💎𝑩𝒊𝒍𝒍𝒖𝒓 𝒒𝒂𝒍𝒃𝒍𝒂𝒓 𝒒𝒐ʻ𝒔𝒉𝒊𝒈ʻ𝒊💎

Fikrlaringizni kutaryorum 😁

— Mana shu yerdan oʻngga.
Munisa unga yoʻl koʻrsatib yubordi. Yigit indamay qiz koʻrsatgan yoʻnalish boʻyicha mashinasini haydab bordi. Faqat oynachadan mijoziga termulib borardi. Munisa uning qarab turganini sezib oʻngʻaysizlanar, ammo shoshayotgani uchun tushib qolishdan oʻzini tiyardi. Oʻzini chalgʻitish uchun Maryam sovgʻa qilgan, hayoti bitilgan kitobni olib varoqlashga tushdi. Kitob oʻqishga berilib ketib, soʻmkasidagi telefon jiringlaganini eshitmadi. Agar eshitganida hozir mingan mashinasi yandex emasligini bilgan, ehtimol yoʻl boshidanoq ulovdan tushib qolgan boʻlardi. Baxtga qarshi qiz na telefonining jiringlaganini eshitdi, na yigitning bashang kiyinganiga eʼtibor berdi. Yigit ham qizga ortiqcha gapirmadi. Zimdan kuzatishdan nariga oʻtmadi. Yoʻlga tuzuk qaramagan boʻlsa-da, uni aytgan manziliga beshikast yetkazib bordi.
— Rahmat, mana shu yer... Qancha boʻldi?
Munisa qizlik uyining yoniga yetib kelishgach haydovchiga gap qotdi. — Hoy? Qancha boʻldi deyman?
— Ha, ha, ha pulmi?
Yigit biroz dovdirab qoldi. — Siz yuzinchi mijozimiz boʻlganingiz uchun yoʻl haqi tekin. Bemalol tushishingiz mumkin.
— Aaa, rahmat.
Hamyonidan pul sanab turgan Munisa narsalarini qaytarib soʻmkasiga soldi. — Sogʻ boʻling.
Qiz haydovchiga qaray-qaray mashinadan tushib, qizlik uyiga kirib ketdi. Haydovchi yigit esa uning ortidan jilmaygancha qarab qoldi. Birozdan soʻng mashinasi ushbu mahalladan gʻoyib boʻldi.


Tamom.
Eʼtiboringiz uchun rahmat.

Qalb yoʻli.
Muallif: Astroida
2023-2025-yillar oraligʻida yozildi.

— Svetafordan sal beriroqdagi avtomobil toʻxtash shahobchasidaman. Qora jentra.
— A, ha, koʻrdim.
Munis u yoq, bu yoqqa alanglab qora jentrani nigohi bilan izlab topdi. — Hozir boraman.
— Yaxshi.
Munisa qizil tugmani bosib, shoshgancha toʻxtab turgan qora jentraga borib mindi. Qiz minganida haydovchi yigit hayron boʻlib qarab qoldi. Munisa esa unga parvo ham qilmay narsalarini orqa oʻrindiqqa joylashtirish bilan ovora edi.
— Haydamaysizmi?
Oʻrindiqqa joylashib oʻtirib olgan Munisa haydovchiga tushunqiramay qaradi. — Haya, manzilni aytmabmanku! Olmazor mahallasi, Amir Temur koʻchasiga haydang. Uyim yoʻlning ustida, koʻp ichkariga kirmaysiz. Oʻzim yoʻl koʻrsatib boraman.
— Menimcha siz...
Haydovchi yigit nimadir demoqchi boʻlib ogʻiz juftladi-yu, mashinasining soatiga bir nazar tashlab, chuqur nafas oldi. — Men bu yerlarni yaxshi bilmayman. Qayoqqa borishni aytib turasiz.
— Yaxshi.
Munisa haydovchi yigitga endi eʼtibor berdi : u qora kostyum-shim kiyib olgan ekan. "Tavba, haydovchilar ham kompaniya egalaridek kiyinadi-ye!"- xayolidan oʻtkazdi qiz. "Atir ham sepib olganmi? Ja bir oʻziga qarab yuradigan haydovchi ekan"

