Маҳбуба Баҳодир қизи

Ассалому алайкум, яхшилар.
Бугун бир нарсани кузатиб, хулоса қилдим. Кўпчилик кузатувчилар асарни ўқиб, ўз ички кечинмаларини реакция орқали ҳаққоний ифодалар эканлар. Кечаги қисмида кўпчилик кўз ёш тўккан стикерларни танлашган эди. Бугун бирорта ҳам кўз ёши йўқ 😊
Тўғриси, изоҳларни ўқиб туриб мен ҳам дуо қилган сиз азизларга доим ғойибона ташаккур билдираман.
Бор бўлинг, яхшилар.

14#

Дарсим ҳам эсимдан чиқиб, эшик олдида тураведим. Улар мени Шоҳида опа билан келган, деб ўйлабми, унча эътибор беришмасди. Сал нарида турган Фарзона , менимча, ҳеч нарсадан қўрқмаяпти, бемалол томоша қилиб турибди.

Шоҳида опа ҳамон тинчланмас, Ноила опага қараб бўйнини чўзиб бақирарди:

—Менга қара, сен, ҳали туҳмат қилганинг учун жавоб берасан, ярим кечаси менга телефон қилиб давлениямни ошириб, боламни туширдинг, шошмай тур, устингдан ёзиб, қамоқда чиритаман сени, -унинг овози ўша куни Ҳамида бувимга ўшқириб, касал қилган пайтини эсимга солди. Директорнинг баланд товуши унинг овозини ўчирди:

—Мана, кўринг тарбиялаган фарзандингизни, куппа- кундуз куни, болалар жисмоний тарбия дарсига кетганда, бирма-бир ҳаммасининг сумкасини титиб... ана нимадир олиб чўнтагига солди, ана яна биттасидан пул олди, афтидан, мактабимизда ҳар бир хонада камера борлигидан хабари йўқ бу қизнинг, -деди.
Ажабо, Шоҳида опанинг чакаги ўчди. Маъсума Асадовна қатъий қилиб:

—Қонуний чора кўрилади, сизга ҳам фарзандингизга ҳам, -деди.

Мени ўғрининг қариндоши дейишмасин деб, уялганимдан тез -тез юриб синф хонамга кетдим.

Дарсда ўтирибман-у хаёлим Шоҳида опа ва унинг қизида, улар ўғри бўлса, ишқилиб, уйимиздаги буюмларни ўғирлаб кетишмасмикан-а.

Тезроқ қўнғироқ бўлса, эди. Автобусда кетардим. Айтганча, аммам йўл пулига қўшиб ўзимга ҳам пул берган. Буфетдан ширин кулча оламан. Шу хаёллар билан дарсни ҳам якунладим. Қаҳрамон бир ўзим автобусда кетишимга ишонмади. Бекатгача орқамдан борди. Қўлимда аммам ёзиб берган қоғоз. Унда мен кетадиган автобус рақами ва шофёрга кўрсатишим керак бўлган манзил ёзилган. Ва ниҳоят, автобусга чиқиб, анграйиб турган Қаҳрамонга жилмайиб қўл силкидим.

Аммамникига кириб борсам, дадам келибди. Қандай яхши!
Дадам доимгидек мени бағрига босиб, бошимдан ўпди. Аммамнинг уйига бир талай бозорлик қилиб келибди.
Бувим анча дуо қилди. Дадам қандайдир пўрим кийинган, тавба, атир ҳам сепиб олибди.

Доим мактабдан бирор янгилик айтиб келсам, бувим "гап ташима, уйдаги гап уйда, кўчадаги гап кўчада қолсин" деб койир эди. Аммо нима қилай бугун кўрганларимни айтмасам ичимга сиғдира олмаяпман.
Дадам ўқишларимни суриштириб бўлиши билан шартта:

—Дада, буви, Шоҳида опанинг қизи ўғри экан. Бугун мактабга директор чақиртирибди, ўзим кўрдим, -негадир бу сафар улар мени койимай диққат билан эшитишаётганини кўриб давом этдим, -Синфдошларини пулини ўғирлабди, камерага тушиб қолибди. Кейин Шоҳида опа математика устознинг сочини юлди, боламни туширдинг деб, тавба боласи ёнида турувди, -шу гапим, айниқса, уларни лол қолдирди, шекилли бир-бирларига қараб, яна менинг оғзимга тикилишди.

