Rustamjon Ummatov va uning ijodi 📚

​​Умматов Расулбек Рустамжонович Республика Маънавият ва маърифат маркази Чортоқ туман бўлинмаси раҳбари этиб тайинланди

Расулбек Умматов 1980 йили Чортоқ шаҳрида туғилган. Қўқон Давлат педагогика институтини тамомлаган – миллий ғоя, маънавият асослари ва ҳуқуқ таълими мутахассислиги бўйича олий маълумотга эга.

• 2004–2015 йилларда Қўқон шаҳар, Янгиқўрғон, Чортоқ ва Уйчи туман ҳокимликлари муассислигидаги даврий нашрларда мухбир, бўлим мудири вазифаларида ишлаган.

• 2015–2017 йиллари “Фуқаролик жамияти шаклланишини мониторинг қилиш мустақил институти Наманган вилояти ҳудудий бўлинмаси” катта мутахассиси.

• 2017–2019 йилларда “Наманган ҳақиқати” газетаси мухбири (вилоят ҳокимлигининг ахборот хизмати раҳбари).

• 2019 йил 4 сентябрдан (мазкур тайинловга қадар) Чортоқ туман ҳокимининг матбуот котиби – ахборот сиёсати масалалари бўйича маслаҳатчи сифатида фаолият юритиб келаётганди.

Унинг «Ибрат изларидан», «Бир китобдор тарихи», «Давр» солномаси» номли рисолалари нашр этилган, мақолалари билан вилоят газеталарида қатнашиб туради. «Ўзбекистон Республикаси мустақиллигининг 30 йиллиги» кўкрак нишони билан тақдирланган.

🗓 2025 йил 4 февраль.

@Chortoqhokimligiuz
@Chortoq_manaviyat

​​ОТ ЙИҒЛАГАН КУН
(Ҳикоя)

Бу гапни дастлаб эшитганимда ишонмагандим, бироқ Мирзаабдулла ака билан учрашгач...
– Ҳа, отнинг йиғлагани рост, – деди у. – Дадамга ўн бир йил ҳамроҳ бўлган ўша жонивор зулукдай қоп-қора эди. Далада тизгинини бўйнига ташлаб қўярдилар, бир қадам нари кетмай ёнларида юрар, тўхтасалар, кўзларига термулганча қотиб тураверарди...
Ўша куни бомдодга яқин отам узилдилар-у, от безовталана бошлади, зорли кишнашларига, тинимсиз дупур-дупурига тоқат қилиб бўлмасди. Муродилла акамнинг гаплари билан чилвирдан бўшатиб, дарвозахонага олиб чиқдим, аммо боғлагим келмади. Жонивор ўша ерда ярим кун бошини кўтармай турди, ҳеч нарса емадиям. Жаноза ўқилиб, тобут кўтарилганда олд оёқлари билан чўккалаб олди. Бадани титраб, иккала кўзидан шаррос ёш қуйиларди. Тоғам, акам – ҳаммамиз «дод» деб юбордик. Издиҳом елкасидаги тобут отнинг олдига қўйилди...
Овози титрай бошлаган Мирзаабдулла ака бир ютиниб олиб, давом этди:
– Ҳозир сизга айтиб беришга сўз тополмайман, ука. От жонивор кишнамасди, худди инсондай ўкраб-ўкраб йиғларди. Қабристонга ҳам тобутнинг ёнгинасида одамлардай одим ташлаб борди, туёқларидан «тиқ» этган товуш чиқаргани йўқ. Тупроқ тортилиб бўлингач ҳам, чўккалаб олган от бошини кўтармай тураверди.
Менга чопон топилмай, отамнинг бир-икки бор кийилган тўнларини беришганди. Ҳўнграганча отнинг бўйнидан қучоқладим. У таниш ҳидни олиб, ўрнидан турди.
Мотамсаро отнинг ўша кунги ҳолини ўнгимда кўрганимга баъзан ўзим ҳам ишонмай қоламан. Лекин бу воқеага бутун қишлоқ, таъзияга келганларнинг бари гувоҳ бўлганди.

© Рустамжон УММАТОВ

Telegram | Facebook | Wikipedia