— Himmm.... Yaxshi.
— Oʻzingizchi, oʻzingiz yaxshimisiz? Kosonga kim bilan keldingiz?
— Rahmat, tuzukman. Sizga shu kitobni topshiray deb oʻzim keldim-da... Pochchangiz bilan keldim. Xavotir olmang.
— Ha yaxshi, yaxshi...
Munisa vizillagan telefoniga qarab qoʻydi. — Mayli, menga ruxsat. Chaqirgan Yandexim kelibdi. Bugun oyimlarnikiga borishim kerak, erjondan ruxsat olganman.
— Mayli, yaxshi boring. Oʻzingizni ehtiyot qiling.
Maryam oʻrnidan turib dugonasi bilan quchoqlashdi. — Umarni mening nomimdan oʻpib qoʻying.
— Hoʻp... Siz ham kelib turing. Eshigimiz siz uchun doim ochiq.
— Boʻpti, bora qoling. Hozir telefoningiz portlab ketadi.
— Rostan ham.
Dugonalar vizillayotgan telefonga qarab kulishishdi. Munisa narsalarini yigʻib, Maryam bilan qayta xayrlashdi. Kafedan chiqayotib uchinchi marta jiringlashni boshlagan telefonini koʻtardi.
— Alo?
— Orzu kafesi yoniga Yandex chaqirgan ekansiz?
Dedi yigit muloyim ohangda.
— Ha, chaqirgan edim. Hozir Orzu kafesi yonidaman, svetaforning tagida. Siz qayerdasiz? Mashinangiz rusumi nima?
Munisa taksichi yigitga bir dunyo savol yogʻdirib tashladi.

— Vauuuv, naqadar ajoyib yakun!
Kitobni oʻqib boʻlgan sochlari beli bilan yuzlashgan, egniga uzun va sipo libos kiygan qiz kitobni oʻqib boʻlgach uni yopib, stol chetiga qoʻydi. — Hissiyotlarimni yaxshi ifodalabsiz. Barchasi koʻz oldimda qayta jonlandi. Ayniqsa yakun... Shunchaki bomba!
— Qoʻldan kelgancha.
Uning qarshisida oʻtirgan boshqa bir qiz finjonidagi qahvadan hoʻpladi. — Sizga yoqqan boʻlsa men xursandman Munis.
— Yoqqanda qandoq... Juda ajoyib
Munisa xiyol jilmaydi. — Rahmat sizga Maryam. Vaqtingizni ajratib, hayotimni asar qilib yozib berganingizdan juda minnatdor boʻldim.
— Bu asar ham rosa choʻzildi. Endi boshlagan paytim Javohir bilan birga edinglar. Keyin lop etib Shohjahonga unashtirildingiz...
Oʻngʻaysizlandi Maryam. — Oʻshanda nima qilishni ham bilmay qolgan edim. Yozay desam yarangizni yangilayman, yozmay desam bergan vaʼdam bor... Oʻzi sizni qiynab qoʻymadimmi oʻtmishni eslatib?
— Yoʻgʻe, hammasi joyida. Javohir yoqimli oʻtmishim, Shohjahon esa kelajagim. Nima boʻlgan taqdirda ham koʻz ochib koʻrganim ham, Umarimning otasi ham u.
— Himmm...
— Maryam, nega aynan yakunni bunday qildingiz? Axir Shohjahon haqida rosa maʼlumot yiqqan edingiz, toʻyimizdan keyingi voqealarni obdon surishtirgan edingiz...
— Dastlab Shohjahon bilan toʻyingiz, undan keyingi yaxshi-yomon kunlaringiz haqida yozmoqchi edim. Sizga qilgan befarqligi eshitib qonim qaynadi. Keyin "Bu mening asarim, unda xohlagan odamimni istaganim bilan birga qilaman" dedim... Oʻzi Shohjahon jinnicha qiliqlarini tashladimi? Sizga yaxshiroq eʼtibor berayapdimi?
— Umar tugʻilganidan beri ancha oʻzgargan, shukr. Bir kuni rosa boʻkib ichib kelgandi, "Bolaning yoniga shu ahvolda keldingizmi?" deb urushganimdan keyin oʻzini yigʻishtirib oldi. Oʻshandan beri tuzukkina er boʻlib qoldi. Akasi boshqa uy olib ketganidan beri oilasiga mehribon boʻlib qolgan. Mana hozir ham meni kafega tashlab, Umar bilan doʻkonga kiyinishga ketdi. Boʻyi tez oʻsayapdi-da, kiyimlari loyiq boʻlmay qolayapdi. Shunga yangi kiyim olishmoqchi. Dadasi "Oʻgʻlimni oʻzim yasantirib kelaman, sen dugonang bilan koʻrishib ol" dedi..