Шунча одам оғзимга тикилиб турганидан илҳомланиб кетдимми, билмайман қаердан шунча журъат, дадамга қараб:

—Дада, тезроқ уларни ҳайдайлик, яна бизнинг нарсаларимизни ҳам ўғирлаб кетмасин, -дедим.


Давоми бор.


https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

13#

***
Аммам автобусга ўтказиб, шофёрга қайта -қайта тайинлаб қўл силкиб, хайрлашиб қолди.
Ҳеч қачон бир ўзим автобусда юрмаганим учунми, қандайдир ҳаяжон бор.Бўш ўриндиққа ўтириб, шаҳарни томоша қилиб кетяпман. Бир пайт бир аёл мендан сал кичикроқ боласи билан чиқди. Ўзи тикка туриб, ўғлини менинг ёнимдаги бўш ўриндиққа ўтказди, туриб жой бермоқчи эдим, қўли билан "керакмас" дегандай ишора қилди.Ўғли телефон ўйнаб кетяпти. Аёл энгашиб ўғлига мактабда оч юрмаслигини, солган бутербуродини ейишини тайинлади, термосга солган чойдан ичишини уқтирди. Ўғли бўлса норози оҳангда :

—Бўлди, ойи битта гапни айтаверасизми, хўп дедимку, -деб телефондан кўзини узмайди.

Она -болага қараб ҳавасим келади. Қани энди, менинг ҳам ойим бўлса-ю, шу аёлдек ғамхўрлик қилса, мен ҳеч қачон қаттиқ гапирмасдим, айниқса, уларни тикка тургазиб ўзим ўтириб олмасдим. Шу пайт шофёр амаки баланд овозда :

—Ким мактабни сўраганди, келдик, -деди. Бундоқ қарасам,шундоқ мактабимнинг ёнидаги бекат. Дарров тушдим. Атрофга қарайман, автобусда келганимни бирор синфдошим кўрса-чи, аммо аксига олиб ҳеч ким кўринмайди.

Мактабимнинг узун йўлаги бўйлаб юрарканман, директор қабулхонасининг ёнида турган Шоҳида опага ва қизи Фарзонага кўзим тушди. Қўрққанимгами юрагим тез-тез уриб кетгандек бўлди. Демак, мени қидириб келган. Яна синфимга кириб шарманда қилмаса бўлгани эди.
Секингина кўрмаганга олиб ўтиб кетмоқчи эдим, ўша таниш ва зардали оҳанг тўхташга мажбур қилди:

—Ўўв, буёққа қара, қаёқларда юрибсан, сандироқлаб, -деб энди гапини давом эттираётган эди. Ичкаридан котиба опа чиқиб:

—Кирар экансиз, -деди Шоҳида опага қараб.

Оббо, директорга менинг устимдан шикоят қилиб келган, шекилли. Бирдан ваҳима чулғади. Мактабдан ҳайдаворса-я. Кейин яна хотиржам тортдим, барибир тоғам обкетадилар-ку. Шу ўйлар билан ҳозир мени чақиришса керак, деб турсам, ичкарида бақир-чақир авжига чиқди. Шоҳида опа овозини баралла қўйиб, дағдаға қиларди:

—Ҳамманги устингдан ёзаман, менинг қизимга туҳмат қилиш нималигини сенларга кўрсатиб қўяман. Ўзларинг ўғрисан, қизимни ўғрига чиқарганинг учун ҳамманг жавоб берасан, -қизиқиш устунлик қилиб, секин эшикдан мўраладим: директоримиз Маъсума опа ўз жойида хотиржам ўтириб, Шоҳида опани эшитяпти.Ичкарида яна математика устоз- Фарзонанинг синф раҳбари -Ноила опа ва мен танимайдиган битта рўмол ўраган аёл билан битта эркак киши тик турибди.
Ноила опа директорга қараб хотиржам оҳангда:

