ஐღ⎠ 𝑀𝑜𝓎ç𝑒ç𝒶𝓀 ⎝ღஐ

#N10

Тинимсиз гапирганча ўрнидан турар эканман, Шаҳризодани ҳам менга қарашишга мажбур қилдим. Иккаламиз бирга "ош — кўтарма бош!" тайёрлашга киришиб кетдик.
Шаҳризода билан ҳеч ҳам айрилгимиз келмайди, шу сабабдан ҳам битта жойда ўқишни танлаганмиз. Иккимиз ҳам келишилган ҳолда битта жойга ҳужжат топширгандик, ҳатто тайёрлов курсларига ҳам битта жойга борганмиз. Шу қадар айрилмас дўстлар эдик...
— 1-август ҳам келяпти, биз имтихон топширамиз...
Шаҳризода ҳозирдан ҳаёжонланиб бир нималарни режа қиларди. У имтихон бўлмасидан аввалоқ ўзини ўқишга кирган ва университетнинг энг олди талабаларидан бири деб ҳисоблай бошлаганди.
— Ҳа Шахи, иккимиз ҳам ўқишга кирамиз илоҳим, — дедим жилмайиб.
— айтганинг келсин, асалим!
У мени маҳкам қучиб олди.

★ ★ ★

— Дилноз, ҳой уйқучи тур, цехга кеч қоляпмиз! Тура қол!
Эрта тонгдан аммам тепамда туриб мени уйғотди. Кўзларимни зўрға очиб уларга қарадим.
— Нега... Менга нима бор у ерда?
— Жиннимисан? Ўзинг айтдинг-ку, ишлайман деб! Менга ёрдам бермоқчи эдинг.
Илтимосим эсимга тушиб ўрнимдан турдим. Чиндан ҳам ўқишга кирсам оз бўлса-да ўз харажатларимни қоплаш мақсадида аммамгиларнинг музқаймоқ чиқарадиган цехида ишлашга қарор қилгандим. Эрта тонгдан уйғониш менга қийин бўлса-да ўримдан туриб тайёрландим. Поччам аллақачон ишхонасига кетиб бўлган экан, биз аввал чой эдик, аммамнинг икки қизи Фотима ва Зуҳрани боғчага ташладик, кейин иш қайнаб ётган музқаймоқ чиқарадиган кичкинагина хусусий заводга бордик.
Аввалига қилар ишим ўзим қатори ишчилар билан танишиш бўлди.

#N9

— Демак, ўзингиз уйга етиб оласизлар экан-да!
Сайфининг ранги оқариб кўзлари пирпираб кетди.
—Ҳудди шунақа!
Шаҳризода ҳам уни масқара қилгандек кўзларини пирпиратди.
— Сени акаларинг бўлмаса ҳам, мана мен борман, ҳимоячи фариштангман!, — деди Шаҳризода, Сайфи биздан нари кетгач, мени қучоқлаб кетаркан.
Шу бўйи Сайфи атрофимда ўралашмай қўйди, бироз вақт ўтиб бошқа қиз билан ҳиринглашиб юрганини кўргандим. Ўшанда Шаҳризодадан акаси масаласида ҳазиллашганми, йўқми шуни сўрасам, гапни бошқа ёққа буриб юборганди. Унинг акаси чиндан ҳам мени ёқтирар эдими ёки йўқ, бу жумбоқлигича қолганди.
— Дилноз, гуручингни тезроқ тозала! Бунча имилладинг!
Шаҳризоданинг овоздан ҳозирги вақтга қайтдим, у менга зимдан тикилиб сўради.
— нимани ўйлаб ўтирибсан?
— Бир нарса эсимга тушиб кетди, — дедим кулиб, — Мактаб давримизда Сайфи деган йигит мени безор қилганида уни боплаб қўрқитган эдинг-да! Ўшанда тепа сочи тикка бўлганди...
У ҳам эслаб кулиб юборди, анча вақт мириқиб кулишганимиздан кейин у зўрға нафас олиб гапирди.
— Кўзлари пирпираб кетгани эсингдами?
— Эсимда эсимда!, — дедим мен ҳам кулишдан зўрға тўхтаб.
— Кечагинда шу атрофда иш билан юрган экан, мени кўриб қолиб, доимгидек гап қилди.
Кечаги воқеани эслаб энсам қотиб кетди.
— Нима деди, у хира пашша!, Шаҳризоданинг қошлари чимирилди.
— Деярли ҳеч нима, — мен елка қисиб қўйдим, — "Анча ўзгариб кетибсиз, Дилнозахон, яна ҳам гўзаллашибсиз! дейди. Тошкентга ўқишга киргани ва ўша ерда ўқиб юрганини айтиб ҳам мақтаниб қўйди...
— Вой воей, ўша патаксоч сенга яна бир марта яқинлашса, қушнинг инига ўхшайдиган сочини битталаб юлиб оламан!