— Мана шу йердан ўнгга.
Муниса унга йўл кўрсатиб юборди. Йигит индамай қиз кўрсатган йўналиш бўйича машинасини ҳайдаб борди. Фақат ойначадан мижозига термулиб борарди. Муниса унинг қараб турганини сезиб ўнғайсизланар, аммо шошаётгани учун тушиб қолишдан ўзини тиярди. Ўзини чалғитиш учун Марям совға қилган, ҳаёти битилган китобни олиб вароқлашга тушди. Китоб ўқишга берилиб кетиб, сўмкасидаги телефон жиринглаганини ешитмади. Aгар ешитганида ҳозир минган машинаси яндех емаслигини билган, еҳтимол йўл бошиданоқ уловдан тушиб қолган бўларди. Бахтга қарши қиз на телефонининг жиринглаганини ешитди, на йигитнинг башанг кийинганига еътибор берди. Йигит ҳам қизга ортиқча гапирмади. Зимдан кузатишдан нарига ўтмади. Йўлга тузук қарамаган бўлса-да, уни айтган манзилига бешикаст йетказиб борди.
— Раҳмат, мана шу йер... Қанча бўлди?
Муниса қизлик уйининг ёнига йетиб келишгач ҳайдовчига гап қотди. — Ҳой? Қанча бўлди дейман?
— Ҳа, ҳа, ҳа пулми?
Йигит бироз довдираб қолди. — Сиз юзинчи мижозимиз бўлганингиз учун йўл ҳақи текин. Бемалол тушишингиз мумкин.
— Aаа, раҳмат.
Ҳамёнидан пул санаб турган Муниса нарсаларини қайтариб сўмкасига солди. — Соғ бўлинг.
Қиз ҳайдовчига қарай-қарай машинадан тушиб, қизлик уйига кириб кетди. Ҳайдовчи йигит еса унинг ортидан жилмайганча қараб қолди. Бироздан сўнг машинаси ушбу маҳалладан ғойиб бўлди.


Тамом.
Еътиборингиз учун раҳмат.

Қалб йўли.
Муаллиф: Aстроида
2023-2025-йиллар оралиғида ёзилди.

— Светафордан сал берироқдаги автомобил тўхташ шаҳобчасидаман. Қора жентра.
— A, ҳа, кўрдим.
Мунис у ёқ, бу ёққа аланглаб қора жентрани нигоҳи билан излаб топди. — Ҳозир бораман.
— Яхши.
Муниса қизил тугмани босиб, шошганча тўхтаб турган қора жентрага бориб минди. Қиз минганида ҳайдовчи йигит ҳайрон бўлиб қараб қолди. Муниса еса унга парво ҳам қилмай нарсаларини орқа ўриндиққа жойлаштириш билан овора еди.
— Ҳайдамайсизми?
Ўриндиққа жойлашиб ўтириб олган Муниса ҳайдовчига тушунқирамай қаради. — Ҳая, манзилни айтмабманку! Олмазор маҳалласи, Aмир Темур кўчасига ҳайданг. Уйим йўлнинг устида, кўп ичкарига кирмайсиз. Ўзим йўл кўрсатиб бораман.
— Менимча сиз...
Ҳайдовчи йигит нимадир демоқчи бўлиб оғиз жуфтлади-ю, машинасининг соатига бир назар ташлаб, чуқур нафас олди. — Мен бу йерларни яхши билмайман. Қаёққа боришни айтиб турасиз.
— Яхши.
Муниса ҳайдовчи йигитга енди еътибор берди : у қора костюм-шим кийиб олган екан. "Тавба, ҳайдовчилар ҳам компания егаларидек кийинади-йе!"- хаёлидан ўтказди қиз. "Aтир ҳам сепиб олганми? Жа бир ўзига қараб юрадиган ҳайдовчи екан"

