#Ўйлар

Роса ўйладим.
Нимага одамлар, давлатлар бир-бирини раҳмсизларча, шафқатсизларча ўлдиради, қиради?!
Нимага тинч-тотув яшаб бўлмайди?!
Кўз очиб юмгунча ўтиб кетадиган бу қисқа ҳаётда нимани талашади?!
Нимага сиғиб турган ерига кўнмайди-да, бошқасининг ерига ҳам кўз олайтиради?!
Нимага топиб турган ризқи унга оз кўринади ва бошқаларнинг оғзидагини ҳам тортиб олмоқчи бўлади?!
Роса ўйладим. Ҳеч бир жавобим ўзимни тўла қониқтирмади. Диний ақидамдан келиб чиқиб: "То бутун дунё халқлари битта Оллоҳга имон келтирмас, Унинг йўриғига юрмас экан, бу адолатсизлар, зулмлар, босқинчиликлар, қирғинбаротлар, шафқатсизликлар, ғирромликлар... давом этаверади!" деганим билан Қиёматгача — ер юзига Маҳдий ва Исо (алайҳимуссалом) тушмагунларича инсоният Тўғри йўлга тушмаслигини ҳам биламан.
Демак, ҳозирги ҳол йилдан-йилга, кундан-кунга баттар бўлса бўлади, асло яхши томонга ўзгармайди, инсониятнинг ақли кирмайди — бир-бирига душманлигини қўймайди.
Демак, бугун бу дунёдан виждон, инсоф кутиб ҳам, талаб этиб ҳам бўлмайди.
Демак, ҳар ким, ҳар қайси давлат оёқлар остида қолиб кетмасликнинг чорасини ўзи ахтаради.
Демак, бугун Ўзбекистон, Туркистон, Турон, бутун Ислом олами ҳам оғзидаги нонини бировга олдирмаслиги учун, бошқалардан марҳамат кута-кута йиғлаб ўтирмаслик учун КУЧЛИ бўлишимиз, КУЧЛИ бўлишимиз, КУЧЛИ бўлишимиз керак!
Ҳозирча охирги келган тўхтамим шу бўлди: КУЧ, КУЧ ва яна КУЧ!!!
Кучли бўлиш учун эса, бизга уч нарса сув билан ҳаводек зарур: ИМОН, ИЛМ ва АДОЛАТЛИ БОШҚАРУВ!
Агар ўсайлик десак, бошқаларнинг оёғи тагида пийпаланиб юрмайлик десак, қадримизни тиклайлик десак, одамга ўхшаб яшайлик десак, бошқалар ҳам бизни ҳурмат қилсин десак... шу тўрт нарсага — ИМОН, ИЛМ, АДОЛАТ, КУЧга эришишимиз лозим ва шарт!
Миллий мафкурамиз ҳам (энг қисқаси), шиоримиз ҳам ИМОН, ИЛМ, АДОЛАТ ва КУЧ бўлиши керак!