𝓵𝓪 𝓵𝓪 𝓵𝓪𝓷𝓭

#lifehack

Bilasiz fandan nimadir ololmaysiz. Lekin darsdan ketishga nimadir yo'l qo'ymayapti ichki tuyg'u. O'sha vaqtda yer sharidan yuqoriga chiqib osmondan qarang pastga.
Sizni borligizu, darsdan ketvorsez qo'yiladigan nb zarrachayammas.

Shularni o'ylab asta qochvoradigan bo'ludim darsdan.

Muammolarim ko'pdey ko'ringanda shuni o'yliman. Ko'p bo'masayam yordam beryapti)

" Meni loyiq bilib emas, shafqat qilib kechir "

" Anna Karenina " L. Tolstoy

Lekin boshqa tarafiyam bor vaziyatni.

Uydagilarimdan uzoqda yashashga o'rganganmanuuu, lekin o'rganmaslikni xohlardim. Bilmadim yoqadi mashu hayotim, kvartira, qizlar, o'zing xohlagan ovqat, o'zing xohlagan vaqtda, o'zing xohlagan ishingni qilolasan. Lekin shu hayotni yoqtishimni yoqtirmiman negadir. Kelajakda qizim bo'lsa, qayerga chetga o'qishga ketishidan qat'iy nazar, o'sha yerga ko'chib borishimizni o'yliman doim.

Shu kunlarda o'ylab qolgan narsam, ya'ni qachondir turmushga chiqsam, uydan ketganimam bilinmidi. Misol videolarda ko'rsatishadiku, qiz bola ketadi, dada yo akalari, onalari yig'lab qolishadi. Keyin uy huvillab qoldiya deb bir-biriga aytishadi. Bizda unaqa holat bo'masa kerak) Chunki bu narsani, uydagilarim deyarli 4 yil oldin his qilib bo'lishgan afsuski)

Qachondir farzandlarimam, uydagilaridan uzoqda yashashga moslashib ketishini xohlamasdim. Yoki hamma joy bir xil rivojlansa. Hich kim uzoqga ketib o'qishga majbur bo'lmasa.

O'ylab qoldim, qizlarni shu hayotga moslashib ketganligi hozirgi global mavzu ya'ni qaynona bilan yashashni xohlamasligiga ham sababdir. P.s meham alohida yashashni xohliman, bu qaynona yomon deb aytishgani uchunmas, shunchaki o'rganganman katta odamsiz yashashga)

To'g'risi so'z bilan tushuntirish qiyin bu juda aslida chuqur mavzu deb hisobliman. Menga o'xshagan odamlar qanchayuu axir. Vatani yo'q odamga o'xshiman. Na Sirdaryoga, na Toshkentga tegishliman. Bu yaxshi tuyg'umas his qilishga)))

Uyidan uzoqda, Toshkentda (chetda) anchadan buyon yashab, o'qib yurgan insonlar kelajakda o'qish tugasa, qayerda yashashlaringni tasavvur qilaslar?

Menga rostan qiziqda mana shu narsa. Chunki men o'zimni vatansizdek tasavvur qilaman.

Uyidan tashqarida yashagan insonlarda ko'pchilikda shunaqadir balki)

"Senda doim shunaqa Rayxon" degan beliefni o'zgartirvoradigan vaziyatlar bo'lishini kutib qolaman)

Maktab payti nazorat ishi bo'lsa, yordam berardim. Yordam bergan odamlarim mendan baland ball olishardi.

Yoshim kattargani sari maktabdagi baland ball boshqa narsalar bilan joyi almashyapti.

Doim harakat qilaman yordam berishga, "yo'q" degan so'zni unchalik ishlatmiman, ayniqsa o'zimga yaqin ogan odamlarimga (ishlatish kerakligini bilsamam)

Lekin negadir yarasha javob hech qachon ololmayapman. Balki shunday tuyilar menga, hammani o'zini ishi, hammani o'zini vaqti bor, deb miyyamga singdirmoqchi bo'laman. Lekin yana savol keladi : Men qilolyapmanu, men harakat qilyapmanu, men vaqt ajratolyapmanku, men planlarimni buzib tasholyapmanku ularga yordam berish uchun.

