Русларнинг буюк ёзувчиси Феодор Достоевский камбағал бўлган. Фақирлик ва қарздорлик уни нафас олгани қўймаган. Эпилепсия касаллиги, қизининг вафот этиши, ўғли Алёшанинг ёшлигида вафот этиши, қариндошларнинг меҳрсизлиги, ҳамкасбларининг ахлоқсизлиги, бунинг устига давлатнинг таҳқирлаши уни тинкасини қуритган.
Аммо Достоевский буларнинг барига ўзининг сохтакорликдан узоқ табассуми, яхши нияти, инсонийлиги ва қалами билан рўбарў бўлди.
Достоевский шундай ёзган эди:
"Атрофимда одамлар кўп, аммо ҳамон ёлғиз қолмоқдаман!".
Достоевский вафот этганида дафн маросимида унинг ҳеч бир корига ярамаган олтмиш минг инсон иштирок этган
https://t.me/Abdulqodir_Polvonov
Аммо Достоевский буларнинг барига ўзининг сохтакорликдан узоқ табассуми, яхши нияти, инсонийлиги ва қалами билан рўбарў бўлди.
Достоевский шундай ёзган эди:
"Атрофимда одамлар кўп, аммо ҳамон ёлғиз қолмоқдаман!".
Достоевский вафот этганида дафн маросимида унинг ҳеч бир корига ярамаган олтмиш минг инсон иштирок этган
https://t.me/Abdulqodir_Polvonov