#эркин_таржима

Ахмоқ бўлган эканман.
-У телефон қилганида, "кейинроқ ўзим телефон қиламан" дердим. "Бугун келасизми" деса, "Кечир бугун ишларим кўпроқ, бошқа куни бораман" дердим. 
Энди ўйлаб кўрсам у йўқ бўлса, ишлашимда ҳам маъно йўқ экан.
У кетса, бошқа қайтмаслигини айтиб огохлантирган эди. Ишонмадим. Ўйлабманки доим кутган, яна кутади.

Телефон қилдим "абанент... абанент...". Уйга босам, эшик қулф. Қўшни аёл
" У кетти" деди.
Изладим танишлардан, дугоналардан суриштирдим, натижа бўлмади.
Мен уни йўқотдим.
Инсонлар орасидан доим уни излайман.

Бир неча марта уйландим. Бири кўп гапиради, иккинчиси қўли ширин эмас, учинчиси ивирсиган.
Аслида гап кўп гапиришда ҳам, овқатда ҳам, тартибда ҳам эмас. Муаммо унинг йўқлигида, унинг ягона бўлганида. Мен уни ҳамма камчиликлари билан севардим.

У мени шундай севардики, хеч қачон севгиси сўнмайди деб ишондим.
У менга шундай боғланган эдики, хечам ташлаб кетмайди деб ишондим.
Лекин у мени хеч қачон севмагандек, ташлаб кетди.

Мен шунга ишонч ҳосил қилдим "АЁЛЛАР БЕФАРҚЛИКНИ КЕЧИРИШМАЙДИ."

@HIKOYANEW