Қ И Л И Ч В А Қ А Л Қ О Н О Р А С И
3. Бўлим:
(Давоми.)
13. ”МЕН ЖИНОЯТЧИ ЭМАСДИМ”.
1.
... Ўша таҳликали даврнинг барча азобу-уқубатлари, қийноқ ва даҳшатлари,таҳдиду дўқ-пўписалари,иғво-найрангларини бошдан ўтказган, фащизмга қарши мардонавор жанг қилган, қарийиб 50 йиллик умрини тузум хизматига бағишлаб, мукофат ва сийлов ўрнига жабр-ситам кўрган инсонларнинг бири, вилоятнинг собиқ раҳбари Мадиёр ота Худойберганов. Унинг кишини чуқур ўйга толдирадиган хотира-битикларини бир ўқингга:
“1986 йилнинг 25 августида ҳаётимда хотирдан унут бўлмас воқеа содир бўлди. Эрталаб вилоятнинг биринчи котиби қўнғироқ қилиб, ҳол-аҳвол сўради, маслаҳатли иш борлигини айтиб, келинг, деди.Сўнг машина юборишга ваъда берди.
Зум ўтмасдан эшик олдига “Волга” машинаси келиб тўхтади. Кийиниб чиқиб, машинага ўтирмоқчи бўлганимда икки нотаниш йигит мени машинага босиб олиб кетишди.Аввал прокуратурага бордик,шу куни самолёт Тошкентга учди,эртаси куни Московга “Матросская тишина” турмасига олиб бориб ташладилар.
Ишониб келганим, суянганим, умрим мазмунига айланган тузум фирибгарлик билан мени банди қилди. Менинг Московдаги “Бутирка”, “Матросская тишина” каби қамоқхоналардаги салкам тўрт йиллик маҳбуслик даврим бошланди. Дастлабки тергов, менга қўйилган айблар, оилам ва яқинларимнинг бошига тушган кўргуликларни бирма-бир ёзишга асабим чидамайди. Яхшиси, бу даврда бошдан кечирганларимни 1990 йил 16 апрелдаги судда айтган “Сўнгги сўз”им ва озод бўлгунимгача ёзган кундаликларимдан айрим ўринларни келтирсам, барчаси аён бўлар, деб ўйлайман.
Мана, ўша суддаги “Сўнгги сўз”им!
“Ҳурматли судьялар! Мен ўз аризамда уч шахсдан пора олганим ҳақидаги фактларни бўйнимга оламан. (Судья билан прокурор адвокатимга, ҳеч бўлмаса уч одамдан пора олганман демаса, 15 йилга қамалади”, деган. Уч одамдан пора олиш воқеаси шундан пайдо бўлган). Қолган барча менга қўйилган айбларни инкор қиламанки, улар ҳаммаси шахсан Гдляннинг ташабусси билан сохталаштирилган, тўқиб чиқарилган фактлардир.
Қамоққа олингач, ҳимоясиз, ҳуқуқсиз банди сифатида оиламни, болаларимни, вилоят фаолларини сақлаб қолиш учун Гдлян ва Ивановнинг барча шартларига рози бўлишдан бошқа илож тополмадим.
Уруш даври фронтда жанг олдидан ўлимга бораётиб ҳам Каракозов, Гдлян, Иванов, Карташьян каби терговчилар олдидагидек қўрқувга тушмаганман. Чунки у пайтда ёлғиз ўзимни, жонимни ўйлаб, Яратганнинг ҳукмига бўйин эгганман.Бу ерда эса оила аъзоларим, яқинларим қамалиш хавфи остида турган пайтда одамни қаттиқ қийноқ,қўрқув босаркан.
Ҳозирда турғунлик деб аталаётган ўша йиллари катта лавозимларда ишлаган пайтларимда вилоят ҳаёти, кишилар ҳаёти, эл фаровонлиги учун қайғуриб, елиб-югурган, кўпчиликнинг ташвиши бошимда турган бўлса, бу ерда тергов жараёнида на ўзимни, на воҳа ҳаётини, иқтисоду-сиёсатни ўйладим. Мени фақат фарзандларим, оилам тақдири қайғуга солди. Яшашнинг мутлақо қизиғи қолмади. Худди шу сабабдан Гдлян ва Ивановнинг бўҳтон шартларига рози бўлдим. Маъшум 37-38-йиллардаги суд жараёнларини ўйлаб, улардаги инсон боласи кўрмаган қийноқларни ёдга солиб, ўзимни ва қисматдошларимнинг кўнглини кўтаришга беҳуда уриндим. Менинг таскин сўзларим қамоқхоналарнинг тор, ифлос хоналарида қолиб кетди. ... (Давоми бор.)