#КЕЧКИ_МУТОЛАА
#ҚАЛБЛАР_УНИНГ_ИЗМИДА...
Муаллиф: Саида АЗИЗ
38-қисм
☘️
Баъзан юрагинг тубига яширилган кимнидир узооқ кутасан. Ҳар қиёфадан уни излайсан. Ҳеч бири юрагинг истагига мос келмайди. Кутилмаганда уни топасан. Қалбингда шамол турган, худди денгиз сувидек тўлқинланишни ҳис қиласан. Жуда ёқимли эканини англайсан. Ва ниҳоят уни учратганингдан шодланасан. Бу қувонч руҳан, қалбан, жисман сенга таъсир қилмай қўймайди. Гўёки, бутун олам юрагинга қўшилиб куйлаётгандек туюлади. Борлиқни яхши кўриб кетасан. Ҳаётингда учраган ана шу биргина кимса туфайли ҳамма- ҳаммага севги билан боқишни бошлайсан. Севги шу қадар қудратлики, билмаган ишингни қилишга қодир бўласан.
Аммо излаганинг, учратганинг бошқа оламга тегишли эканини билганинг ҳамоно замину само тескари айлангандек бўлади. Икки елкангга кимдир зил-замбил юкни ортгандек ҳолда қадам ташлайсан. Кўзларинг борлиқ гўзаллигини англамай қолади. Қочишга, ҳеч ким билмаган жойдан паноҳ топишга уринасан. Қалб бу оғирликни кўтаролмайди, дарровгина кўзларга армуғон этади. Кўзлар эса... ёмғирдек дувиллаб тўкилгинг келади.
Алибек машинани катта тезликда ҳайдаб бораркан, ҳаво етишмаётгандек туйиларди. Машиналар оралаб қувиб ўтаркан, хаёлида фақат Зумраднинг сўзлари айланарди: “Кечикибсиз... Бу йигитга унаштирилдим”.
Рулни бошқаряпти-ю, лекин қай манзилга кетаётганини ўзи ҳам билмасди йигит. Шу ёшгача муҳаббат нималигини ҳис қилмаганди. “Бу оламда севги йўқ” деб биларди доим. Опаси бир неча қизларни тавсия қилиб, уйланиши кераклигини эслатсада, “Ҳали вақти бор, опа”, деб кулиб кетарди. Келишган, бадавлат йигитга дил изҳори қилган қизлар ҳам топиларди.
То Зумрадни учратган кунига қадар Алибекнинг ҳаёти кундузи ресторан иши, тунда клубларга, дискотекаларга боришдан иборат эди. Пули етарли, иши зўр йигитнинг атрофида парвоналар у билан бир кечани бирга ўтказиш истагида гирдакапалак бўлишарди. У ичкилик ичиши, қизлар билан рақс тушиши, дўстлари билан пойгаларда қатнашиши мумкин эди, бироқ ҳеч қачон бегона қиз билан бир тўшакда ётишгача бормаганди. Ўзига бу пасткашликни ҳеч қачон лойиқ кўрмасди.
Ҳаёти бир маромда кечаётганди. Зумрад билан бўлган биргина суҳбат ҳаммасини ағдар-тўнтар қилиб юборди. Нега айнан Зумрад? Тошкентда ундан бошқа қизлар қуриб кетганмиди?
Зумраднинг биргина сўзи Алибекнинг қалбида яшириниб ётган эзгулик уруғларини суғорганди, гўё. Тўғри, шу вақтгача йигит эҳсон улашарди. Бироқ қайсидир оила эшиги ёнига бориб, уларнинг ғамини ўз ғамидек ҳис қилиб кўрмаганди. Зумрад уни худди сеҳрлагандек асир этиб қўйди. Ўзгартирди оламини. Энди эса... у бошқага тегишли экани маълум бўлди.