—Маъсума Асадовна, шу ўқувчи келиб, синфимдан тинимсиз пул йўқолади... -дейиши билан, Шоҳида опа бесўнақай гавдаси билан учиб бориб, устознинг сочига ёпишди:

—Ҳали сенми, қизимга туҳмат қиладиган, ҳаммангни қуритаман, -у фавқулодда кучга тўлиб кетганди. Хайрият, хонадаги эркак устозни унинг чангалидан ажратди. Директор энди ўрнидан туриб кетди, асабий овозда котибани чақирди:

—Гулнора, камерага ёзилган кечаги тасвирларни очинг,-деб Шоҳида опага қараб- Сиз жамоат жойида ўзингизни қўлга олинг, бу ер мактаб, -деб кулердан сув олиб, стулда беҳол ўтирган Ноила опага берди.


https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

12#

***
Кечаси анча пайтгача уйқум келмади. Дадам Шаҳло опага уйланмаганда маза қилиб ўз уйимда бўлардим, бувим ҳам касал бўлмасмиди, балки дадам ҳам узоққа кетмасмиди.

Бир пайт қарасам, бувим ҳам уйғоқ экан.

—Буви ўзимизнинг уйимиз яхши эди-я, -дедим.

Ҳамида бувим чуқур хўрсиниб, яна ўша ғўлдираган оҳангда тутилиб -тутилиб:

—Боламов, ҳеч кимнинг куни яхши куёвигаям қолмасин, ёмон боласидан қўймасин экан... Аммангни ҳам қийнаб қўйдим. Кечаси уч-тўрт марта чиқарди ёнимга, яхши сен келдинг уям сал ором олсин, -деди.

—Буви, анави Фарзона борку, Шаҳло опанинг қизи, қора-чи, ўша бизнинг мактабга ўтди. Яхшиям, бошқа синфга. Ҳар куни буфетдан нарса олиб чиқаётган бўлади, гамбургерла, колала, тавба пули кўпми, -дейман.

—Қайдам, онаси ишламаса, отанг бергандирда, -деб хўрсинди.

Эрталабга яқин кўзим илинганигами, тош қотиб ухлаб қолибман. Бир пайт тарақлаган овоз, кетидан поччамнинг сўкингани эшитилди:

—Падарига лаънат, бу мосилларнинг, нимага багаждаги юкни туширмадиларинг, -шуни ҳам мен қилайми-а, -поччам бақириб багаждаги темир -терсакни отар, Султон акам мактаб формасида кетишни ҳам, қолишни ҳам билмай каловланиб турарди. Аммам бечора овозини чиқармай, поччам отган оғир темирларни ҳовли адоғига ташир эди. Бувимга қарасам, шифтга боққан куйи чаккаларидан икки томчи ёш сизиб турибди.

Югуриб чиқиб аммамга ёрдамлашдим. Қўй десалар ҳам оғир темирларни кўтариб ташишдим. Поччам нималардир деб, сўкинганича машинасининг газига зўр бериб, чиқиб кетди. Ланг очиқ қолган дарвозани Султон акам ёпиб, кейин ҳовли адоғидаги аммамга:

—Ойи, сиз қўяверинг, ваҳлироқ келиб, Салим, синглим учаламиз ташиб қўямиз, -деди.

Эшик ёпилиши билан, назаримда, аммам енгил тин олди. Бувимнинг хонасига чопди. Ортларидан кирдим. Аммам бувимнинг юз-қўлини илиқ сув қилиб ювди. Дарров чой ичирди. Ошхонадан ширгуруч олиб келиб едирди.Бувимнинг оппоқ, сийрак сочларини тараб ўриб қўйди.
Сочларини тараётиб бувимга хушхабар айтаётгандек:

—Ойижон, Бахтиёр сизнинг пластигингизга пул ташлабди. Ҳозир дориларингизни олиб келаман. Барака топсин, дориларингиз тугаганидан хавотир олиб турувдим. Шукур... -деди.

