Feruza Xayrullayeva

Muhitingizni o’zgartiring. Ha, bu haqda ko’pchilik aytgan, ko’pchilik biladi. Ammo, muhit bu shunchaki atrofingizdagi odamlar emas. Siz qilayotgan ishlar, o’ylayotgan, reja qilayotgan maqsadlar ham. Biz tabiatan mas’uliyatdan qochadigan, jabrdiyda rolini yaxshi ko’radigan qilib tarbiyalanamiz. Natijada umrimiz davomidagi har narsada kimnidir aybdor qilish bizga osonroq tuyiladi. Keling, yaxshisi, kimdir “biz emas, siz” deyishidan avval, men deb yoza qolay. Men, deyishni boshlashim bilan yozishim qiyinlashdi...

Ha, tabiatan qaysidir jarayonlarda o’zimni ayblay olaman, ammo hodisadan keyin javobgarlikni bo’ynimga olishdan qochaman. Chunki bu o’zimni yomon his qilishimga olib keladi. Ammo bugun bo’ynimga olmagan kichik javobgarligim o'n yildan keyin katta muammoga aylanishini o’ylay boshlaganimdan so’ng bu osonroq bo’la boshladi. Ya’ni hayotimda qaysidir jarayon yuz bergandan keyin aybdor kim ekanining ahamiyati qolmadi, muhimi undan keyingi asoratlarga javobgar menman. Shunday bo’lgach, nega jarayondan keyingi hayotni rasvo qilishim kerak?..

Shunaqa o’ylashni boshlaganimdan keyin qutqaruvchini kutish to’xtadi. Va qutqaruvchilikka shoshish ham. Avval yaqinlarimning hayoti chigallashib borayotgani, kimdir aldanayotgani, kimdir aldayotgani va bunga to’sqinlik qilolmayotganim uchun o’zimni aybdor his qilardim. Ammo endi bilamanki, har qanday odamning hayotida yagona odam javobgar bor, uyam bo’lsa – o’zi! Bu bilan yaqinlarimga beparvo bo’lib qolmadim, shunchaki, o’zimdagi jonkuyarlikni o’zimga qaratdim. Fokusni o’zimga oldim. Chunki mening ham hayotim uchun yagona javobgar odam bu – dadam, ayam, dugonam, ustozim yo yana kimdir emas, o’zim!

Agar hayotim mayda narsalar bilan o’ralashib o’tib ketsa, sababchisi o’zimman, agar shu hayotni arzirli nimagadir ishlata olsam (Ha, hayot ham buyum kabi, uni ishlatish kerak, chunki uning ham yaroqlilik muddati bor), undayam qahramon men bo’laman. Xullas, fokusni o’zingizga qarating, javobgarlikni bo’yningizga oling, chunki natijasiniyam yolg’iz o’zingiz ko’rasiz.

Yozganlarim juda oddiy, shundaymi? Shuyam yangilikmi deyish mumkin. chunki avval ham eshitgansiz, o'qigansiz bunday gaplarni, men ham shunday. Ammo, ishoningki, buni taningizda his qilish umuman boshqa narsa. Sizga shuni tilayman, taningizda his qiling va yashang.

Bayramoldi 2 mln yutvolish uchun yaxshi imkoniyat.

Foydalanib qolinglar)

Bir qish kechasida to‘satdan
Mendan ilhom ketdi.
Ketganin sezganimda
Gapirolmay qolgandim
Olib ketgandi bari so‘zlarni
O‘zi bilan.

Menga yig‘ilarni qoldirdi faqat
Har tun she'r yozgim kelardi
Har kun baqirgim,
Har on yolvorgim kelardi Xudoga
Biroq so‘zlar yo‘q edi:
Toqatsizlik!
Baxtsizlik!
So‘zsizliik!
Oh, bu ne balo ediki,
So‘zlarim uning tomirlarida
Sargardon yugurib yurardi
Iltijo qilardi, bizni qaytar deb!

