📖 ILMLI KANAL 📖

​#Ҳадисдан...🍃

Аёлларнинг рашкчи еканлиги ва бундай ҳолатда Еркак қандай йўл тутиши керак...!

Оилавий ҳаётда баъзи хатоларга кўз юмиш:

Умму Салама родияллоҳу анҳодан:
«Бир кун
Росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи ва саллам асҳоблари билан Оиша родияллоҳу анҳонинг уйида ўтирган эдилар.
Умму Салама онамиз бир идишда таом олиб келдилар.
Шунда Оиша родияллоҳу анҳо қўлида бир кичкина тош билан келди-да у билан идишни уриб синдирди. Шунда
Росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи ва саллам иккала бўлинган
идишни бирлаштириб саҳобаларга: «Олинглар!
Еяверинглар, онангиз рашк қилди» дедилар икки
марта. Оиша онамизнинг идишларини Умму Салама
онамизга бердилар, синган идишни Оиша родияллоҳу
анҳога бердилар»

Бухорий ва Насоий ривояти.

Росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи ва салламнинг
ҳалимлигига қаранг! Оиша родиёллоҳу анҳодан содир
бўлган хатони маломат қилмасдан, аёлларнинг рашкчи
эканлигини билганлари учун «Онанглар рашк қилди»,-
деб маъзур тутдилар.

Росулуллоҳ саллолоҳу алайҳи ва
саллам идишни тўлатиш билангина чекландилар. Таомни
эса тўлатмадилар, чунки бу таом ҳадя эди. Баъзи ривоятда «Идишга идиш, таомга таом» деб таомни
ҳам тўлатганлар.

•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•

#қатра.

Унутилган шам.

Тун зулмат.

Биргина бўйдор шам тунни бир ўзи ёритиб турибди.

Тонгга яқин кўрадилар: шам пак-пакана бўлиб қолибди, кўз ёшлари қинғир қийшиқ ажинлардек бўлиб ёпишиб кетибди.

Кейинги кунлар чироқ ўчмади. Пакана шам қайердадир болаларнинг ўйинчоғига айланди. Шумтакалар роса асфальтга ишқалаб едириб ташлашибди.

Шу куни тўсатдан яна чироқ ўчди. Ҳамма жой зулматнинг сиёҳига ботди.

Уй эгалари болалар кундузи ўйнаган ерга чиқишиб, пакана шамни роса пайпасланиб қидириб келишди...

Топилмади...

Уй эгаси Ғайбулла магазинчиникига жўнади. Ғайбулланинг деразасини қанча чертмасин, очилмади...

Уйга қайтиб, зулмат хокимга айланган хонадонида ўз тўнига ўралиб ухлади...

Баъзи одамлар ҳам худди шамга ўхшашади. Ўз умрини сарф қилиб кечаларни ёритсада, чироқ ёнгач унинг меҳнатларини бошқалар унутишади.

Худди олдинда бошқа зулмат йўқдек...

©️Ummu Zaynab Ummu

🌙•🌹АЛБАТТА ЎЗ ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ҲАМ ТАРҚАТИНГ!!🌹•🌙

•┈┈┈┈•❈••✾••❈•┈┈┈┈•

#РУХИЯТ

🔖МУЛОХАЗА УЧУН...

🗯Болакай пoйафзалини денгизда йўқотиб қўйибди. Шунда денгиз соҳилига бориб "ДЕНГИЗ ЎҒРИ" деб ёзиб кетибди..!

🗯Сал нарироқда эса балиқчи жуда ҳам кўп балиқ овлабди. Шунда денгиз соҳилига "ДЕНГИЗ САҲИЙ" деб ёзиб, кетибди..!

🗯Ёшгина йигит денгизда чўкиб, вафот этибди. Фарзандидан жудо бўлган она соҳилга келиб "ДЕНГИЗ ҚОТИЛ" деб йиғлаб, ёзиб кетибди..

🗯Кекса отахон келиб, денгиздан жуда ҳам кўп дурлар топиб олибди. Шунда денгиз соҳилига "КАРОМАТЛИ ДЕНГИЗ" деб ҳурсанд бўлиб, ёзиб кетибди..!

Сўнгра денгиз тўлқинлари келиб, ҳамма соҳилга ёзилган ёзувларни ўчириб юборибди...