Аммам бувимнинг тирноқларини олиб, пайпоқларини алмаштирди.

Бу ишларнинг ҳаммасини шоша -пиша бажарар. Менимча, эри келиб қоладигандай жонсарак эди. Аммам оғир темирларни тахлаб келиб, менинг формамни кечқурун ечиб ювган эди,(Султон акамнинг катта кийимларини кийиб турган эдим) шуларни дазмоллаб кийдирди. Кейин косада кўкат қўшилган мастава сузиб келди. Бувимга ўзи ичириб қўйди.

Дарсим иккинчи сменада. Бу ердан қандай бораман, деб ўйлаб ўтирсам, аммам:

—Тезроқ овқатингни ичақол, болам, сени автобусга солиб юбораман. Битта автобус шундоқ мактабингнинг эшигида тўхтайди. Шофёрга тайинлайман, ўзинг ҳам келишда эҳтиёт бўл,- деди.

Аммамнинг ҳорғин чеҳрасига қараб, ёш бўлсамда, мен каби ўз уйида сиғиндидек яшаётган бу муштипаримга раҳмим келиб кетди. Секин аммамни қучоқладим...

Давоми бор.


https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

11#

***
Ҳамида бувимнинг йиғламсираган овозини эшитган аммам ва Машкура бувим дарров биз томонга юзланишди. Холида аммам бувимга ялингансимон:

—Бўлди, ойижон, йиғлайверманг, унақада тузалишингиз кечикади. Докторлар айтди-ку, сизга асабийлашиш мумкин эмас, -деди.

Машкура бувим:

—Ҳамида опа, сиқилманг, ҳали кўрмагандай бўлиб кетасиз, -деб, бўш пиёлани айлантириб ўтирган тоғамга бир назар солиб, кейин яна бувимга қараб гап бошлади:

—Шу... биз бир маслаҳат билан келгандик. Бобуржон сиз оёққа тургунингизча бизникида туриб ўқиса, Бахтиёржон ҳам ишда эканлар, кейин айтган пайтингиз яна қайтариб олиб келаверар эдик, -деб бувимга тикилди.

Бувим мен ҳозир кетиб қоладигандек, шифтга тикилган куйи пайпаслаб бошимни силаб йиғлади. Тоғам вазиятни юмшатмоқчи бўлдими, бувимга мулойим овозда:

—Қуда ҳола, Бобурни яна бир ҳафта ўқиши бор, шунга мен ҳужжатларини тўғирлаб, талон олиб келгунимча сиз билан қолиб турсин, бўлмаса, а?!-деб ҳаммага бир -бир қараб чиқди.

Ҳамида бувим ёш боладек бошинини қимиллатиб "ҳа" ишорасини қилди ва кўзида ёш билан жилмайди.

Тоғам бир ҳафтадан кейин мени олиб кетишларини айтиб, хайрлашиб, Машкура бувим билан Сирдарёга қайтишди.

Бувим билан қолганим яхши бўлдику-я, лекин негадир, шу Холида аммамнинг эри- Неъмат поччадан чўчийман. Олдинлари бувим ҳам бу ерга кўпда келмас эди.
Бувимнинг ёнида ўтириб, портфелимдаги бор китоб- дафтаримни олиб, дарс қилдим.
Кеч бўлди. Холида аммам қандайдир бесарамжон. Овқат маҳали бўлса ҳам бувимга чой қайнатиб ичирди. Султон акам айтганди, ярим кечаси бўлса ҳам оталари келмагунча овқат сузилмас экан. Бир пайт машина сигнал берди. Поччамнинг эскироқ Жигулиси бор. Унда темир-терсак йиғади. Уни нима қилади билмайман, балки сотар.
Султон акам дарвозага ўқдек учди. Мен ҳам беихтиёр ўрнимдан туриб кетдим. Хайрият,поччам бу хонага кирмади. Деразадан қараб турибман-аммам поччамнинг қўлига сув қуйди. Бизнинг уйда дадам доим крандан қўл юварди. Буларда ҳам кран борку, тавба. Эрининг қўлига сочиқ тутган аммам ошхонага чопди. Демак, яхши, почча ошхонадаги тапчанда овқатланади. Орадан бироз вақт ўтса ҳам ҳали бувимга овқат келмади. Шу пайт бувимни йўтал тутиб, нимагадир ҳансираб қолди. Сув олиб келайми, десам "ҳа" дея ишора қилди. Пиёлани қўлимга олиб, ошхонага югурдим. Поччам ёнбошлаб овқат ичаётган, аммам тиконнинг устида ўтиргандек, чой қуйиб узатиб турган экан. Мени кўриб Неъмат почча ажабланди.

