Соглядатай

Bolali uy bozor, bolasiz uy mozor deydi xalqimiz. Bola bo‘lganidan keyin bolalarcha sho‘xliklariga qo‘yib berishimiz kerak, hadeb uni qilma, buni qilma, sakrama,tegma deb dashnom beraverish yaramaydi. Qabristondagidek jimjitlik va osudalikni kutmaslik kerak.

Hali ko‘rasiz, kunlar keladi, sochilib yotgan o‘yinchoqlarni, bo‘yab va chizib tashlangan devorlarni, yarim tishlangancha mebel ostiga kirib ketgan olmalarni orziqib eslaysiz va qo‘msaysiz. Telfonda kim bilandir gaplashayotganingizda kelib qo‘shilishini, qayerga borsangiz birga boraman deb ergashishini, kechasi siz bilan uxlayman deb xarxasha qilganlarini sog‘inasiz.

Ular katta bo‘lib o‘zlari bilan ovora bo‘lib ketadi. Oldinlari ular siz bilan gaplashishga zor bo‘lgan bo‘lsa endi siz ulardan bir og‘iz so‘z eshitishga zor bo‘lasiz. Oldinlari siz bilan bir joylarga borishga qiziqqan bo‘lsa endi majburlasangiz ham borgisi kelmaydi. Hozir ularning qalbi sizga talpinadi, ertaga katta bo‘lgach qalblari boshqaga rom bo‘ladi, qizig‘ingiz qolmaydi ularga. Siz bugun ularga toqatingiz yo‘q, ertaga ular siz bilan gaplashib yuragi siqiladi.

Shuning uchun ular go‘dakligida, sizga tabiiy bog‘langan paytda mehr megabaytlari va gegabaytlarini g‘amlab oling. Ularga ko‘proq mehr bering, ularning sho‘xliklaridan zavqlaning. Mayli loy o‘ynasin,qum o‘ynasin, suv halqobida sakrasin,
maza qilsin, ularni ko‘rib sizam maza qiling. Bolalik shuvillab o‘tib ketadi, bugungi voqealar ertangi xotiralar bo‘lib qoladi. Fursatni g‘animat biling.

Iroda Ahmed

https://t.me/YaqinOzbek

O‘zbek jamiyatida qiz o‘sdirib uni uzatish bu zero sum game ya’ni faqat bir taraf mutloq yutadi, boshqa taraf mutloq yutqazadi, win-win ya’ni ikki tomon ham yutadigan holat emas.

Bu vaziyatni o‘zimizcha " qiz bola birovning xasmi, paloxmon toshi" degan gaplar bilan oqlashga urinamiz. Go‘yoki shunday bo‘lib kelgan va doim shunday bo‘lishi kerakdek, bu tushunchani chalenj qilmaymiz, shundoq qabul qilamiz.

Nega endi qiz bolani o‘lib katta qilib, uni birovga uzatsakda, birov undan lazzatlangani va uning xizmatlaridan foydalangani yetmagandek yana doim qiz taraf egnini qisib o‘zini past olib kuyov tarafga patxot qilib o‘tishi kerak? Nega endi doim ota-onasi o‘la o‘lguncha qizining kamini qilib o‘tishi kerak? Qiz ko‘rish bu dunyoda faqat mehnatu mashaqqat, azob uqubat va faqatgina Oxiratda mukofotdan umid qilishdan iborat xolosmi? Bunday noinsof tenglamani kim o‘ylab topgan? Nega hechkim bunga isyon qilmaydi va isloh qilishga urinmaydi?

https://t.me/YaqinOzbek

O'ylab qarasam biz yoshligimizda bizdan ideal bo'lish talab qilinmagan

Onam qanchalik tartibli bo'lmasin bizni loy o'ynashimiz , kiyim ko'rpalarni sochib uylar yasashimiz , mevalarni terib kelasi yilga deb agorotga ko'mib kelishimizga, ovqat qilishimizga , umuman olganda hunarlarimizga e'tibor bermasdilar, hozir shu buvijonlar ham onalar ham boladan xuddi robotdek bo'lishlarini talab qilishadi.

Onam aytadilar bizni to'kmasdan ovqatlanishimiz uchun o'zlari ovqatlantirishga harakat qilganlarida, annam o'ziga ber o'zi yesin , mayli to'ksa ham 1 dona guruch yesa ham o'zi yesa to'yganini his qiladi, sen 1 idish bersang ham to'ymasligi mumkin derkan.Hozirgi kunga kelib BLW degan narsalar chiqib ketdi, bolalarni erta yoshdan mustaqil ovqatlantirishga o'rgatish, hech qayerda o'qimagan buvijonlarimiz bo'lsa bolaga tog'ri muomala qilishni qayerdan bilishgan ekana.
Hozirgi buvijonlar ancha mukammallik talab qilishadi , xuddi meni onam kabi, ammo bizning buvijonlarimiz(annajonim) unday emas edilar.
Bizning onajonlar qachon bunday mukammalchi bo'lib qoldilar hayronman.

Biz katta ukam bilan 5 - 6 yoshimizdan rozg'or ishlariga kirishib ketganmiz va buni o'yin deb qabul qilardik.Hovlida tutlarni annam supurtirmasdilarda , bizga terdirardilar mukofotiga shirinlik olardik, bittalab tergan tutlarimizni sigirlarga berardik.Yoshligimizda orzularga to'la va kreativ edik.Ammo sekin sekin maktab , litsey, insititut bizni osmondan yerga tushirdi, undan keyin bo'lsa o'zimziga ishonchimizni ham ko'mdik.

✍Mahliyo Hasanova

https://t.me/YaqinOzbek