Алибек шу вақтга қадар диллашадиган одами йўқлигидан ўкинарди. Опасининг ўз ҳаёти бор. Дадаси ҳам иккинчи хотини билан овора. Онасининг вафотидан кейин у ўзини янада ёлғиз ҳис қиларди. Кўнглида аллақандай бўшлиқ бор эди. Мана шу бўшлиқни Зумраднинг ташрифи тўлдирганди. Ҳаётига бир кўнгилдош кириб келганини сезганди. Бироқ...
Алибек ва ниҳоят тормозни босди. Машина йўл четида тўхтади. Шаҳар ташқарисига чиқиб улгурибди. Кенг далалар... мусаффо осмон...боҳаво жойлар. Йигит чуқур нафас олди. Ичидан тошиб келаётган аллақандай оғирликни хўрсиниқ билан чиқариб юборишга уринди. Бўлмади. Қўл телефони жиринглади. Сурайё. Бу қиз ҳам унинг ортидан қолмайди. Икки йил аввал, онасининг ўлимидан сўнг танишганди. Алибекка чиппа чирс ёпишиб олган.
-Нима дейсан? – жавоб қилди Алибек жаҳл билан.
- Қаердасиз, жон? – нозланиб сўзлади қиз.
-Ҳеч қаерда? Сенга нима? – айни дақиқаларда ичидаги аламини кимгадир чиқариши керак эди йигит.
-Вой, бу нима деганингиз... Бугун клубга келинг... соғиндим.
- Жонимга тегдинг... Умуман йўқолиб кетсанг ҳам розиман. Менга қўнғироқ қилаверма! - бор овози билан бақириб гапирди.
-Нега менга бақирасиз? – нариги томонадаги суҳбатдошнинг ҳам овоз оҳанги ўзгарди.
- Сен кимсан менга? Нега бақирмаслигим керак? Жонимга тегдинг, деяпман. Ўз ҳолимга қўй!
- Бойвачча бўлсанг ўзингга... сал ўпкангни босвол, - сенлашга ўтди қиз ҳам. Алибекнинг фиғони фалакка ўрлади.
- Ўв, ифлос, умуман ҳаётимдан чиқиб кет! – деганча телефон тугмасини босди.
ДАВОМИ ЭРТАГА
@Saida_Aziz_Ijodi
#ҚАЛБЛАР_УНИНГ_ИЗМИДА...
Муаллиф: Саида АЗИЗ
38-қисм
☘️
Баъзан юрагинг тубига яширилган кимнидир узооқ кутасан. Ҳар қиёфадан уни излайсан. Ҳеч бири юрагинг истагига мос келмайди. Кутилмаганда уни топасан. Қалбингда шамол турган, худди денгиз сувидек тўлқинланишни ҳис қиласан. Жуда ёқимли эканини англайсан. Ва ниҳоят уни учратганингдан шодланасан. Бу қувонч руҳан, қалбан, жисман сенга таъсир қилмай қўймайди. Гўёки, бутун олам юрагинга қўшилиб куйлаётгандек туюлади. Борлиқни яхши кўриб кетасан. Ҳаётингда учраган ана шу биргина кимса туфайли ҳамма- ҳаммага севги билан боқишни бошлайсан. Севги шу қадар қудратлики, билмаган ишингни қилишга қодир бўласан.
Аммо излаганинг, учратганинг бошқа оламга тегишли эканини билганинг ҳамоно замину само тескари айлангандек бўлади. Икки елкангга кимдир зил-замбил юкни ортгандек ҳолда қадам ташлайсан. Кўзларинг борлиқ гўзаллигини англамай қолади. Қочишга, ҳеч ким билмаган жойдан паноҳ топишга уринасан. Қалб бу оғирликни кўтаролмайди, дарровгина кўзларга армуғон этади. Кўзлар эса... ёмғирдек дувиллаб тўкилгинг келади.
Алибек машинани катта тезликда ҳайдаб бораркан, ҳаво етишмаётгандек туйиларди. Машиналар оралаб қувиб ўтаркан, хаёлида фақат Зумраднинг сўзлари айланарди: “Кечикибсиз... Бу йигитга унаштирилдим”.