... Шундай экан, бошқаларнинг гап сўзларига парво қилма. Чунки ҳар бир шахс дунёга ўзининг назари билан боқади..

🗯«Дўстликни» давом эттиришинг учун, ҳамма хатоларни ўчириб ташла. Аммо, хатоларни деб «дўстликни» ўчириб юборма..

🗯Биров сенга «ёмон гап» айтдими?
Сен ҳам «ёмонлик билан жавоб» қайтаришни ўйлама. Балки «яхшилик билан жавоб» беришни ўйла!


🌙•🌹АЛБАТТА ЎЗ ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ҲАМ ТАРҚАТИНГ!!🌹•🌙

ЭРНИНГ АЁЛИГА МАКТУБИ

Эй рафиқам..

Менга, сенинг ширин ва оҳиста шивирлашларингни эшитишни хуш кўрадиган эркак, деб қарагин. Менга, сен хоҳлаган пайтингда пул берадиган пул сарфловчи машина, деб қарама. Менга, то эҳтиёжинг тушадиган вақтгача ташлаб қўядиган бир буюмингдек, қарама.

Мендан сенга фақат яхши сўз етишини ва сенла гўзал ишрат қилишни хоҳлашимни мақсад қил.
Билгинки, мен «Қорун» эмасман. Қасрлар ва мулкларга эгалик қилмайман.

Сирларимни қўшниларингга ва дугоналарингга фош қилма. Сен менинг қудуғим ва ёпинчиғим бўл.
Мен билан сўзлашишинг қичқириқ бўлмасин. Мени чақиришинг қағиллаш каби бўлмасин. Мен сен билан қандай бўлишимни истасанг, сен ҳам мен билан худди шундай бўл.

Эй рафиқам…

Бу дунё ҳаёти ҳою ҳаваслар, йўлдан урувчи нарсалар, аёллар, дилхушликлар ва фитналардан иборат. Шу сабаб сен мен учун уларнинг ҳаммасидан афзал бўл. Мени ҳаромдан сақла.

Яратилишинг ва ахлоқингда гўзал бўлгинки, назарим сендан бошқасига тушишидан беҳожат қил. Мулкимни ва фарзандларимни асрагин.
Жисмингдаги мафтун қиладиган ерларинг омонатдир.

Тўй ва муносабатларда фахрланиб, уларни мендан бошқасига кўрсатма.
Ёлғизлигимда ёнимга кел ва менга ошиқлар каби сўйла… Ёлғизлик виждонни ўлдирур.

Эй рафиқам…

Менга итоаткор бўл. Қачонки сени чақирсам, лаббай деювчи бўл. Қачонки сенга сўзласам, гапларимга қулоқ солгувчи бўл. Шаънимни сақловчи бўл… Фарзандларимга гўзал тарбиячи бўл…

Тўйларга зийнатланганинг каби мен учун ҳам зийнатлан. Уйдан ташқарига чиққанингда кийинганингдек, мен учун ҳам кийин. Мени шодлик ва табассум ила қаршила, худди қўшниларинг ва дугоналарингни қаршилагандек.

Баъзида дунё мен учун торайиб, шердек бўкиришим, денгиздек мавж уришим мумкин. Шунда патларини туширган каптардек юмшоқ бўл ва мулойимлик билан ғазабим оловини ўчиргин. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг аёлларидан ўрнак ол…

Эй рафиқам…

Дунё денгиз, охират соҳил ва қайиқ тақводир. Инсонлар эса сафардадирлар. Менинг ҳаққимда Аллоҳга тақво қил.

Эй рафиқам, сендан илтимос…

Сенга бўлган муҳаббатимни нафратга айлантирма. Сенга бўлган садоқатимни адоватга айлантирма. Сенга бўлган ҳурматимни ҳурматсизликка айлантирма. Мени эшит, жаҳлинг чиқмасин.
Агар ҳузурингда ўзим учун жой топа олганимда, сендан бошқанинг қалбидан жой қидирмас эдим.

Хонадон ва фарзандларнинг ғамларидан ҳамда тугамас талабларидан узоқ бўлган, ўзимизга хос бир бурчакда вақти-вақти билан кўришиб турганимизда, дўстларим ҳузурида бедор бўлиб, ўйин кулгу қилмас эдим.

Агар сендан ошиқлар сўзини тинглаганимда, қулоқларим сендан бошқасига мойил бўлиб, завқланиб сакрамас эдим.
Мен учун бир кунгина бойлигим бўлсанг, бошқа бойликларни асло қидирмас эдим.

Сўнги сўзим…

Сен жамики яратилганларнинг саййиди Муҳаммад алайҳиссалом айтганларидек бўл:
«Аёлларнинг қандоғи энг яхшисидир?», дейилди У Зотга.
«Қачон назар солса, сурур бағишлайдигани. Қачон амр қилса, итоат қиладигани ва эрига ўз жонида ва молида у ёқтирмайдиган нарса ила хилоф қилмайдигани», дедилар.

Аллоҳим, ҳолимизни ислоҳ қилгин, бизга бахтиёр оилавий ҳаётни инъом қилгин, омийн……

​​​┄┅┅•🌸•═•⊰🌼⊱•═•🌸•┅┅┄

Ойимни хам кундиролмадим.

Чунки у кизнинг онаси уйинчи, уни хатто "Мама роза", дейишади.
Ота-онам сураб-суриштириб, буни билиб олишибди.
Нима килай, мен у кизни севаман.
Онаси ёмон булса, кизи азоб  чекиши керакми?
Бизлар якинда фарзандли буламиз.
Унга уйланмасам, онаси мени тинч куймайди.
Бошимга ит кунини солади. Унинг кулидан хар нарса келади.
Яна ота-онамга ок булишни, уй-жойдан курук колишни истамайман.
Мени тушундингми?

Нилуфар бу гаплардан хайрон колди.
- Бу гапларни менга нима дахли бор?
Унда нега менга уйландингиз?
Максадингиз нима?

Нилуфарни оёк-куллари калтирай бошлади.

- Мен сени "киз эмаскан" деб хайдаб юбораман. Шунда ота-онамнинг тили  кисик булиб колади. Мен эса севган кизимга уйланаман. Сен хам бахтингни топасан. Энди тушундингми? -
Улугбекни юзи важохатли тусга кира бошлади.

- Уз максадингиз йулида мени номусимни поймол килиб, курбон килмокчимисиз?
Ота-онамни эл олдида шарманда-ю шармисор килмокчимисиз?
Мен бу гапдан кейин кандай яшайман?
Кандай бош кутариб юраман эл олдида.
Ундан кура хаммага хакикатни айтинг.
Ёки мендан кейин у кизга хам уйланинг.
Мен кундошликка розиман. Лекин иффатсиз деб бахт излаб келган хонадонимдан хайдаманг. Оиламизни шаънини булгаманг,
- Нилуфар йиглади, ялиниб ёлворди. 

Улугбек Нилуфарнинг бугзига пичок тиради.

- Ув, манжалаки, менга акл ургатма. Айтганимни киласан.
Булмаса, улдираман!
Оилангни хам тинч куймайман!
Керак булса, фохишалик килишга мажбур киламан. Севган кизимни онасига айтсам, сени яхшигина пуллайди. Арабгами, туркгами сотиб юборади. Ундан кейин, "кизинг фохиша экан, Эмиратга кочиб кетди", деб дадангни  тириклайин ерга кумаман. Мен уз максадим йулида хеч нарсадан кайтмайман...

Нилуфар опаларига булган вокеани айтиб бергач, аччик кисматидан уксиб-уксиб йиглади. Опалари хам куёвни каргаб, унга кушилиб  йиглашди.

- Номард!
Уз максади йулида сени курбон килибди. Энди биздан куради! - опаси Насиба газаб отига минди.

Акаси ва ота-онасига бор хакикатни айтиб берди.

- Мен уни уз кулларим билан бугизлаб улдираман!
Мурдасини итларга ташлайман!  аканинг кони кайнади. Куллари мушт булиб тугилди.

- Падарингга минг лаънат!
Гулдай кизимни бахтикаро килди.
Бизни пичоксиз суйди! Аллох жазоингни берсин, - Замира  опа юрагини  гижимлаб йиглади.

- Уйингга ут куяман, ифлос! - Комил ака оламга ут куйишга тайёр эди. 

Насиба синглисининг номини оклашга киришди.
Судга ариза билан мурожаат  килди.
Нилуфар тиббий текширувдан утказилди. Боши берк кучага кириб колган Улугбек кизга тухмат килганини тан олиб, хамма вокеани ипидан-игнасигача айтиб берди.

Хамма унга лаънат айтди. Нилуфарни номи, шаъни окланди.

Куёвнинг ота-онаси, кариндошлари келиннинг оиласидан кечирим суради.

- Мени кечиринглар, имкон беринглар. Нилуфарни бахтли киламан, - деди Улугбек хаммадан кечирим сураб.

- Сендай пасткаш, номардга берадиган кизим  йук!
Аллох бизни бир балодан  асради.
Хакикат  карор топди.
Сени Аллохга солдим, - деди Комил ака Улугбекка нафрат билан караб.
Йигит деган номга дог туширдинг.
Лаънат сенга!

Улугбек тухматига яраша конуний жазо олди.

Бундан хам ёмони отаси уни ок килди.

Уйидан кувиб солди.
Улугбек бироз вактдан кейин уша севган кизига уйланди, фарзандли хам булди.

Лекин хотини унга вафо
килмади.
Хотинини хиёнат устида ушлаган Улугбек котилликка кул урди. Хотини ва унинг уйнашини пичоклаб улдирди. Суд хукми билан узок йилга  озодликдан махрум этилди.

- Гулдай кизнинг номини булгагани, тухмат килгани учун Аллох уни шу жазога махкум этди, - дейишди одамлар.

Бир неча йиллардан кейин Нилуфарнинг бахти очилди.
У бир хонадоннинг бахтли бекаси, бир йигитнинг ёри вафодори булди.

Хозир улар бахтли оила булиб яшашяпти. Бундан хам кувончлиси, якиндагина улар угил фарзанд куришди. Бешик туйлар килишди. Хамма нохуш хотиралар ортда колди. Лекин Нилуфар узи хохламаган холда  Улугбекнинг кора килмишини
эслаб, чукур "ух" тортади. Кузлари ёшланади.  Бугунги бахти учун Аллохга шукроналар айтади...

Тамом.

​​​┄┅┅•🌸•═•⊰🌼⊱•═•🌸•┅┅┄

31. У уларнинг макри ҳақида эшитган вақтда, уларга одам юбориб чақирди. Уларга суяниб ўтирадиган жой тайёрлади. Ва ҳар бирларига пичоқ берди. Сўнгра (Юсуфга): «Уларнинг олдига чиқ!» деди. Уни кўрган чоғларида лол қолдилар, қўлларини кесдилар. Ва: «Ё пок Парвардигоро! Бу башар эмас! Бу карамли фариштанинг ўзи-ку!» дейишди.
Бош вазирнинг уйига меҳмонга чақирилганликларидан миш-миш тарқатган аёллар ҳам юқори табақадан эканлиги маълум бўлади.
«У уларнинг макри ҳақида эшитган вақтда, уларга одам юбориб чақирди. Уларга суяниб ўтирадиган жой тайёрлади».
Шаҳардаги аёлларнинг миш-мишларидан хабардор бўлган Азизнинг хотини уларнинг ҳаммасини ҳаммасини меҳмонга чақирди. Ўша вақтнинг урфига биноан суянчиқли ўринларни ҳам тайёрлаб қўйди. Ўзи олдиндан тузиб қўйган режа бўйича:
«ҳар бирларига пичоқ берди».
Меҳмондорчиликда дастурхондаги ноз-неъматлардан кесиб, еб ўтиришарди.
«Сўнгра (Юсуфга): «Уларнинг олдига чиқ!» деди».
Мени маломат қилган оғзи полвон хотинлар сени бир кўриб қўйсин!
«Уни кўрган чоғларида лол қолдилар».
Юсуф меҳмонларнинг ҳузурига чиқди. Аёллар унинг ҳусну жамолини кўриб, бошлари айланиб, лол қолдилар, ҳайратга тушдилар ва беихтиёр, қўлларидаги пичқлар ила:
«Қўлларини кесдилар».
Бу ҳол уларнинг ҳушлари бошидан учганлигининг таналаридаги тамғаси, ҳужжат-далили бўлиб қолди. Азизнинг хотини беҳудага улардан ҳар бирининг қўлига пичоқ бермаган ва кесиб ейиладиган таомларни тайёрламаган эди. Юсуфнинг ҳусну жамолига маҳлиё бўлиш ўзининг бошидан ўтган, шунинг учун бошқа аёлларнинг ҳоли нима бўлишини ҳам яхши билар эди.
Меҳмон аёллар тамоман ўзларини йўқотдилар. Қўллари кесилганини ҳам сезмасдан, ҳайрат ва ҳаёжонларини яшира олмай, беихтиёр:
«Ё пок Парвардигоро! Бу башар эмас! Бу карамли фариштанинг ўзи-ку!», дейишди».
Ана шунда Азизнинг хотини уларнинг бу ҳолини, Юсуфнинг ҳусну жамоли олдида таажжуб ва ҳайрат ила лол бўлганларини кўриб, ўзини ғолиб сезди. Энди у ўзини маломат қилган аёллар устидан кула бошлади.

Қайнота

Кечаси боласи яхши ухламади.
Қайнонаси ҳаммасини билди.

Эрталаб ухлаб қолиб, нонушта тайёрлашга улгурмаган келин ўзи ҳам қайнонасининг кўзига балодай кўринишини билди.

Юраги титраб, уйқусизликдан қизариб кетган кўзларини ерга тикиб салом берди.

Бағридаги боласи биғиллаб турарди.

—Чойиззи ичинг! —гўё марҳамат кўрсатди қайнона, аммо қўлидан болани олай демади.

—Эрингиз соат нечада келди?
—Келмадилар, —айбдордек ерга қаради келин.

—Ҳа, майли, юргандир бир кўчада, келиб қолар! Ман акамникига бориб келаман, адажонингиз уйдалар, тушликка лағмон қилинг!

Келин индамади. "Хўп бўлади!" дегани мажоли йўқ эди.

Кечагина у ҳам бировнинг арзандаси эди. Бир йилда ҳам келинга, , ҳам онага айланди.
Қайнонаси кетди...

Худди шу пайт пойлаб тургандек қайнотаси кириб келди.

Бир қўлида чақалоқ, бир қўлида чой дамлаётган келинни кўриб шошиб қолди.

—Болани менга беринг, қизим! Сиз овқатланиб олинг. Кечаси билан йиғлаб чиқди-я тойчоқ, ҳали бир йигит бўлсин. Сизга қалқон, дўст бўлади—бу.

Ажаб, қайнотаси болани қўлига олиши билан овунди. Ичига иссиқ кириб, сал тетиклашгандек бўлди.

Лағмонга хамир қормоқчи эди.

—Керакмас, —деди қайнотаси, мен кўчадан овқат олиб келаман, сиз бирпас ухлаб олинг, болам, мана Сардор ҳам ухлади.

Қайнотаси машинасига ўтириб қаёққадир кетди...

Келин қайнотасининг телефонда ким биландир гаплашаётган овозидан  уйғониб кетди.

Кун пешинга яқинлашиб қолган, кечаси билан йиғлаб чиққан чақалоқ ҳам тинч ухлаб ётарди.

Юз-қўлини ювиб ошхонага кирди.

Дастурхонда турган, устига "Миллий таомлар"  деб ёзилган елим халталардан бирини очди.

Бир марталик идишда кабоб бор эди..

Ҳовлидан эса ҳамон қайнотасининн овози келарди

—Ернинг тагида бўлсанг ҳам етиб кел, бошқа гапим йўқ, болангни дўхтирга ўзинг олиб борасан!

Келин барибир лағмонга хамир қорди. Бу сафар чин юракдан!

Шу уйда уни ушлаб турган одам— Отаси учун меҳр билан овқат тайёрлагиси келарди.

Ташқаридан таниш машинанинг сигнали эшитилди...

"Ҳайрият", деди у.
Эҳтимол ишонмагандирсиз, аммо ҳали ҳам ўзбекнинг чин оталари бор..

Феруза Салходжаева.

​​​┄┅┅•🌸•═•⊰🌼⊱•═•🌸•┅┅┄

Нос чекасизми?
Мақолани ўқинг!