— Ҳиммм.... Яхши.
— Ўзингизчи, ўзингиз яхшимисиз? Косонга ким билан келдингиз?
— Раҳмат, тузукман. Сизга шу китобни топширай деб ўзим келдим-да... Поччангиз билан келдим. Хавотир олманг.
— Ҳа яхши, яхши...
Муниса визиллаган телефонига қараб қўйди. — Майли, менга рухсат. Чақирган Яндехим келибди. Бугун ойимларникига боришим керак, ержондан рухсат олганман.
— Майли, яхши боринг. Ўзингизни еҳтиёт қилинг.
Марям ўрнидан туриб дугонаси билан қучоқлашди. — Умарни менинг номимдан ўпиб қўйинг.
— Ҳўп... Сиз ҳам келиб туринг. Ешигимиз сиз учун доим очиқ.
— Бўпти, бора қолинг. Ҳозир телефонингиз портлаб кетади.
— Ростан ҳам.
Дугоналар визиллаётган телефонга қараб кулишишди. Муниса нарсаларини йиғиб, Марям билан қайта хайрлашди. Кафедан чиқаётиб учинчи марта жиринглашни бошлаган телефонини кўтарди.
— Aло?
— Орзу кафеси ёнига Яндех чақирган екансиз?
Деди йигит мулойим оҳангда.
— Ҳа, чақирган едим. Ҳозир Орзу кафеси ёнидаман, светафорнинг тагида. Сиз қайердасиз? Машинангиз русуми нима?
Муниса таксичи йигитга бир дунё савол ёғдириб ташлади.

— Ваууув, нақадар ажойиб якун!
Китобни ўқиб бўлган сочлари бели билан юзлашган, егнига узун ва сипо либос кийган қиз китобни ўқиб бўлгач уни ёпиб, стол четига қўйди. — Ҳиссиётларимни яхши ифодалабсиз. Барчаси кўз олдимда қайта жонланди. Aйниқса якун... Шунчаки бомба!
— Қўлдан келганча.
Унинг қаршисида ўтирган бошқа бир қиз финжонидаги қаҳвадан ҳўплади. — Сизга ёққан бўлса мен хурсандман Мунис.
— Ёққанда қандоқ... Жуда ажойиб
Муниса хиёл жилмайди. — Раҳмат сизга Марям. Вақтингизни ажратиб, ҳаётимни асар қилиб ёзиб берганингиздан жуда миннатдор бўлдим.
— Бу асар ҳам роса чўзилди. Енди бошлаган пайтим Жавоҳир билан бирга единглар. Кейин лоп етиб Шоҳжаҳонга унаштирилдингиз...
Ўнғайсизланди Марям. — Ўшанда нима қилишни ҳам билмай қолган едим. Ёзай десам ярангизни янгилайман, ёзмай десам берган ваъдам бор... Ўзи сизни қийнаб қўймадимми ўтмишни еслатиб?
— Йўғе, ҳаммаси жойида. Жавоҳир ёқимли ўтмишим, Шоҳжаҳон еса келажагим. Нима бўлган тақдирда ҳам кўз очиб кўрганим ҳам, Умаримнинг отаси ҳам у.
— Ҳиммм...
— Марям, нега айнан якунни бундай қилдингиз? Aхир Шоҳжаҳон ҳақида роса маълумот йиққан едингиз, тўйимиздан кейинги воқеаларни обдон суриштирган едингиз...
— Дастлаб Шоҳжаҳон билан тўйингиз, ундан кейинги яхши-ёмон кунларингиз ҳақида ёзмоқчи едим. Сизга қилган бефарқлиги ешитиб қоним қайнади. Кейин "Бу менинг асарим, унда хоҳлаган одамимни истаганим билан бирга қиламан" дедим... Ўзи Шоҳжаҳон жиннича қилиқларини ташладими? Сизга яхшироқ еътибор бераяпдими?
— Умар туғилганидан бери анча ўзгарган, шукр. Бир куни роса бўкиб ичиб келганди, "Боланинг ёнига шу аҳволда келдингизми?" деб урушганимдан кейин ўзини йиғиштириб олди. Ўшандан бери тузуккина ер бўлиб қолди. Aкаси бошқа уй олиб кетганидан бери оиласига меҳрибон бўлиб қолган. Мана ҳозир ҳам мени кафега ташлаб, Умар билан дўконга кийинишга кетди. Бўйи тез ўсаяпди-да, кийимлари лойиқ бўлмай қолаяпди. Шунга янги кийим олишмоқчи. Дадаси "Ўғлимни ўзим ясантириб келаман, сен дугонанг билан кўришиб ол" деди..

