Абдулла Орипов
ҲАКИМ ВА АЖАЛ
Абу Али ибн Синога бағишланади.
(Достондан парча)
1
Жуда қадим замонларда, минг йилча бурун,
Бухоронинг шундоққина Афшонасида
Яшар эди ғоят закий битта ўспирин,
Тенгдошлари қаторида ҳали расида.
Чорва билан машғул эди ота-онаси,
Тирикликдан камтаргина ком олган эди.
Лекин шундоқ оиланинг ўша боласи
Ёш бошидан Ҳаким деган ном олган эди.
Бир нарсада танти эрур доим табиат,
Идрок берса қарамагай усти-бошингга.
Неча-неча саройлардан ҳатлаб ўтган бахт
Ногаҳоний Хумой бўлиб келар қошингга.
Ҳакимда ҳам турфа хислат эди мужассам,
Хусусан у табибликда пур ҳунар эди.
Ҳар бир гиёҳ кўзларига гўёки малҳам,
Малҳам эса гиёҳ бўлиб кўринар эди.
Болаликнинг беғамлиги ўтди кўп шитоб,
Жуда эрта ниш кўрсатди унда тафаккур.
Эрмак бўлди бобосидан қолган тиб китоб,
Табиатдай баравж ўсди, табиатдай хур.
Баҳор келса Ўрта чўлнинг далаларида,
Чўликларнинг даврасида куни ўтарди.
Гиёҳ териб гоҳо ўрим паллаларида
Ҳўп чиларнинг усулида байтлар битарди....
@abdullaorifijodi