Қачон бошлангансан, эй оғир қўшиқ,
Руҳимда овозсиз, тинмай оқасан.
Соғинчинг емирди соҳилларимни,
Лаби шаккар илон, қачон чақасан?

Аврайсан, тушингга олиб кирасан,
Исмсиз одамдай қолар ҳаётим.
Бир жойларда мени яхши кўрасан,
Бир жойлардан ёмон келади додим.

Сенинг тушларингда қанчалар яхши,
Кўнглимнинг ярасин боғлаб қўясан.
Менинг тушларимда оқ кўйлагимни
Дазмолда... куйдириб қўясан.

Чоҳдаман, бошимда ойдай турасан,
Узалсанг – етасан, узалолмайсан.
Қўлларингни чўзгинг келади, аммо,
Кўзёш ҳам келади, тўхтатолмайсан.

Айт, қачон руҳимга тушдинг, эй яшин?
Куйган томонимга тўғри келгансан.
Балки, гул тергали кетган чоғимда
Нуҳнинг кемасида кетиб қолгансан.

Билмайман... тақдирни англашга ўхшар,
Охириси борга ўхшаб кетади.
Сенинг соғинчинга менинг додимни
Уласак – Тангримга етарди.

Ё, Тангрим! Бу қандай азобнинг тури,
Кул бўлдим, совутмай яна қийнайсан.
Кулимдан гар ошиқ яратсанг такрор,
Йиғлатма, йиғласа, юпатолмайсан.

Шодмонқул САЛОМ
@shodmonqul_SALOM