Dengizga ketamiz...

DUNYO. GRAFIKA

Gulni sovuq ursa kurtakka ne g‘am,
Ohular zamoni. Hurkakka ne g‘am?
Janob g‘oz, dunyoni bosishga suv yo‘q,
Bo‘lsa ham siz ila o‘rdakka ne g‘am?

Olam manzarasi: alog‘-jalog‘ tush,
Yarmi shodumonlik va yarmi noxush.
So‘nggi raqsi tomon uchmoqda oqqush,
Bu ko‘l qayg‘usidir. Ko‘lmakka ne g‘am?

Ro‘yoblar mag‘lubdir, ro‘yolar g‘olib,
Riyolar inqiroz vahmidan xoli.
Yetilmoq mavsumin boshida sholi,
Hosilning avjida kurmakka ne g‘am?

Tubi teshik bo‘lmish tarmoqlar ichra,
Kimni ovlamoqda ul instachehra?
Magar ochilmadi qaysi bir qirra?
Bu oroyish ichra turmakka ne g‘am?

Bu shoshqin zamonda, shovqin zamonda,
Sanoqda yo‘qmiz-u mavjudmiz sonda,
Ayting, chiqish yo‘li bormi insonda?
(Va lekin parvoyi falakka ne g‘am?)

Faqat sof holida saqlanar ko‘zyosh,
Hali bu tozalik etilmagan fosh.
Yuvosh tort, ey qalbim, yuvosh tort, yuvosh!
Vahm halakkadir, halokka ne g‘am?

👉 @xurshidabdurashid

Qor misoli kaftingga qoʻndim,
Kuyib ketdi kafting taftimdan.
Tisarilding,
axir bilmasding
qorning choʻgʻdek yonishin, erkam.

Men yonardim,
Sen hayron eding,
Hadik ichra yumding koʻzingni.
Koʻz oʻrgangan, yurilgan oʻsha
Yoʻllar tomon burding yuzingni.

Ketayapsan, yonayapman men,
Ortingda qor – oppoq alanga.
Olding sovuq – yogʻayapti qor,
Ishonch bilan boqding oʻshanga.

Ranjimagin yonarkan deya,
Ketavergin sen oʻsha izdan.
Ranjimayman
Dunyoning sovuq
Qorlariga koʻnikkan qizdan.

Najmiddin Ermatov

Xarid: t.me/akademsavdo

📞 +998994331677

📚 @akademnashr

QILICH VA QALAM
Akif Azalp

Tarix sahnasida ikki kuch-qudrat
Oʻt bilan suv kabi chiqishmas minbaʼd.
Birining koʻzidan qon tomar faqat,
Birining koʻzidan mehr-u muhabbat.

Bu-ku bor haqiqat – asrlar oshgan,
Lekin qismatlarni kuzatsang zimdan:
Qalamlar bor – koʻproq qilich qayrashgan,
Qilichlar bor – koʻproq qalam yoʻnishgan.

Shundoq hayratomuz misollar uzra
Bir hikmat uqdirar dildagi titroq:
Qilich qayrayotgan qalamdan koʻra
Qalam yoʻnayotgan qilich yaxshiroq!

1990

Xarid: t.me/akademsavdo

📞 +998994331677

📚 @akademnashr

USTOZ MANSUR JUMA XOTIRASIGA

Rahmatli Mansur aka bilan bir-birimizga Ustoz deb murojaat qilardik. Vafotidan so‘ng telegramdagi oxirgi yozishmalarga ko‘z tashladim. Sal avvalroq yozilgan yozishmani o‘qidim-u, ichim zil ketdi: 
“— Ustoz, har doimgi joyga borib o‘tirsak, ozroq gurunglashsak, nima deysiz? Boshim “azgincha” og‘rivotti.
— Uyda edim-de, Ustoz, futbol ko‘rvomman. Keyinroq, maylimi?
— Futbol qachon tugaydi?
— 6 yarimda.
— 6 yarimgacha men ham tugayman...”
O‘sha paytda bu gap jiddiy tuyulmagan, odatiy hazil deb qaraganman, ehtimol. Undan keyin ham ko‘p gurunglashdik. Lekin... Oxiratingiz obod bo‘lsin, Mansur aka!

Naqadar og‘irdir yozmoq xotira,
Aziz do‘st yo‘qligi undan og‘irroq.
Munosib ifoda topilmas sira,
Afsus, dunyo ishi g‘irrom.
Ko‘p g‘irrom.

Biroq so‘z oz emas. Garchi men nochor,
(Axir do‘st... Eslamay bo‘lurmi uni!)
Shafqatsiz sana bu. Bugun u ilk bor,
Tug‘ilgan kunini ko‘rmagan kuni.

Mazmuni chuqurdir qayg‘uning, demak,
Garchi qabul etmay bo‘lmas taqdirni.
Yozdi, yozdi, ketdi. Nahot xotima?
Yo‘qmidi chorasi axir tahrirning?

Bag‘irning ichida bir murg‘ak qush bor:
Iztirob kuyini eshitsa nogoh.
Ko‘krak qafasini tirnar telbavor,
Va unsiz, zabonsiz chekar oh-u voh.

Dargoh u eng yorug‘ xotiralarga,
Hech kimga so‘zlolmas ammo botinib.
Yana bir do‘st ketdi boqiy safarga,
Tanin yerga qo‘ydik, qalbga yodini.

Sog‘inib suhbatin... (o‘h, gurung qayda?)
Qo‘ng‘iroq qilsak ham ko‘tarmaydi, yo‘q.
Do‘stimiz sukunat saroyidadir,
Do‘stimiz jim endi.
Do‘stimiz — quduq.

Yo‘q edi-ku, ustoz, bisotingizda,
Axir hovliqmalik fe’lidan ulgu.
Bir bor shoshildingiz hayotingizda,
Shu birgina kasri nahotki mangu?!

Qayg‘u odamga dars bo‘lsaydi zora,
Turibman barchasin yaxshi tushunib.
Afsus, aziz do‘stning bugun ilk bora
Tug‘ilgan kunini ko‘rmagan kuni...

👉 @xurshidabdurashid