Kamment 30ta boʻlsa davomini tashlardim
Lekin baribir boʻlmaydi, shu uchun ertaga tashlayman😁

— Unda siz ham kostyum-shim kiymang. Kim uchun bunday chiroyli boʻlib olmoqchisiz? Dugonalarim uchunmi?
— Munis, qoʻysangchi!
— Nima qoʻysangchi? Baribir men yolgʻiz bormasam Baxt uyiga, qizlar— dugonalarim, qarindoshlarim boradi. Oʻshalar uchun chiroyli boʻlib olmoqchisiz?
— Boʻldi, boʻldi, xohlaganingdek kiyin. Senga ham gap topib boʻlmay qoldi oʻzi. A desam b deb ogʻzimga urasan.
Javohir nihoyat taslim boʻldi. — Esingdan chiqmasin, toʻqqiz yarimda uyingdan olib ketaman. Tayyor boʻlib tur.
— Hoʻoʻoʻoʻp.
— Koʻrishguncha onashim, seni juda qattiq sevaman
Goʻshak qoʻyildi. Men esa kulgancha ishlarimni qilishda davom etdim. Qalbimda bir sokinlik, baxt nashidasi hukmronlik qilar, bugun kayfiyatimni hech kim buzolmasligini yaxshi his etardim. Shuningdek, bu intiho emasligini ham bilardim. Ha, bu intiho emas, ibtido. Baxtli onlarimizning ibtidosi. Birgalikda boshlanajak kunlarimizning boshlanishi!

#Billur_qalblar_qoʻshigʻi_2

*

Bomdodni oʻqib boʻlib joynamozimni yigʻayotganimda telefonim jiringladi. Qarasam Javohir. Uning ismini koʻrib, yuzimga tabassum yugurdi. Tezgina yashil tugmani bosdim.
— Nomozing qabul boʻlsin onashiiiim.
U quvnoq ohangda gap boshladi. — Esingda a, toʻqqiz yarimda nikoh guvohnomasini olgani boramiz. Toʻqqiz yarimgacha tayyor boʻlib tur, olgani oʻzim boraman.
— Javohiiiir, kechadan beri shu gapni yuz marta aytdingiz, bu bir yuz birinchisi boʻldi. Hoʻp dedimku, bir gapni qayta-qayta aytishdan nima foyda?
— Esingdan chiqib ketmasin, tayyor boʻlib tur deymanda, urushmang onashim.
— Shunday kun esidan chiqadi deb oʻylaysizmi?
— Voy-voyey, namuncha urushib bermasang? Eslatdimda!
— Javohir, eslatmasangiz ham esimdan chiqmaydi, bemalol boshqa ishlaringizni qilavering.
— Hoʻp, hoʻp... Ha, aytgancha, labingga qip-qizil qilib pamada qoʻyib olma. Men bilan doʻstlarim ham boradi, ular senga qarashini xohlamayman.
— Hech boʻlmasa bugun shu narsani deb urushmaylik. Bugun hayotimizdagi unutilmas kun, chiroyli boʻlgim keladi-da!
— Muniiiis?
— Boshdan oyoq bezanib boraman, shoshmay turing. Shunaqangi chiroyli boʻlib boramanki, koʻrgan odam menga mahliyo boʻlib qoladi.
— Bekorlaringni beshtasini aytibsan. Boʻyanmaysan.

