Odam o'zini tark etishi mumkinmi?
Joylarni tashlab ketish,
Odamlarni tashlab ketish,
Umuman, "tark etish" hissi bilan hamma tanish, hammaga ma'lum uning ko'hna og'riqlari. Qattiq bog'lanib qolgan, o'rganib qolgan odamidan, joyidan ketish - biror joyini kesib olish yoki kuydirib olishga o'xshaydi. Boshida qattiq og'riydi, vaqt o'tishi bilan og'riq kamayib boraveradi. Biroq ko'pincha jarohatdan iz qolib ketadi.
Bular-ku mayli, o'zidan ketishchi?
O'zini yo'qotish hissi, tanishmi sizga shu?
O'zi sig'maydigan joyga sig'ishga intilish;
O'ziga o'xshamagan bir guruh odamlar tomonidan "qabul qilinish" ga intilish;
Hech qachon o'ziniki bo'lmaganlarni "o'ziniki" qilib ko'rsatish, begona odatlarni, begona xarakterlarni, begona muhabbatni, begona tajribalarni;
O'zini aldash.
Majburan biror nimaga ko'nib yashash.
Mana shunday holatlarda odam yo'qotadi o'zligini. Undan hatto yaxshi ko'rgan ovqati, rangi haqida so'rasangiz shiftga termulib uzoq o'ylanadi. Nima istashini o'ziyam bilmaydi, ertangi kuni uchun rejalar qilmay qo'yadi. Va chuqur xo'rsinish bilan xuddi endi hechnima unga yordam berolmaydigandek, bu hayotni o'zi bilmagan holda tanlagani haqida o'ylay, so'zlay boshlaydi. Go'yo shu yo'l bilan, "o'z" ni unutish bilan qandaydir ko'ngilsizliklarni, xavfni oldini olganini gapiradi.
O'zingizdan voz kechish bilan xavfdan qutqara olmaysiz hechkimni, hechnimani. Bu zerikarli va qorong'u bo'shliqni miyangiz qabul qilgani bilan yuragingiz inkor etaveradi. Barini qaytarish mumkin, sevgan gullaringizni, sevgan kunlaringizni, o'zingizniki bo'lgan odatlarni, odamlarni, shaxsiyatlarni. Lekin faqat bir yo'l bilan.
"Uzoqlashish".
"Atrofimda odamlar shu qadar ko'p ediki, men ular ichidan faqat o'zimni izlardim.
Hammasi shu qadar shovqinli ediki, men o'z ovozimni ortiq eshita olmasdim.
Va uzoqlashdim,
Men - "o'zim" bo'lmagan yo'llardan chekindim. Odamlardan qochdim, ilmoqli savollardan, shovqinli suhbatlardan, qo'ng'iroqlardan yiroqlashdim. "Sevimli shokalading nima?" deb o'zimga savol berishni boshlagan onimdan, "Esingdami o'sha eski xotiralar?" deb o'zim bilan suhbatlashishni boshlagan daqiqamdan, biroz osmonga termulib, daraxtlar tagida yotish uchun 12-qavatdan ko'chaga chiqqan paytimdan men qayta nafas olishni boshladim".
Agar o'zingizni qachonlardir bilmagan holda yo'qotgan va topolmayotgan bo'lsangiz, odamlarni eshigini taqqilatib bormang, siz u yerda emassiz. Siz - eng eski shirin xotiralaringizni qutisidasiz. Siz - mavjudsiz va takrorlanmassiz.
@yupiterlik
Joylarni tashlab ketish,
Odamlarni tashlab ketish,
Umuman, "tark etish" hissi bilan hamma tanish, hammaga ma'lum uning ko'hna og'riqlari. Qattiq bog'lanib qolgan, o'rganib qolgan odamidan, joyidan ketish - biror joyini kesib olish yoki kuydirib olishga o'xshaydi. Boshida qattiq og'riydi, vaqt o'tishi bilan og'riq kamayib boraveradi. Biroq ko'pincha jarohatdan iz qolib ketadi.
Bular-ku mayli, o'zidan ketishchi?
O'zini yo'qotish hissi, tanishmi sizga shu?
O'zi sig'maydigan joyga sig'ishga intilish;
O'ziga o'xshamagan bir guruh odamlar tomonidan "qabul qilinish" ga intilish;
Hech qachon o'ziniki bo'lmaganlarni "o'ziniki" qilib ko'rsatish, begona odatlarni, begona xarakterlarni, begona muhabbatni, begona tajribalarni;
O'zini aldash.
Majburan biror nimaga ko'nib yashash.
Mana shunday holatlarda odam yo'qotadi o'zligini. Undan hatto yaxshi ko'rgan ovqati, rangi haqida so'rasangiz shiftga termulib uzoq o'ylanadi. Nima istashini o'ziyam bilmaydi, ertangi kuni uchun rejalar qilmay qo'yadi. Va chuqur xo'rsinish bilan xuddi endi hechnima unga yordam berolmaydigandek, bu hayotni o'zi bilmagan holda tanlagani haqida o'ylay, so'zlay boshlaydi. Go'yo shu yo'l bilan, "o'z" ni unutish bilan qandaydir ko'ngilsizliklarni, xavfni oldini olganini gapiradi.
O'zingizdan voz kechish bilan xavfdan qutqara olmaysiz hechkimni, hechnimani. Bu zerikarli va qorong'u bo'shliqni miyangiz qabul qilgani bilan yuragingiz inkor etaveradi. Barini qaytarish mumkin, sevgan gullaringizni, sevgan kunlaringizni, o'zingizniki bo'lgan odatlarni, odamlarni, shaxsiyatlarni. Lekin faqat bir yo'l bilan.
"Uzoqlashish".
"Atrofimda odamlar shu qadar ko'p ediki, men ular ichidan faqat o'zimni izlardim.
Hammasi shu qadar shovqinli ediki, men o'z ovozimni ortiq eshita olmasdim.
Va uzoqlashdim,
Men - "o'zim" bo'lmagan yo'llardan chekindim. Odamlardan qochdim, ilmoqli savollardan, shovqinli suhbatlardan, qo'ng'iroqlardan yiroqlashdim. "Sevimli shokalading nima?" deb o'zimga savol berishni boshlagan onimdan, "Esingdami o'sha eski xotiralar?" deb o'zim bilan suhbatlashishni boshlagan daqiqamdan, biroz osmonga termulib, daraxtlar tagida yotish uchun 12-qavatdan ko'chaga chiqqan paytimdan men qayta nafas olishni boshladim".
Agar o'zingizni qachonlardir bilmagan holda yo'qotgan va topolmayotgan bo'lsangiz, odamlarni eshigini taqqilatib bormang, siz u yerda emassiz. Siz - eng eski shirin xotiralaringizni qutisidasiz. Siz - mavjudsiz va takrorlanmassiz.
@yupiterlik