Ruslarning "Qushday yengil bo'ling yoxud taqdir hazili" filmidagi Ippolit bir gap aytadi : "
Biz mahbubalarimizning derazasiga tirmashmay qo'ydik, bolalarcha sho'xliklar qilmay qo'ydik..."Taxminan shunday edi.
Biroz oldinroq, ya'ni o'tganiga unchalik ko'p ham, kam ham bo'lmagan paytlar bir qiz yoqib qolgan edi. Uyi katta yo'lning shundoq bo'yida. Bolaligim tutib ketdimi, har kuni kech tushganda bitta chiroyli atirgul olardim-da, uyi oldida mashinamni sekinlatib darvozasining tagiga otib ketardim. Asosiy e'tibor, ko'chada hech kim bo'lmasligi va yetarlicha qorong'u tushganiga qaratilardi. Muhimi sirlilik.
Tasavvur qilyapsizmi? Raqamini topib telefon qilish, telegramdan yozish, ko'cha-ko'yda ko'rib qolganda tanishaylik deb borish, katta buketlaru allambalo suvinerlar berib sevgi izhor qilish mumkin bo'lgan bir paytda erinmasdan, har kuni bir dona atirgulni darvozasining tagiga tashlab ketardim. Yana o'smirlarga xos ehtiyotkorlik bilan.
Bir kuni mashinani endi sekinlatayotganimda qop - qorong'uda darvozasining yonida, biroz panadagi o'rindiqda o'tirganini ko'rib qoldim. Kechda tashlab ketganimdan keyin har kuni ertasiga ertalab ham o'tardim, gul yo'q. Har kuni saharda ko'cha supurishga chiqardi. Gulni ko'rib balki otib yuborardi, balki avaylab olib qo'yardi. Bilmam. Ishqilib shunaqa qilish qiziq edi. Zavq berardi. Imonim komil, o'sha tunda gullarni kim tashlab ketishini ko'rish uchun kutayotgandi. Yana tezlik olib ketganimdan so'ng mashinamning raqamini ko'rgani, keyin ko'cha - ko'yda ko'z-ko'zga tushganda boshqacha qaraganidan bildimki, o'sha man ekanimni aniq bo'lmasa-da, taxmin qilgan. Qiz bolaning nigohlaridan juda ko'p narsani bilsa bo'ladi.
Keyin olis-olislarga ketdim. Bir oydan oshiq vaqt davomida har kun tongda ko'chaga chiqsangiz, poyingizda qip-qizil va yangi uzilgan atirgul chiqaversa, bir kuni qarasangizki hech narsa yo'q. Ertasiga ham. Indiniga ham. Va hech qachon.
Bilmadim, hozirgi yoshlarning sevishi ham, sevgi izhor qilishi ham, sevishishi ham, ajrashishi ham osonday. Aksari telegramda(instagramda, feysbukda, va hokazo) boshlanib telegramda tugaydiganday. Yoinki sevgi davrida mahramiyat chegarasi unutilganday. Sevgan qizining qo'lidan ushlashga ham uyalish kabilar yo'qday. Boshqacha aytganda,
biz mahbubalarimizning derazasiga tirmashmay qo'ydik...@salimov_blogi