Yoki, biron bir odam bilan bir xil vaziyatdamiz. Men unga maslahat berdim, o'zimam amal qildim. Meniki yonib ketadi. Ulardiki aksincha.

Keyin yo'q diyman. Bu shunchaki mendagi bitta xususiyat, avvaldan shunaqa, o'zgarmayapti.

"Avvaldan shunaqa" diydigan bo'ganimdan beri, ko'proq xafa bo'p ketyapman. Negative yig'ilyapti. "Uzr vaqtim yo'g'idda, bugun ishim boridda, vay uzr boromimanda bugun" degan gaplar faqat "Senda doim shunaqa, Rayxon, " degan narsani miyamga singdiruradi, ularni vaziyati to'g'ri kemaganinimas.

Lekin xohlamiman, shunaqa emotional o'ylashni. Shunchaki logical o'ylab, bo'ldi vaziyati to'g'ri kemadi deyish oson bo'lishini xohliman menga.

Lekin 100% noto'g'ri narsa yo'qligini hisobga osam, baribir hammamiz o'zimizni ichimizda yolg'izmiz. Biz his qilayotgan narsani, boshdan kechirayotgan narsani bizga qo'shilib hech kim his qilolmidi. "Seni chunaman" degan gaplar yolg'on. Tushunishi mumkin vaziyatni boshidan o'tgan bo'lsa, shundayam o'zida nimani his qilgan bo'lsa, o'shanaqa his qilyapti bu odam deb o'ylidi.

Xullas, baribir o'zingni yo'lingda yolg'izsan. Tayyorgarligini ko'rurgin degani, menimcha)

"Qanday yashashni bilmaydi hech kim"

Qo'shiqni shu joyini eshitganimda-
Avval : Exxx odamlar bilmiddaa qandey yashashdi, bilmidda pulni qatga ishlatishdi deb chunardim.

Hozir : Hammamiz bu dunyoga birinchi marta keganmiz, hech kimni bu dunyoda yashash bo'yicha experienci yo'q deb tushunyapman.

Qaysi biri to'rikan? Aynan qaysi ma'noda aytgan ekan? Ikkalasidayam ma'no bor.

Exactly hard -
being an overthinker person with regular morning job

Alloh nasib qimidigan narsalarni hayol qildirmas!

Hayolimizga keldimi, ongimiz shu narsani orzu yoki maqsad qiloldimi, demak ilojisi bor. Demak uddalasa bo'ladi. Talab o'sha ozgina harakat, ozgina qiyinchilik. Ko'pchiligimiz sabrsizmiz. Yoki harakatga yoki qiyinchilikga keganda yengilamiz. Keyin oddiygina taqdir dimiz. Taqdirni ayblash qanchalik to'g'ri, o'zimiz yengildigu yarmida. Yetarlicha harakat qilib, rostanam o'xshamasa keyin taqdir desak yarashar. Shunchaki taqdir ekan deb qo'yadiganlarni hate qilaman. Tuxmat qilishadi taqdirga.

Just night thought)

Kutilmalarimiz bizni hafa yoki xursand qiladi.

Haqiqatda, bu loyihada unchalik ko'p narsalar kutmagandim. Ammo, adashganimni his qildim, kutilmalarimga nisbatan anchayin ko'proq narsalarga erisholdim deb o'ylayman.

Hayotda ham xuddi shunday, nimadirlar kutamiz. Ammo ortiqcha hayollarimiz bizni hafa qilib qo'yadi ba'zan, insonlar emas. Ayb o'zimizda. Hech kim bizni kutganimizchalik bizga baxt, hotirjamlik berishga majbur emas aslida.

Ajoyib insonlar bilan tanishdim, vauvvv eventlar, o'yinlar, guest speakerlar. Hech qachon esimdan chiqmasa kerak. Qattiq mehnat qilingan. Kichkinagina Sefer oilasi. 5 ta yakshanbani shunchaki uxlab o'tkazmadim, xursanman)