Шаҳризоданинг жиддий гапига кулгим қистаб, лабларимни қимтидим.
— Хўп, хўп, шунақа қиласан! Ма, мана бу пиёзларни арчиб тур, менга қарашиб юбор. Ҳозир аммамгилар ҳам келиб қолади, мени эса овқатим тайёр эмас... Ҳали сабзи ҳам тозалаш керак, салат тайёрлаш керак, эҳҳе иш кўп...

#N8

Қолган гаплари ла ла ла ла ла!
Айтишга ҳам уяламан, ҳатто. Хуллас, айтаман гапи қолмаган. Ёш бошимга тилидан исмим "Дилнозахон!" бўлиб жаранглаб чиқадиган сақич ортириб олгандим. Нима қилсам ҳам фойдаси бўлмади, қанча ўзимдан итарсам, магнитга ўхшаб ошанча яқинлашаверди. Дод десам ҳам кетмасди.
Ҳар икки гапининг бирида, "Дилнозахон, уюнгизгача кузатиб қўяйми?", "Дилнозахон, ёрдамим керак эмасми!", "Дилнозахон, юринг сизни айлантириб келаман", Дилнозахон, Дилнозахон, Дилнозахон... Охири портлаб кетдим.
Ўз исмимни ўша йиллар қаттиқ ёмон кўриб қолгандим.
— Мени тинч қўйинг, жонимга тегиб кетдигиз! Ёпишқоқ модага ўхшайсиз!, — дедим бақириб.
— Нима қилай сизни рашк қилсам?!, — дейди тўнкага ўхшаб, — Мени шунақа, рашким кучли. Сизга яхшилик қилишни истайман...
— Менга ҳеч нарсангиз керак эмас, менга тинчлик керак!
Қанча гапирсам ҳам фойдаси бўлмади, охири Шаҳризодага ёрилдим.
— Нега менга шунча пайтгача айтмадинг, тентак қиз! Бу мияси қуртлаб кетган жиннини аллақачон бир ёқлик қилган бўлардик!
У жаҳли чиққанда менга маслаҳатлар берди, охири ўзи мен учун ёрдамга ошиқди. Уйимиз деярли битта кўчада эди, ҳар доимгидек мактабдан чиқиб бирга кетаётсак, узоқдан бизга қараб келаётган Сайфи кўринди.
— Шаҳризода, тезроқ юрайлик, анови ёпишқоқ биз томонга келяпти, — йиғлаб юборгудек бўлиб безиллаганча Шаҳризода ҳам шоширдим.
У эса юриш ўрнига атайлаб тўхтаб қолди.
— Қизлар, бир ўзингиз кетяпсизми!, — деди бизга етиб олган Сайфи, — Юринг сизларни кузатиб қўяман.
— Сайфиддин! Сиз яна бир марта дугонамга тинчлик бермасангиз ҳолингизга маймунлар йиғлайди! Мени акаларимни танийсиз-а? Катта акам Дилнозани кўз остига олиб қўйган ва менга кўз қулоқ бўлишимни тайинлаган. Акамнинг жаҳли ёмонлигини биласиз-а?!
Шаҳризода жиддий оҳангда гапирар экан, унинг сўнгги гапларидан кўзларим катта катта бўлиб очилиб кетди.

