Yupiterlik Markayeva

Bitta gap-da hammaga,

bayram - kalendarda belgilangan qizil kunmas.

bayram - his va energiya.

his va energiyaga qachon ongli ravishda ruxsat bersangizgina u chiqadi tashqariga.

bo'lmasa, bir tiyin bari.
To'yiz kuniyam shkafni ichiga qamalib yig'lab o'tirasiz miyangizga to'g'ri buyruq bermasangiz.

@yupiterlik

Hay maylida, kechadan qogan bodom-pistalarni qachongacha qitir-qitir qilib o'tirasilar endi)

Ha azizlar.

Ketadiganlarni qo'lidan ushlaysanmi, oyog'idan tortasanmi, befoyda, sen yerga yotvolsang ham ular ketadi.
Va ichida "Ahmoq ekan yalinib" deydi.

Shuning uchun kimdir ketmoqchimi, u eshikdan chiqishigacha qarab o'tirma, u sumkasini zamogini ochib narsalarini yig'ishtirishni boshlagan zahoti - sen borib eshikni ochib kel.

Va ruhan xotirjamlik bilan, odamlar qarorini hurmat qil, u - seni do'stingmi, ishchingmi, hamkasbingmi, kanalingdagi uzun postlarni o'qimay prosta scroll qib qo'yadigan zerikarli odammi, indama.

Avval aytganman va yana aytaman:
Senikilar - senda qoladi.

Va ba'zi narsalar va odamlarni yo'qotish - mag'lubiyat emas, yutish ekanligini anglaysan.

@yupiterlik

Hamma chiroyli yil sarhisobi yozib, borgan joylari, qilgan ishlari, o'qigan kitoblarini post qilayotgan bir paytda men ko'chamiz boshidagi Anya opa nega hech qachon turmush qurmagani haqida o'ylab, devorga suyanib Chortoq ichib o'tiribman LDR ni albomlari bilan.

Qurbonlik hissi.
Ba'zan o'ylab qolaman, men qanchalar ulkan jasoratga ega bo'lishim kerak, kimdir yoki nimadir uchun o'zimni qurbon qilishga? Yoki barcha gumanitar aktlarim va individualligimdan kelib chiqqan holda "ha, o'zimni bag'ishlay olaman" deya olamanmi?

Anya opa ko'chamizni boshida onasi Katya momo bilan yashardilar, opa hech qachon oila qurmagan, bir ajoyib salatlar qilib, bozorda savdo qilardilar, esimda yakshanbada osh pishishidan avval darvozasini tagida 5 minglikni g'ijimlab, soatlab karam salat kutib o'tirgan paytlarim. Opa ko'p bo'lmasdilar uyda, Katya momoni esa qulog'i og'ir edi.

Opa o'z onasiga g'amxo'rlik qilish uchun uning yonidan jilmagan, aytishlaricha. Katya momo olamdan o'tdilar 3-4 yilcha burun. Opani shundan beri ko'p ko'rmayman ko'chada, (xuddi ko'chaga chiqib qo'shnilar bilan yaxshi networking yo'lga qo'ygandek gapirishimni, tovba)

O'ylayman,
men qanchalar insonparvar bo'lsam, odamlar "keraklilik" hissini tuyadi, va o'zini biroz yaxshiroq his qiladi deb.
Lekin bir nimalardan voz kecha olamanmi, ularga yaxshiroq bo'lishi uchun, o'z komfortimdan, issiq joyimdan, pulimdan, ba'zan vaqtim va asablarimdan?

Kechgan ekanman. Anchagina.
Lekin bu doim ham menga plyus bo'lib ishlamagan. Aksincha, ba'zida mutlaq qadrsizlantirgan. Lekin gap qachonki ota onam va oilam haqida ketsa, men qadrsizlanishga hatto tayyor ekanman. Ular uchun.

Ko'chada yuraman, ishga boraman, odamlar bilan ishlayman, bayram nishonlayman, yaxshi gapiraman, yomon gapiraman, do'stlar bilan vaqt o'tkazaman, suhbatlashaman, odamlarni dardini eshitaman. Lekin baribir kun oxirida, onamga borib arz qilaman. Onamga borib yorilaman, erkin nafas olaman o'zim bo'lib. Otamni maslahatiga muhtoj bo'laman.

Va oilaviy trauma bilan ulg'aygan, kuch va og'riqni jamiyatdan o'zlashtirgan odamlarga qarayman, ular hammadan chidamliroq va kuchliroq. Oilaga nimanidir bag'ishlash - ularda trauma response ga aylangan. Ba'zan qiyin bu.

Aytmoqchi bo'lganim,

Oila, ota-ona mehri - hamma narsadan ustun turadigan tuyg'u.
Undan to'yib ulg'aygan odam - yopinchiq kiymaydigan super qahramonlardek o'zini qurbon qila oladi, ular baxti uchun. Va shu bilan birga, shu mehrni ko'p his qilmagan odam - hayotda har bir qaroriga shubha bilan qaraydi, ikkilanadi, "menda bu holat takrorlanmasligi kerak" deb ekstra ehtiyot bo'lib yashaydi.

Shunday ekan,
ruhiy siniqlarga tuzattirish kiriting oilada, va hech sabab bo'lmang o'sha siniqlarga.

@yupiterlik

Nafas ob nafas ob yeymiz xalq

Kuningiz qanday o'tyapti🙃

mana bu post tagidagi rasm bo'yicha izoh:)

Odamlarga nimanidir isbotlashga urinish - ichki tinchlikni ta'riflab bo'lmaydigan darajada buzadi.

Bu shunaqangi og'riqli ehtiyojki, u odatda, o'zini qabul qila olmaslik va boshqalar oldidagi rolidan qoniqmaslik hissidan kelib chiqadi.

Jamiyatga sig'ish uchungina, odamlar tomonidan "qadrli" deb topilish uchungina joningizni jabborga berib bir nimalarni isbotlashga urinish kerak emas.

O'z kuchingizni isbotlashingiz kerak bo'lgan yagona inson: bu o'zingiz.

Savol bering: Meni hechkim ko'rmaganida yoki bilmaganida, shunday harakat qilishni davom etarmidim yoki yo'q?

@yupiterlik

8 yillik yo'qolgan ilhom parilarim uchib kep qoldi:)

Markayeva jangda o'lib po'lib qoldimi deganlar uchun, o'rtolar men qurollarim yetib kelishini kutyapman haliyam🥸

Minde o'ylab qarasam menga невыгодно ekan qurolsiz hujumga o'tish.

so we'll see what happens

Qanday o'tyapti kuningiz, bugun qanday his qildingiz o'zingizni)

Nimalar bilan bandsizlar, bayram shukuhi bormi?

I miss reading your comments, khalq
😄

🙃❤️.

Jangga kirmoqchiman, lekin qurolim juda kuchli emas. Dushman askarlari esa o'ta kuchli qurollangan. Lekin men kuchli qurol topgunimcha vaqt yo'qotishni istamayman. Yo shu kuchsiz ahvolimda ham himoya va hujumga o'taman, o'lim bilan qarshi kelib. Yoki shunchaki ularning qurboniga aylanaman.

Qaysi biri afzalroq?

@yupiterlik