#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
242-қисм.
Сал наридаги қия очиқ эшикдан кимнингдир боши кўринди. Бетоқат мижоз!
-Боряпман!- деди аёл иккинчи марта. Шу ерда Иёз уни қаерда кўрганини эслади. Тўғрироғи ички бир сезги илк бор бу учрашув қаерда юз берганини унга эслатди.
-Яхшисиз-а?
-Ҳа яхшиман...
Аёл жилди. Иёз Хуршеданинг ортидан то у эшик ёнига боргунча зимдан кузатиб турди сўнг худди ўзи томонга ўгирилиб қаралишини сезгандек секингина ундан нигоҳларини узди.
🍃
-Ўғлингизнинг таҳлил натижалари ҳали чиқмади. Пешобдан бактериологик экма олганмиз. У яна бир ҳафтача шу ерда ётади.
Юзига қарамай бир нималарни қитирлатиб ёзиб ўтирган доктор Зафар Сайидзоданинг Афшар хонимга бугун нимадандир авзойи бузуқдек кўринди.
-Майли... Қанча ётсаям, менга у тузалиб, яхши бўлиб кетса бўлди! Касал бўлгандан кейин вақтида қаратиш керак-да!
Қаёқдан ҳам шу икки оғизгина сўзни айтибди? Шу пайтгача чимирилиб ўтирган даволовчи врачнинг дарров энсаси қотиб, чаккаги очилди:
-Вақтида қаратиш керак? Ҳеҳ! Ҳали ўғлингизни даволангани "вақтида келди" деб ўйлаяпсизми?
Ҳаммага теккан касал! Дард оёқдан чалганда, туролмайдиган қилиб йиқитганда, ўзини-ўзи шунақа абгор қилиб, соғлиқ деган нарса жар ёқасига келганда, кейин доктор эсига тушади ҳамманинг! Нега шунақа?
-Жар ёқасига... дейсизми?
Афшар хоним бу таърифни ўз ўғлига оид деб ўйлаб бўшашиб кетди.
-Ҳа! Жар ёқасига дедим!- Сайидзода қўлидаги ручкани тарс этиб ойна бостириб қўйилган стол устига ирғитди.
-Тўғри эшитибсиз! Палаталарни тўлдириб ётганларнинг ҳаммаси шу! Поезд кетиб бўлгандан кейин келган беморлар!
Шундан сўнг у худди кимгадир аччиқ қилгандек чиртиллаб ўрнидан турди ва қўлини орқага қилиб, у ёқдан-бу ёққа юрганча узундан-узоқ ваъз ўқишга тушиб кетди.
-Соғлиғингга қарамайсанми, инсофсиз! Шу соғлиқ сенга керак, бошқа бировга эмас!
Бир йилда икки марта соппа-соғ одам тиббий кўрикдан ўтади. Сен эса касалвандсан, ярим жонсан, чавақлаб, ичагингни осилтириб кетишганига ҳали ярим йил ҳам тўлгани йўқ!
Ҳеч бўлмаса ҳар ўн беш кунда кўриниш керак-да! Ё шуниям эслатиш керакми?
Афшар хоним мана энди бу гапларнинг бари ўғлига аталганини тушунди. Аммо ҳали докторнинг айтадиганлари тугамаган эди.
-Одам деган сал ўзини аяши керакми?! Қора талоқ йўқ, ошқозоннинг аҳволи анави! Бу ёқда иммунитет тушиб кетган. Қон яратувчи, уни инфекциялардан тозалаб турадиган аъзонинг йўқлиги ҳисобига жигар босим билан ишлаб аста-секинлик билан тикланяпти. Ҳеч йўқ буйракни эҳтиёт қилиш керак-да!
Ўша пайт ўғлингизга айтилган ҳаммаси! Йўл-йўриқ кўрсатилган. Ҳеч тушунмайман: атайлаб қилганми, нима бало? Одам деган шу аҳволга келгунчаям юрадими? Бир кун олдин "иситма чиққан"миш...