#N7

Шаҳризода менинг болаликдан
осган яқин дугонам, у билан қилмаган ишларимиз қолмаган. Шу қадар яқин эдикки, ҳеч кимга айтмаган сирларимни ҳам биларди. Яна у менинг ҳимоячим эди, десам бўлади. У анча ўзига ишонган ва шаддод қиз эди. Гарчи мен ҳам қувноқ ва позитив қиз бўлсам-да, унга ўхшаб бегоналар даврасига қўшилиб кета олмасдим. Мен фақат ўз яқинларим учун қувноқ қиз эдим, холос. Мени энди таниган одам, "Бунча сирлисиз, ҳудди ёпиқ китобга ўхшайсиз!" дерди. Агар уни кўнглимга яқин олмасам ҳеч қачон очилмасдим ҳам. Яқинларим эса мен ҳақимда бошқача фикрда бўлишади. "Дилноз, сен бир гапириб ўн марта куласан" дейишади... Гарчи мана шундай қувноқ бўлсам-да, негадир ўзимни ҳимоя қила олмайман. Мени гаплар билан қаттиқ хафа қилишса ҳам, нуқул Шаҳризода ёнимни олиб уларни ер тишлатарди. Ҳозиргача эсимда, мактабда ўқиб юрганимизда ўзимизда иккита катта синф йигитлари билан биз тенги мактабимиз қизлари гаплашар эди. Шу гаплашишдан ҳеч ҳам мантиқ топа олмаганман, ҳалигача топа олмасам керак. Хуллас, қайдам билмайман, Сайфи исмли йигитнинг ишқи менга тушиб қолганди. Ўзи шундай деган! "Ишқим сизга тушди, Дилнозахон!" Эсласам кўнгилларим айнийди. Мен эса ўша вақти атиги 7-синфда ўқирдим! Кулгили ҳолат албатта, аммо ўша Сайфи мендан ташқари бошқа бирор қизга севги изҳор қилганда борми, ўша қиз қувончдан юраги ёрилиб ўлиб қоларди. Чунки у "мактабни ушлаб қўйган" катта синфдан бўлган, "красавчик" эди-да, ўзича! Мени ҳам у учун "Ўзини томдан ташлайди" деб ўйлаганми, оғзини тўлдириб севиб қолдим деган! Севгингга қурт тушсин, илоҳим! Ундан қандай қутилишни билмасдан, "Мен ҳали ёш боламан, гаплашиш менга эмас!" дегандим. Эҳ, шу гапни унга айтмасам бўларкан...
— Эй, Худойим! Дилнозахон! Кўрдингизми сиз қанчалик иболи ҳаёли қиз экансиз! Мен айнан шу ҳислатларингизга ошиқман-да! Сиз танлаб адашмабман...

#N6


2-боб. Кутилмаган ишлар.

2016-йил, июн охирлари.

— Дап дурустдан гаплашиб юришни таклиф қилгани ғалати тўғрими?! Яна буни аммамга айтган. Аммам ҳам қариндошим, ёмон йигит эмас дейди, поччам эшитмаган вақтлари неча марта шу гапни айтиб кўрдилар! Тасаввур қиляпсанми, Шаҳризода?
Аммамнинг уйига мени кўриш учун келган қадрдон дугонамга бир финжон чой устида дардимни дастурхон қилдим. Чойни унчалик хушмалайдиган дугонам оз оздан хўплаб менга тикилиб ўтирарди, жимгина эшитиб бўлгач уфлаб қўйди.
— Сен саволимга жавоб бер, Дилноз! У йигит сенга ёқдими, йўқми?! Боядан бери шу саволни берсам гапни айлантиряпсан!
— Нима десам экан... Бўлади, келишган йигит, бироз ўзича эканлиги билинади, кибрли ҳам дея оламан. Аммо сен укасини кўрмадинг, Шаҳзод деган укаси нақд кибрзода экан! Унча мунча одамни менсимайди. Умуман олганда улар оилавий кибрлига ўхшади!
Қизгарганча ҳаммасини айтиб берар эканман, охирида хўрсиниб қўйдим. Биз Шаҳризода билан диванда ғийбатлашиб ўтирардик..
— Ўзини осмон биладиганлар тоифасидан экан-да!, — деди у энсалари қотиб, — Кўнглимнинг кўчаси! Шундай одамларни кўрсам асабларим бузилади. Сен яна гапни айлантирдинг! Шаҳзод Паҳзод, демасдан менга айт, ўша йигит сенга ёқдими йўқми?!
— Ммм, — мен чайналиб қолдим, — Нима десам экан... Ёқди дея оламан. Ҳа! Менга илк нигоҳлардан ёққанди, одамни ўзига тортадиган энергияси бор экан...
— Энергия! Ажойиб гапларни гапирасан-да, Дилноз!
У қиқирлаб кулса, мени жаҳлим чиқди. Тўғриси ҳамда, унга ҳақиқатни айтсам, устимдан куладими-ей!
— Тур, мен овқат қилишим керак, бу ерда ўтирмассан?, — дедим унга, — Юр ошхонада ўтирамиз. Мен овқат қиламан, сен ҳар доимгидек биддирлаб ўтирасан...

✍️