—Ассалому алайкум, -дедим кўзига қарашга ботинмай.

—Ваалей, -деб поччам аммамга қаради, -Ўзимиздан кўпайибмизда яна, ҳеҳ, -деб, кулдими, ё жаҳл қилдими, тушунмадим.

—Бувимга сув... -деб аммамга қарадим. Аммам эрига илтижоли қараб:

—Мен ҳозир, бир йўла ойимнинг овқатларини ичгизиб чиқаман, -деди.

Почча юзини чирт бурди.

https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

Ассалому алайкум азиз кузатувчилар, ушбу фикрлар муаллифи қайнона онамлар😍 66 ёшда шунақа бадиий асарлар ўқиб, дуо қилиб, узоқдан бўлса ҳам мотивация бериб турадилар. Айтганча, додам яъни қайнотам ҳам фикр билдириб турадилар. Бу фикрлар, дуолар илҳом беради. Илоҳим бахтимизга кўп йиллар бош бўлиб юришсин.
Нафақат, сиз азизлар, бу ҳикоянинг давомини оила аъзоларим ҳам интиқ кутишади.

Давоми.қачон.чиқади

Хикоянгиз.яхши.ёзибсиз
Хайёта.шундай.инсонла
Бор.оллох.асрасин.қуша.қарила

Феруза опа, устозим, жигарим табриклайман.🥳 Аллоҳим икки дунё учун манфаатли қилсин. Меҳнатларингиз ҳузурини кўринг.😍 Илоҳим йўлингизни берсин. Ҳавасдаман🩵

Ассалому алайкум, азиз обуначилар, яхшилар!
Барчангизга Рамазони шариф муборак бўлсин.
Бугун "Баҳор яқин..." асарининг изоҳига келган эзгу тилаклар, чин дилдан қилинган дуолар учун ташаккур. Дуолар ижобат бўладиган муборак ойда дуо қилган сиз, яхшилардан Аллоҳим ўзи рози бўлсин. Зеро, бир мўмин биродари ҳақига дуо қилса, фаришталар сенга ҳам, сенга ҳам дейишар экан. Илоҳим менга билдирган тилакларингиз ўзингизга ҳам ёр бўлсин. Бор бўлинг, яхшилар.

10#

Овқатланиб бўлиб, дастурхонга фотиҳа ўқиган бувим, тоғамни узоқ дуо қилди.
Энди тураётган эдик, Машкура бувим Аҳрор тоғамга қараб:

—Болам, хўп десанг, қудамни бориб кўрсак, катта қизининг уйида экан. Уйларига боргандим, қудам бешик берганда. Шундоқ Кўкчада туришади. Бобуржонни олиб кетадиган бўлсак бир оғиз сўраб, олдидан ўтганимиз маъқул, -деди.

—Майли, онажон, юрақолинг, бўлмаса, шу ердан иссиқ овқат ола қолайлик, йўлдан яна нимадир олармиз, сизлар машинага чиқаверинглар-деб "касса "деб ёзилган бурчакка қараб юрди.

Хосият аммамникига яқинлашиб қолдик, йўлни яхши биламан, чунки бувим билан кўп марта бирга келганман. Тўйтепадаги Холида аммамникига ҳам борганману, лекин жуда узоқ бўлганигами уларнинг уйининг йўлини яхши эслаб қолмаганман.