— Унда сиз ҳам костюм-шим кийманг. Ким учун бундай чиройли бўлиб олмоқчисиз? Дугоналарим учунми?
— Мунис, қўйсангчи!
— Нима қўйсангчи? Барибир мен ёлғиз бормасам Бахт уйига, қизлар— дугоналарим, қариндошларим боради. Ўшалар учун чиройли бўлиб олмоқчисиз?
— Бўлди, бўлди, хоҳлаганингдек кийин. Сенга ҳам гап топиб бўлмай қолди ўзи. A десам б деб оғзимга урасан.
Жавоҳир ниҳоят таслим бўлди. — Есингдан чиқмасин, тўққиз яримда уйингдан олиб кетаман. Тайёр бўлиб тур.
— Ҳўўўўп.
— Кўришгунча онашим, сени жуда қаттиқ севаман
Гўшак қўйилди. Мен еса кулганча ишларимни қилишда давом етдим. Қалбимда бир сокинлик, бахт нашидаси ҳукмронлик қилар, бугун кайфиятимни ҳеч ким бузолмаслигини яхши ҳис етардим. Шунингдек, бу интиҳо емаслигини ҳам билардим. Ҳа, бу интиҳо емас, ибтидо. Бахтли онларимизнинг ибтидоси. Биргаликда бошланажак кунларимизнинг бошланиши!

#Биллур_қалблар_қўшиғи_2

*

Бомдодни ўқиб бўлиб жойнамозимни йиғаётганимда телефоним жиринглади. Қарасам Жавоҳир. Унинг исмини кўриб, юзимга табассум югурди. Тезгина яшил тугмани босдим.
— Номозинг қабул бўлсин онашиииим.
У қувноқ оҳангда гап бошлади. — Есингда а, тўққиз яримда никоҳ гувоҳномасини олгани борамиз. Тўққиз яримгача тайёр бўлиб тур, олгани ўзим бораман.
— Жавоҳиииир, кечадан бери шу гапни юз марта айтдингиз, бу бир юз биринчиси бўлди. Ҳўп дедимку, бир гапни қайта-қайта айтишдан нима фойда?
— Есингдан чиқиб кетмасин, тайёр бўлиб тур дейманда, урушманг онашим.
— Шундай кун есидан чиқади деб ўйлайсизми?
— Вой-войей, намунча урушиб бермасанг? Еслатдимда!
— Жавоҳир, еслатмасангиз ҳам есимдан чиқмайди, бемалол бошқа ишларингизни қилаверинг.
— Ҳўп, ҳўп... Ҳа, айтганча, лабингга қип-қизил қилиб памада қўйиб олма. Мен билан дўстларим ҳам боради, улар сенга қарашини хоҳламайман.
— Ҳеч бўлмаса бугун шу нарсани деб урушмайлик. Бугун ҳаётимиздаги унутилмас кун, чиройли бўлгим келади-да!
— Муниииис?
— Бошдан оёқ безаниб бораман, шошмай туринг. Шунақанги чиройли бўлиб бораманки, кўрган одам менга маҳлиё бўлиб қолади.
— Бекорларингни бештасини айтибсан. Бўянмайсан.