uchun ham unga hamma jabr qildi. Kumush esa ayyor tulki edi. Asar ommalashganidan beri Kumush ismi doim urfda boʻldi, Zaynab ismi esa ancha kam. Oʻquvchilar ham negadir doim Kumushni ulugʻlab, Zaynabni qoralaydi. Holbuki Zaynabning hech kimga qasdi yoʻq edi.

Zaynab ota-onasining rizoligi bilan erga tegdi. Toʻydan keyin Otabek unga qaramasa ham, alohida yotsa ham, tuzuk soʻz aytmasa ham sabr qildi. Kumushdan aynitishga harakat qilmadi. Taqdiriga koʻnib, oʻz hayoti bilan yashab yuraverdi. Kumush esa Toshkent kela solib Otabekni Zaynabni taloq qilishga undadi. Xalq soʻzi bilan aytganda, togʻdan kelib bogʻdagini quvdi.

Koʻzguga qarab turib, Zaynabni oʻzidan chiroyli deb hisoblagan va hasadiga chidolmay, alamini olish uchun uyda odam yoʻqligidan foydalanib Zaynabning xonasiga kirgan, birinchi boʻlib kundoshlik zahrini sochgan ham Kumush. Ota-onasi, hatto eri ham Margʻilonga qaytib ketishini istab turganda, Zaynabni taloq qildirish uchun atay Toshkentda qolgan ham Kumush. Meni yaxshi koʻradi, shu bois koʻp janjal qoʻzitsam erim aybni Zaynabdan koʻrib uni taloq qiladi deb Zaynabning tinch roʻzgʻorini buzgan ham Kumush.

Har doim moʻmin-qobil farzand boʻlgani bois ota-onasi tomonidan siylanmagan, erga tegib eridan mehr koʻrmagan, uni shu uyga olib kelgan qaynonasi Kumush tomonga ogʻishidan jabr koʻrgan, adolatsizlik, tengsizlik qurboni boʻlgan, Kumush tomonidan doimiy provakatsiyaga uchragan esa Zaynab.

Xarakter jihatdan Kumush yengiltabiatroq. U ming makr bilan boʻsh-bayov Otabekni ming maqomga oʻynatib keldi. Kumush shaytonning urgʻochisi. Ilk bor bu hovliga adashib kirib qolgan Otabekka koʻz suzishidan boshlab, to oʻlim toʻshagida yotganda ham Otabekning Zaynabni taloq qilganini eshitib koʻzlari ochilishi, yengil tortishigacha shuni koʻrishimiz mumkin. Zaynab esa tabiatan ma'sum, bezarar, sodda, koʻnuvchan. Unga tegishmasa u ham hech kimga tegmasdi. Xulosa qiladigan boʻlsam, Kumush asardagi salbiy qahramon. Zaynab esa uning jabrdiydasi. Qiz koʻrsangiz ismini Zaynab qoʻying.

@salimov_blogi