Иситма қачон чиқади? Нимага чиқади? Нима учун чиқади? Йў-ў-ўқ, билмайди! Билишниям истамайди чунки. Оддий, инсон ўзи учун билиши керак бўлган тиббий билим-кўникмалар ҳам йўқ!
Афшар хонимнинг кўз олдига эри Ҳоқон келди.Раҳматли худди Иёзга ўхшаб докторга учрашишни унчалик ҳам хушламасди.
-Ҳали қараб туринг, буларнинг эси то тузалиб олгунча! Аммо касаллик билан бунақа ҳазиллашиб бўлмайди. Қачон тушунади улар буни?!
Ваъз ўқувчи секин юриб яна ўзи томонга яқинлаша бошлаганда хоним зилдек оғирлашиб кетган бошини кўтариб беҳоллик билан Зафар Сайидзодага қаради. Докторнинг бўлари-бўлиб, кимдир роса қонига ташна қилгандек ияги асабдан учиб турибди. Ҳали гапириб ҳуморидан чиққанга ҳам ўхшамайди.
"Тавба, оқ халат кийган Азройилми бу? Айтаётган гапларида жон бор, аммо... Табиб деган нафақат муолажаси билан балки ширин сўзи билан ҳам даволаши, одамларга умид бағишлаши керак эмасмиди?!"
-Ўғлингиз уйланган-а?
Савол ўта қўрс оҳангда янгради. Афшар хоним аллақачон гапга бўкиб қолган бир алфозда эди. Ноқулай вазият, қолмишига ўзи учун бу бироз оғриқли мавзу...
Озгина сукутдан сўнг у бир ютиниб олгач, паст овозда минғирлади:
-Йўқ... у ҳозир сўққабош...
Доктор пича ҳеч нарса демай тикилиб турди.
(Давоми бор)
@Qalbgavhar
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
242-қисм.
Сал наридаги қия очиқ эшикдан кимнингдир боши кўринди. Бетоқат мижоз!
-Боряпман!- деди аёл иккинчи марта. Шу ерда Иёз уни қаерда кўрганини эслади. Тўғрироғи ички бир сезги илк бор бу учрашув қаерда юз берганини унга эслатди.
-Яхшисиз-а?
-Ҳа яхшиман...
Аёл жилди. Иёз Хуршеданинг ортидан то у эшик ёнига боргунча зимдан кузатиб турди сўнг худди ўзи томонга ўгирилиб қаралишини сезгандек секингина ундан нигоҳларини узди.
🍃
-Ўғлингизнинг таҳлил натижалари ҳали чиқмади. Пешобдан бактериологик экма олганмиз. У яна бир ҳафтача шу ерда ётади.
Юзига қарамай бир нималарни қитирлатиб ёзиб ўтирган доктор Зафар Сайидзоданинг Афшар хонимга бугун нимадандир авзойи бузуқдек кўринди.
-Майли... Қанча ётсаям, менга у тузалиб, яхши бўлиб кетса бўлди! Касал бўлгандан кейин вақтида қаратиш керак-да!
Қаёқдан ҳам шу икки оғизгина сўзни айтибди? Шу пайтгача чимирилиб ўтирган даволовчи врачнинг дарров энсаси қотиб, чаккаги очилди:
-Вақтида қаратиш керак? Ҳеҳ! Ҳали ўғлингизни даволангани "вақтида келди" деб ўйлаяпсизми?
Ҳаммага теккан касал! Дард оёқдан чалганда, туролмайдиган қилиб йиқитганда, ўзини-ўзи шунақа абгор қилиб, соғлиқ деган нарса жар ёқасига келганда, кейин доктор эсига тушади ҳамманинг! Нега шунақа?
-Жар ёқасига... дейсизми?