Sizifning toshidek so‘zlarim,
Tegirmon toshidek so‘zlarim
Boshimni yanchardi oqshomlar
Tushlarim ichida aylanib,
Yozmoqchi bo‘lardim uyg‘onib...

Bir kuni yozishni o‘rgandim
Ko‘z yoshning shovqini,
Shamolning isi,
Yomg‘irning notalari-la.
So‘zlarsiz go‘zalroq edi she'rlarim.
Ularni ilardim har sahar
Kir ilgich dorlarga.
Va har sahar ularni qushlar
O‘qib berar edi daraxtlarzorlarga.

Nihoyat bir kuni
Men so‘zga do‘ndim
O‘zim!
Xudoning aytgan bitta so‘ziga
Huddi sizlardek,
Huddi gullardek,
Huddi dunyodek
Hechkimsa o‘qimas
Bahaybat
So‘zga!

@FeruzaXayrullayeva

So'zning ta'mini, she'rning ta'sirini yaxshi bilib olgan odam shunisi bilan xavfliki, endi u qay vaziyatda qanday gapirishni, qaysi she'rni aytishni yaxshi bilib oladi. Natijada tuyg'ulari yolg'on-rost ajratolmaysan. O'ziyam ajratolmaydi va samimiyligini yo‘qotadi. Ba'zi ijodkorman deb yurganlarning tanazzuli shunda.

Premyera 13:00 ga ko‘chirilibdi.

#dars

Yaxshi duradgor shkafning orqa tomoniga yomon taxta ishlatmaydi. Garchi unga hech kim hech qachon qaramasa ham.

Stiv Jobs

Men seni sog‘inib qaytsam qachondir,
Ko‘ksimdan itarma, labingni burma.
Tushun, bir tushum yo‘q bu aziz jondan,
Men – shunchaki bo‘zlab yurgan g‘ururman.

Ossang, devoringga soat bo‘lmasman,
Bossang, non ushog‘i bo‘lmasman, uzr.
Men faqat, ko‘ngillar tarxida rasman
Yashab yurguvchiman – fikrni buzib.

Eshik emasdirman, tutqichim yo‘qdir,
Deraza emasman, sindirmas shamol.
Men faqat – muqaddas atalgan yo‘qlik,
Yo‘qlik – ilohiyyot timsoli, tamom.

Men seni sog‘inib qaytsam qachondir,
Bo‘ynimda dor bo‘lur, sanam yo xochmas.
Seni sog‘inganim – kechganim jondan,
Hech qachon...
Hech qachon eshikni ochma...

(c) Feruzshoh

Albatta.
Albatta, unutmoq lozim.
O‘lganday ketmoq shart. Mutlaqo.
Abad.
Yonmasin.
Yonmasin endi ovozim.
Kul bo‘lsin.
Sovrulsin.
O‘chsin. Beadad.

Albatta.
Albatta, kerakmas gap–so‘z.
Yo‘qlikka ketmoq shart. Lahzada botib.
Muhimi, albatta, quruq tursin ko‘z,
Fojea borarkan yurakni yorib.

Bu dunyo ko‘rmadi bizni yonma–yon,
Dilma–dil yashadik ammo, Sog‘inib.
Faqat menga bergin, menga, yorijon,
Taqiq muhabbatning so‘ngsiz dog‘ini.

Albatta.
Albatta, g‘amda so‘lasan,
Qo‘shiqlar bitasan – yurakday nafis.
Yig‘lama.
Albatta, unut bo‘lasan –
Xotirda neki bor – baridan aziz.

Albatta.
Bu ma’shum qarorda haqsan.
O‘lganday ketmoq shart. Beayov. Halol.
Yig‘lama, sen shunday g‘am bo‘lajaksan –
Ismin hadya etar Layli. Bemalol.

Albatta.
Shu hol ham ertakdagiday.
Osmonning nechasi quladi boshga?
Azizim, ortimga nechun qaramay,
Azizim, ne uchun aylanmay toshga?

Usmon Azim

@FeruzaXayrullayeva