Репост из: Sarvinozdan chizgilar
Yetuk yoshda baxtlilik
Psixologik adabiyotlarda uncha tilga olinmaydigan bolalarning bir ehtiyoji bor — yetuk yoshdagilarning yaxshi hayot kechirayotgani namunasini kórish. Ulg'ayish ham ajoyib ekani — 30-40-50 yoshlarda ham sevib-sevilish, yangi hayotiy qarorlar qabul qilish, ishidan lazzatlanish, sayohatlar qilish kabilar mumkinligini kórish bolaga katta tayanch beradi, ulg'ayishga xohishni kuchaytiradi.
Hayot farovonligi past mamlakatlarda albatta bu ehtiyojni qondirish kópincha imkonsiz. Hech bólmasa bitta sohada xotirjam, muvaffaqiyatli bólgan insonni atrofda topish ham katta gap.
Balki shuning uchun ham 20-30 yosh oralig'ida kóp narsaga erishib qolishga qattiq harakat qilish keng tarqalgan. Góyo 30 yoshdan keyin kuch qolmaydiganday. Axir 30 yoshdan kattalarning bari taqdirga kóngan, sólg'in, qoliplar ichiga órnashib olganiga guvoh bólganmiz. 30 yoshdan kattalarni faqat farzandlari baxtli qiloladiganday — kichikligida yoqimli qiliqlari, keyinroq maktabdagi yutuqlari, sóng esa moddiy farovonligi/turmush qurgani bilan.
Ongsiz ravishda shu ssenariy kutib turganini bilgani uchun ham bugungi yoshlarda 30 yoshgacha kóp narsaga erishib qolish istagi, natijada esa shu yoshlarda ózidan eng to'g'ri qarorlarni ("turmush órtoq/kasb tanlashda adashmaslik") qabul qilishni talab qilish holati kópdir.
Biroq psixologik jihatdan yetilgan, moddiy va ijtimoiy imkoniyatlarimiz kengaygan paytlar 30 yoshlarga to'g'ri keladi. Ózimizni ancha anglagan, ongliroq yashashni boshlagan bólamiz. Oila, ish, hayotni yashash tarzi borasidagi qarorlarimiz reallikka mosroq bóladi.
Bundan tashqari, hozir avvalgi avlodlardan kóra yetuk yoshlarda baxtliroq, farovonroq yashash imkoni kóproq. Informatsiyaga ega bólish, tanani va ruhiyatni sog'lomlashtirish osonroq.
Shu sababdan ham, yetuklik davriga pozitivroq qarashni taklif qilgan bólardim. Atrofda bunga misollar topish qiyin bólsa, serial va filmlardan ilhom olishingiz mumkin. Masalan, "Emily in Paris"dagi Sylvie xarakteridan👠
Psixologik adabiyotlarda uncha tilga olinmaydigan bolalarning bir ehtiyoji bor — yetuk yoshdagilarning yaxshi hayot kechirayotgani namunasini kórish. Ulg'ayish ham ajoyib ekani — 30-40-50 yoshlarda ham sevib-sevilish, yangi hayotiy qarorlar qabul qilish, ishidan lazzatlanish, sayohatlar qilish kabilar mumkinligini kórish bolaga katta tayanch beradi, ulg'ayishga xohishni kuchaytiradi.
Hayot farovonligi past mamlakatlarda albatta bu ehtiyojni qondirish kópincha imkonsiz. Hech bólmasa bitta sohada xotirjam, muvaffaqiyatli bólgan insonni atrofda topish ham katta gap.
Balki shuning uchun ham 20-30 yosh oralig'ida kóp narsaga erishib qolishga qattiq harakat qilish keng tarqalgan. Góyo 30 yoshdan keyin kuch qolmaydiganday. Axir 30 yoshdan kattalarning bari taqdirga kóngan, sólg'in, qoliplar ichiga órnashib olganiga guvoh bólganmiz. 30 yoshdan kattalarni faqat farzandlari baxtli qiloladiganday — kichikligida yoqimli qiliqlari, keyinroq maktabdagi yutuqlari, sóng esa moddiy farovonligi/turmush qurgani bilan.
Ongsiz ravishda shu ssenariy kutib turganini bilgani uchun ham bugungi yoshlarda 30 yoshgacha kóp narsaga erishib qolish istagi, natijada esa shu yoshlarda ózidan eng to'g'ri qarorlarni ("turmush órtoq/kasb tanlashda adashmaslik") qabul qilishni talab qilish holati kópdir.
Biroq psixologik jihatdan yetilgan, moddiy va ijtimoiy imkoniyatlarimiz kengaygan paytlar 30 yoshlarga to'g'ri keladi. Ózimizni ancha anglagan, ongliroq yashashni boshlagan bólamiz. Oila, ish, hayotni yashash tarzi borasidagi qarorlarimiz reallikka mosroq bóladi.
Bundan tashqari, hozir avvalgi avlodlardan kóra yetuk yoshlarda baxtliroq, farovonroq yashash imkoni kóproq. Informatsiyaga ega bólish, tanani va ruhiyatni sog'lomlashtirish osonroq.
Shu sababdan ham, yetuklik davriga pozitivroq qarashni taklif qilgan bólardim. Atrofda bunga misollar topish qiyin bólsa, serial va filmlardan ilhom olishingiz mumkin. Masalan, "Emily in Paris"dagi Sylvie xarakteridan👠