Афшар хоним бу таърифни ўз ўғлига оид деб ўйлаб бўшашиб кетди.
-Ҳа! Жар ёқасига дедим!- Сайидзода қўлидаги ручкани тарс этиб ойна бостириб қўйилган стол устига ирғитди.
-Тўғри эшитибсиз! Палаталарни тўлдириб ётганларнинг ҳаммаси шу! Поезд кетиб бўлгандан кейин келган беморлар!
Шундан сўнг у худди кимгадир аччиқ қилгандек чиртиллаб ўрнидан турди ва қўлини орқага қилиб, у ёқдан-бу ёққа юрганча узундан-узоқ ваъз ўқишга тушиб кетди.
-Соғлиғингга қарамайсанми, инсофсиз! Шу соғлиқ сенга керак, бошқа бировга эмас!
Бир йилда икки марта соппа-соғ одам тиббий кўрикдан ўтади. Сен эса касалвандсан, ярим жонсан, чавақлаб, ичагингни осилтириб кетишганига ҳали ярим йил ҳам тўлгани йўқ!
Ҳеч бўлмаса ҳар ўн беш кунда кўриниш керак-да! Ё шуниям эслатиш керакми?
Афшар хоним мана энди бу гапларнинг бари ўғлига аталганини тушунди. Аммо ҳали докторнинг айтадиганлари тугамаган эди.
-Одам деган сал ўзини аяши керакми?! Қора талоқ йўқ, ошқозоннинг аҳволи анави! Бу ёқда иммунитет тушиб кетган. Қон яратувчи, уни инфекциялардан тозалаб турадиган аъзонинг йўқлиги ҳисобига жигар босим билан ишлаб аста-секинлик билан тикланяпти. Ҳеч йўқ буйракни эҳтиёт қилиш керак-да!
Ўша пайт ўғлингизга айтилган ҳаммаси! Йўл-йўриқ кўрсатилган. Ҳеч тушунмайман: атайлаб қилганми, нима бало? Одам деган шу аҳволга келгунчаям юрадими? Бир кун олдин "иситма чиққан"миш...
Иситма қачон чиқади? Нимага чиқади? Нима учун чиқади? Йў-ў-ўқ, билмайди! Билишниям истамайди чунки. Оддий, инсон ўзи учун билиши керак бўлган тиббий билим-кўникмалар ҳам йўқ!
Афшар хонимнинг кўз олдига эри Ҳоқон келди.Раҳматли худди Иёзга ўхшаб докторга учрашишни унчалик ҳам хушламасди.
-Ҳали қараб туринг, буларнинг эси то тузалиб олгунча! Аммо касаллик билан бунақа ҳазиллашиб бўлмайди. Қачон тушунади улар буни?!
Ваъз ўқувчи секин юриб яна ўзи томонга яқинлаша бошлаганда хоним зилдек оғирлашиб кетган бошини кўтариб беҳоллик билан Зафар Сайидзодага қаради. Докторнинг бўлари-бўлиб, кимдир роса қонига ташна қилгандек ияги асабдан учиб турибди. Ҳали гапириб ҳуморидан чиққанга ҳам ўхшамайди.
"Тавба, оқ халат кийган Азройилми бу? Айтаётган гапларида жон бор, аммо... Табиб деган нафақат муолажаси билан балки ширин сўзи билан ҳам даволаши, одамларга умид бағишлаши керак эмасмиди?!"
-Ўғлингиз уйланган-а?
Савол ўта қўрс оҳангда янгради. Афшар хоним аллақачон гапга бўкиб қолган бир алфозда эди. Ноқулай вазият, қолмишига ўзи учун бу бироз оғриқли мавзу...
Озгина сукутдан сўнг у бир ютиниб олгач, паст овозда минғирлади:
-Йўқ... у ҳозир сўққабош...
Доктор пича ҳеч нарса демай тикилиб турди.
(Давоми бор)
@Qalbgavhar