Мана кўк рангга бўялган дарвозанинг олдига келдик. Тақиллатдик, ҳеч ким эшитмади, шекилли. Мен дарвоза эшигини ичкарига итариб кўрсам, очиқ экан, секин ҳовлига қадам қўйдим. Олапар югуриб келди, думини ликиллатиб турибди, бўйнини силагандим, менга тегмади. Аммамнинг ўғли Салим акам мени кўриб айвон томонга қараб:

—Ойии, Бобур келди, -деди. Кейин калла уриштириб кўришдик. Аммам қўлини фартугига артиб, қийшайиб кетган рўмолини тўғирлаб мен томон ошиқди.
Қучоқлаб юз-кўзимдан ўпиб:

—Бобур, бир ўзинг қандай келдинг, топиб кела олдингми, -деб саволга кўмди. Кейин эшикдан кириб келган бувим билан йиғламсираб кўришди, тоғамнинг саломига алик олиб, йўл- йўлакай сўрашиб уйга бошлади.

Аммамнинг уйи ҳашаматли бўлмаса ҳам жуда озода. Биламан, ҳозир деворлари, шифтларига расм чизилган,эшиклари оч яшилга бўялган уйга кирамиз, доим меҳмонларни шу уйга киргизишади.
Айтганимдай, гул солинган уйга кирдик. Бу уйга тўрга темир кроват қўйишипти. Қарасам, кроватда Ҳамида бувим. Бувижоним! Жудаям озиб кетибди, шифтга қараб ётган экан. Бизни кўриб бошини ҳиёл буриб, кўзлари жиққа ёшга тўлди. Машкура бувим билан кўришаётиб нималардир деб йиғлади. Навбат менга келганда овозларини баланд қўйиб йиғлади. Ажаб бувимнинг гапларига унча тушунолмадим. Авваллари, йиғласа ҳам тушунардим. Ҳозир қандайдир ғўлдираб гапиряпти. худди оғзида туршак бордай.

Машкура бувим кўз ёшини арта -арта сўз бошлади:

-Опа, яхшимисиз, опоқ бўлиб қолдизми? Дунёни ишларини кўрмайсизми, -ҳиқиллаб давом этди бувим, -сиз билан минг йиллар қудачилик қиламиз дегандим, тақдир экан, -деб оҳ тортди.

Ҳамида бувим энди бошини буришга ҳам мажоли келмай шифтга қараб гап бошлади,гапларини зўрға англадим.

—Мана ўз уйимдан илон чиқиб, шу ерлага келиб қолдим, -шу жумлаларни айтгунча ҳам чарчаб қолди.

Холида аммам хонтахтанинг устига ёпиб қўйилган дастурхонни олиб, биз олиб келган патирдан ушатиб:

—Ойижон, буям ўз уйингиздай, гап. Ҳозир муҳими, оёққа туриб олиш. Қуда хола, Аҳроржон олинглар, -деб дастурхонга ишора қилди. Кейин яна давом этди, —Иншааллоҳ кўрмагандай бўлиб кетасиз, докторлар айтди,инсульт ўнг томонига асорат берса, тузалиш осонроқ кечаркан, мана секин -секин қўлларингизнинг ҳаракати тикланди. Ҳассада бўлса ҳам қадам ташладингиз. Ҳаммаси яхши бўлади ҳали. Бахтиёр барака топсин. Пулни пулда юбориб турибди, -бувимга юзланиб, -бошингизни ёстиқ қўйиб бироз кўтарайми,- деди.

Аммам Машкура бувим билан докторларни кўрсатмаси ҳақида гаплашаётганида секин Ҳамида бувимнинг кроватининг ёнига бориб чўккалаб қулоқларига:

—Бувижон, бир гап айтсам, урушмайсизми, анув, меҳмонга олиб қўйган ёнғоқ-майизни едим, шокаладни ҳам, кечиринг, илтимос, -дедим. Бувим ғалати овоз чиқариб йиғлаб юборди.
Еганимга хафа бўлдиларми десам, менга қараб:

—Жоним, боламааа..., - деди йиғи аралаш ғўлдираб.


Давоми бор

Маҳбуба Баҳодир қизи

https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi