ОТАМГА  МАКТУБ

Ота, ўғлингиздан хавотир олманг,
Юрибди, Худодан фақат сўз сўраб.
Ота, ўғлингизни Худога солманг,
Гоҳида кутсангиз уни йўл қараб...

Балки яхши ўғил эмасман, бироқ,
Илло, яхши шоир бўламан албат.
Танлаган йўлим бироз оғирроқ,
Ҳақиқат ёзганга ижод машаққат.

Мен халқчил шоир бўлмоқни истаб,
Терс чиқиб қўйдим заҳматли йўлга.
Кеча бир шеъримни ўқигач миршаб,
Китобимни тутиб кетар у, қўлга...

Эҳтимол, қандайдир миш-мишлар борса,
Ҳеч қачон, бўҳтонга ишониб қолманг.
Дўст-у қадрдон гар мендан тонса,
Вазиятни билмай, Худога солманг...

Олис ва яқиндан келар таҳлиллар,
Ижодим халқимга ёқаётганмиш.
Аввал шеъримни, олмас нашрлар,
Бугун маъқул кўриб, босаётганмиш.

Ота, адабиёт улкан бўлса-да,
Ҳаммани ҳам олмас, у ўз бағрига.
Кимдир шуҳрат учун мақтов битса-да,
Аниқ қолажакдир сўзнинг қаҳрига.

Мен катта бир йўлнинг бошидадирман,
Ёки келиб қолдим йўлнинг ярмига.
Балки мен ўлимнинг қошидадирман,
Не бўлса ҳам шукур, дейман Тангрига.

Ёлғончи хисларга жой йўқ юракда,
Ва лекин олқишлар нонин еганман.
Ғурур бирла турар орим куракда,
“Халқим учун ахир жоним” деганман.

Қалам нима, қалам аслида тиғдир,
Ота, шеъриятни жондан суяман.
Мансабин қучган муғомбирларни,
Қалам билан ҳали кўзин ўяман.

Халқ дардин қанча қоғозга битсам,
Элим дуо қилиб қўллайди доим.
Ота, шеър ҳам асли ичилган қасам,
Жасоратли шоир қилсин, Худойим...

© Абдувоҳид Сувонов
https://t.me/Adabiyot_olami