#N7
Шаҳризода менинг болаликдан
осган яқин дугонам, у билан қилмаган ишларимиз қолмаган. Шу қадар яқин эдикки, ҳеч кимга айтмаган сирларимни ҳам биларди. Яна у менинг ҳимоячим эди, десам бўлади. У анча ўзига ишонган ва шаддод қиз эди. Гарчи мен ҳам қувноқ ва позитив қиз бўлсам-да, унга ўхшаб бегоналар даврасига қўшилиб кета олмасдим. Мен фақат ўз яқинларим учун қувноқ қиз эдим, холос. Мени энди таниган одам, "Бунча сирлисиз, ҳудди ёпиқ китобга ўхшайсиз!" дерди. Агар уни кўнглимга яқин олмасам ҳеч қачон очилмасдим ҳам. Яқинларим эса мен ҳақимда бошқача фикрда бўлишади. "Дилноз, сен бир гапириб ўн марта куласан" дейишади... Гарчи мана шундай қувноқ бўлсам-да, негадир ўзимни ҳимоя қила олмайман. Мени гаплар билан қаттиқ хафа қилишса ҳам, нуқул Шаҳризода ёнимни олиб уларни ер тишлатарди. Ҳозиргача эсимда, мактабда ўқиб юрганимизда ўзимизда иккита катта синф йигитлари билан биз тенги мактабимиз қизлари гаплашар эди. Шу гаплашишдан ҳеч ҳам мантиқ топа олмаганман, ҳалигача топа олмасам керак. Хуллас, қайдам билмайман, Сайфи исмли йигитнинг ишқи менга тушиб қолганди. Ўзи шундай деган! "Ишқим сизга тушди, Дилнозахон!" Эсласам кўнгилларим айнийди. Мен эса ўша вақти атиги 7-синфда ўқирдим! Кулгили ҳолат албатта, аммо ўша Сайфи мендан ташқари бошқа бирор қизга севги изҳор қилганда борми, ўша қиз қувончдан юраги ёрилиб ўлиб қоларди. Чунки у "мактабни ушлаб қўйган" катта синфдан бўлган, "красавчик" эди-да, ўзича! Мени ҳам у учун "Ўзини томдан ташлайди" деб ўйлаганми, оғзини тўлдириб севиб қолдим деган! Севгингга қурт тушсин, илоҳим! Ундан қандай қутилишни билмасдан, "Мен ҳали ёш боламан, гаплашиш менга эмас!" дегандим. Эҳ, шу гапни унга айтмасам бўларкан...
— Эй, Худойим! Дилнозахон! Кўрдингизми сиз қанчалик иболи ҳаёли қиз экансиз! Мен айнан шу ҳислатларингизга ошиқман-да! Сиз танлаб адашмабман...
Шаҳризода менинг болаликдан
осган яқин дугонам, у билан қилмаган ишларимиз қолмаган. Шу қадар яқин эдикки, ҳеч кимга айтмаган сирларимни ҳам биларди. Яна у менинг ҳимоячим эди, десам бўлади. У анча ўзига ишонган ва шаддод қиз эди. Гарчи мен ҳам қувноқ ва позитив қиз бўлсам-да, унга ўхшаб бегоналар даврасига қўшилиб кета олмасдим. Мен фақат ўз яқинларим учун қувноқ қиз эдим, холос. Мени энди таниган одам, "Бунча сирлисиз, ҳудди ёпиқ китобга ўхшайсиз!" дерди. Агар уни кўнглимга яқин олмасам ҳеч қачон очилмасдим ҳам. Яқинларим эса мен ҳақимда бошқача фикрда бўлишади. "Дилноз, сен бир гапириб ўн марта куласан" дейишади... Гарчи мана шундай қувноқ бўлсам-да, негадир ўзимни ҳимоя қила олмайман. Мени гаплар билан қаттиқ хафа қилишса ҳам, нуқул Шаҳризода ёнимни олиб уларни ер тишлатарди. Ҳозиргача эсимда, мактабда ўқиб юрганимизда ўзимизда иккита катта синф йигитлари билан биз тенги мактабимиз қизлари гаплашар эди. Шу гаплашишдан ҳеч ҳам мантиқ топа олмаганман, ҳалигача топа олмасам керак. Хуллас, қайдам билмайман, Сайфи исмли йигитнинг ишқи менга тушиб қолганди. Ўзи шундай деган! "Ишқим сизга тушди, Дилнозахон!" Эсласам кўнгилларим айнийди. Мен эса ўша вақти атиги 7-синфда ўқирдим! Кулгили ҳолат албатта, аммо ўша Сайфи мендан ташқари бошқа бирор қизга севги изҳор қилганда борми, ўша қиз қувончдан юраги ёрилиб ўлиб қоларди. Чунки у "мактабни ушлаб қўйган" катта синфдан бўлган, "красавчик" эди-да, ўзича! Мени ҳам у учун "Ўзини томдан ташлайди" деб ўйлаганми, оғзини тўлдириб севиб қолдим деган! Севгингга қурт тушсин, илоҳим! Ундан қандай қутилишни билмасдан, "Мен ҳали ёш боламан, гаплашиш менга эмас!" дегандим. Эҳ, шу гапни унга айтмасам бўларкан...
— Эй, Худойим! Дилнозахон! Кўрдингизми сиз қанчалик иболи ҳаёли қиз экансиз! Мен айнан шу ҳислатларингизга ошиқман-да! Сиз танлаб адашмабман...