Рулни бошқаряпти-ю, лекин қай манзилга кетаётганини ўзи ҳам билмасди йигит. Шу ёшгача муҳаббат нималигини ҳис қилмаганди. “Бу оламда севги йўқ” деб биларди доим. Опаси бир неча қизларни тавсия қилиб, уйланиши кераклигини эслатсада, “Ҳали вақти бор, опа”, деб кулиб кетарди. Келишган, бадавлат йигитга дил изҳори қилган қизлар ҳам топиларди.
То Зумрадни учратган кунига қадар Алибекнинг ҳаёти кундузи ресторан иши, тунда клубларга, дискотекаларга боришдан иборат эди. Пули етарли, иши зўр йигитнинг атрофида парвоналар у билан бир кечани бирга ўтказиш истагида гирдакапалак бўлишарди. У ичкилик ичиши, қизлар билан рақс тушиши, дўстлари билан пойгаларда қатнашиши мумкин эди, бироқ ҳеч қачон бегона қиз билан бир тўшакда ётишгача бормаганди. Ўзига бу пасткашликни ҳеч қачон лойиқ кўрмасди.
Ҳаёти бир маромда кечаётганди. Зумрад билан бўлган биргина суҳбат ҳаммасини ағдар-тўнтар қилиб юборди. Нега айнан Зумрад? Тошкентда ундан бошқа қизлар қуриб кетганмиди?
Зумраднинг биргина сўзи Алибекнинг қалбида яшириниб ётган эзгулик уруғларини суғорганди, гўё. Тўғри, шу вақтгача йигит эҳсон улашарди. Бироқ қайсидир оила эшиги ёнига бориб, уларнинг ғамини ўз ғамидек ҳис қилиб кўрмаганди. Зумрад уни худди сеҳрлагандек асир этиб қўйди. Ўзгартирди оламини. Энди эса... у бошқага тегишли экани маълум бўлди.
Алибек шу вақтга қадар диллашадиган одами йўқлигидан ўкинарди. Опасининг ўз ҳаёти бор. Дадаси ҳам иккинчи хотини билан овора. Онасининг вафотидан кейин у ўзини янада ёлғиз ҳис қиларди. Кўнглида аллақандай бўшлиқ бор эди. Мана шу бўшлиқни Зумраднинг ташрифи тўлдирганди. Ҳаётига бир кўнгилдош кириб келганини сезганди. Бироқ...
Алибек ва ниҳоят тормозни босди. Машина йўл четида тўхтади. Шаҳар ташқарисига чиқиб улгурибди. Кенг далалар... мусаффо осмон...боҳаво жойлар. Йигит чуқур нафас олди. Ичидан тошиб келаётган аллақандай оғирликни хўрсиниқ билан чиқариб юборишга уринди. Бўлмади. Қўл телефони жиринглади. Сурайё. Бу қиз ҳам унинг ортидан қолмайди. Икки йил аввал, онасининг ўлимидан сўнг танишганди. Алибекка чиппа чирс ёпишиб олган.
-Нима дейсан? – жавоб қилди Алибек жаҳл билан.
- Қаердасиз, жон? – нозланиб сўзлади қиз.
-Ҳеч қаерда? Сенга нима? – айни дақиқаларда ичидаги аламини кимгадир чиқариши керак эди йигит.
-Вой, бу нима деганингиз... Бугун клубга келинг... соғиндим.
- Жонимга тегдинг... Умуман йўқолиб кетсанг ҳам розиман. Менга қўнғироқ қилаверма! - бор овози билан бақириб гапирди.
-Нега менга бақирасиз? – нариги томонадаги суҳбатдошнинг ҳам овоз оҳанги ўзгарди.
- Сен кимсан менга? Нега бақирмаслигим керак? Жонимга тегдинг, деяпман. Ўз ҳолимга қўй!
- Бойвачча бўлсанг ўзингга... сал ўпкангни босвол, - сенлашга ўтди қиз ҳам. Алибекнинг фиғони фалакка ўрлади.
- Ўв, ифлос, умуман ҳаётимдан чиқиб кет! – деганча телефон тугмасини босди.
ДАВОМИ ЭРТАГА
@Saida_Aziz_Ijodi