БАХТИЁР ОИЛА КАНАЛИ

Ҳар куни у ўзининг ҳашаматли мошинасига ўтирарди. Мен унга салом беришим шарт эди. Чунки у менинг бошлиғим, қўл остида ишлайдиган ходимман. У эса одатдагидек алик олмайди. Бир куни қолган овқатларни тўплаб халтага солаётгандим. У мени кўриб, кўрмаганга олди. Эртаси куни ўша ердан энди тайёрланган таом солинган халта топдим. Ўйлаб ҳам ўтирмай уни олдим. Хурсанд бўлдим. Бу ҳол ҳар кун такрорланди. Бора - бора унинг ёнига рўзғорга керакли бошқа нарсалар ҳам солинадиган, менинг шодилигимга шодлик қўшиладиган бўлди. Мен, аёлим ва болаларим бундан ҳайратланардик. Орадан анча вақт ўтиб, хўжайиним вафот эди. Таъзияга жуда кўп одам келди. Ўша кундан «саховат халта»си ҳам тўхтади. Ёки мендан олдин кимдир уни оладиган бўлди. Кунлар шундай ўта бошлади. Менинг моддий аҳволим оғирлашди. Маош берувчи аёл ходимадан ойлигимни оширишларини талаб қилдим. У:
- Икки йилдан бери шунча пулга яшаб келябсиз. Лекин, ҳеч ҳам шикоят қилмагандингиз. Энди нима бўлди? - деб сўради.
Ўзимни оқлаш учун баҳона излай бошладим. Ишнарлироқ гап тополмай бўлган воқеани айтиб бердим. У:
- Қачондан бери халта қолдирилмаяпти? - деди.
- Хўжайиннинг вафотларидан бери, - дедим. Шу пайт ақлим жойига келгандек:
- Демак, д...демак, халталарни хўжайин қолдирган, дедим. У кишининг алик олмаслигини айтмаса, ҳеч ҳам ёмон муомаласини кўрмаганман, дедим.
Ходима йиғлаб юборди. Унинг аҳволини кўриб, талабимдан воз кечдим. Уйга келсам, «САХОВАТ ХАЛТАСИ» келтирилибди. Уни хўжайиннинг ўғли олиб келганди. Унга:
- Раҳмат, дедим. У жавоб қайтармади. Баланд овозда яна:
- Раҳмат, катта-кон! - дедим. У:
- Айбга буюрманг! Менинг қулоғим оғир, ХУДДИ ОТАМНИКИДЕК! - деди.

Умму Абдуллоҳ таржимаси


•┈•┈•┈•┈•✿•┈•┈•┈•┈•

Якинларизга хам улашинг!👇🏻
➥ https://t.me/+m4yFPj_YtVllNTQy

ОЙНА ВА ДЕРАЗА

Бир бой одам донишманд ҳузурига келиб, шундай деди:
— Менда жуда кўп бойлик бор, лекин қалбим доим ғаш. Кўпроқ бойлик орттираман, аммо барибир ўзимни бахтсиз ҳис қиламан. Нега бойлик бахт келтирмайди?

Донишманд уни қабул қилди ва жавоб берди:
— Мен сенга бу саволнинг жавобини оддий бир мисол орқали тушунтираман. Лекин аввал бир нарсани менга олиб кел: мана бу хона бурчагидаги катта ойнани синдириб, унинг бир парчасини кўтариб кел.

Бой одам ҳайрон бўлсада, донишманднинг сўзига итоат қилди ва ойнанинг кичик бир парчасини олиб келди. Донишманд ойнанинг парчасини унга тутқазиб деди:
— Энди мана шу ойнага қара. Нимани кўряпсан?

Бой одам жавоб берди:
— Фақат ўзимни.

Донишманд яна айтди:
— Хўш, энди ойнани қўйиб, мана бу деразага яқинлаш. Деразадан ташқарига қарагин. Энди нимани кўряпсан?

Бой одам деди:
— Дала, дарахтлар, қушлар, одамлар...

Донишманд жилмайиб тушунтирди:
— Ойна ва дераза бир хил шишадан ясалган, лекин ойнада сен фақат ўзингни кўрасан, чунки у ортидан фақат сенинг аксингни қайтаради. Деразада эса ташқарини, атрофдаги гўзалликни кўрасан, чунки у ортиқча нарсасиз очиқ. Бойлик эса ойна сингари. Агар барча эътиборингни бойликка қаратсанг, фақат ўзингни ўйлаб қоласан ва ўзингни фақат акс этган суратдай ҳис қиласан. Аммо қалбингни дераза каби очсанг, атрофдаги дунёни, бошқаларнинг гўзаллигини ва ҳаётнинг маъносини кўра оласан.

Бой одам чуқур ўйлаб қолди. У бойлик билан фақат ўзини чеклаб қўйганини ва атрофидаги дунёни қадрлашни унутганини англаб етди.

Фалсафий сабоқ:
Бойлик ҳаётда ўз маъносини йўқотади, агар уни фақат ўзинг учун ишлатсанг. Қалбни очиш ва бошқалар билан бўлишишни ўрганиш ҳаётга ҳақиқий мазмун келтиради. Ойна бўлиб ўзингни чеклама, дераза бўлиб ҳаётнинг гўзаллигини кўр.


•┈•┈•┈•┈•✿•┈•┈•┈•┈•

Якинларизга хам улашинг!👇🏻
➥ https://t.me/+m4yFPj_YtVllNTQy