1. Онкологларнинг берган маълумотларига кўра, тил, лаб ва бошқа оғиз бўшлиғи органлари ҳамда ҳалқумнинг рак билан касалланиш ҳолларининг 80 фоизи (!) нос чекишнинг оқибати экан.

2. Носвой таркибида ҳайвонларнинг гўнги мавжуд бўлгани учун уни истеъмол қилган одам турли ошқозон инфекцияларини ва паразит ҳайвон касалликларини, шу жумладан вирусли гепатит касаллигини юқтириб олиши мумкин.

3. Боғбонлардан сўрасангиз, ўсимликларнинг тагига ўғит сифатида товуқ гўнги солинганда нима бўлишини айтиб беришади: товуқ гўнги жуда кучли бўлади, у ўсимликларни «куйдириб юборади». Шифокорлар бу фикрни тасдиқлайдилар. Носкашнинг организмида ҳам худди шундай кимёвий реакция юз беради, носнинг таъсиридан биринчи навбатда оғиз бўшлиғининг шиллиқ пардаси ва ошқозон-ичак йўллари жароҳатланади. Узоқ вақт нос чекиш ошқозон яраси ҳосил бўлишига олиб келиши мумкин.

4. Носнинг таркибидаги асосий таъсир қилувчи модда тамаки бўлгани учун носкашларда никотинга ўрганиб қолиш вужудга келади. Нос жуда кўп чекиладиган қирғизистонлик мутахассисларнинг айтишларича, тамакини бундай чекиш сигарет чекишдан ҳам баттар зарарлидир, чунки инсон нос чекканда, айниқса, оҳакнинг оғиз бўшлиғи шиллиқ пардасига янада кўпроқ таъсир кўрсатиши оқибатида жуда катта дозада никотин қабул қилади. Носвой кучли наркотик боғлиқликни келтириб чиқаради.

5. Қозоғистонлик наркологлар эса носвойнинг баъзи порцияларига тамакидан ташқари бошқа наркотик моддалар ҳам қўшилиши мумкинлигини айтадилар. Натижада носкашларда нафақат никотинга, балки бошқа кимёвий моддаларга ҳам кучли боғлиқлик шаклланиши мумкин.

6. Носвойни қўрқмасдан психотроп моддалар қаторига киритиш мумкин. Нос чекиш ўсмирларнинг руҳий ривожланишига салбий таъсир кўрсатади – зеҳн сусаяди, хотира ёмонлашади, бола бетайин, тутуриқсиз бўлиб ўсади. Носкашлар кўпинча хотиранинг ёмонлашуви, паришонхотирликдан шикоят қиладилар. Сурункали нос чекиш оқибатида ўсмирнинг шахсияти ўзгариб, унинг руҳиятида бузилишлар содир бўлади.

7. Ёш болалар носвой чекишга жуда тез ўрганиб қоладилар. Носкашлик улар учун одатий ҳол бўлиб қолади. Ўсмир тез орада янги, кучлироқ таассуротларни – кучлироқ маст қиладиган нарсаларни истаб қолади. Носвойни ҳам сақич сотиб олгандай осонлик билан сотиб олиб юрган ўсмир тез орада наркотикларга ҳам ўтиб кетмайди, деб ҳеч ким кафолат бера олмайди.

8. Носкашларнинг аксарияти тишларининг тез ишдан чиқишидан шикоят қилишади.

НИМА ҚИЛИШ КЕРАК?

Носвой расман наркотик модда деб эътироф этилмаган, шунинг учун унга қарши курашишда ҳозирча фақат унинг нима эканини тушунтириш билангина чекланиб қолинмоқда.

Ота-оналар, педагоглар, шифокорлар ва умуман ҳар бир бефарқ бўлмаган кишилар бу ифлос модда инсоннинг калимаи шаҳодатини, ояту ҳадисларни айтадиган покиза оғзига солиниши нақадар хунук, ярамас иш эканини тушунтиришлари, жамиятимизда бундай ёт иллатларнинг йўқолиб кетишига ўз ҳиссаларини қўшишса, деган умиддамиз.

#salomatlik75

ИБРАТ УЧУН

Йигит ним қоронғуликда юриб борар экан, юмшоқ, бир нарсага қоқилди. Эгилиб қаради... Ё Аллоҳим, ўзинг омонлик бер... оёқларининг орасида маконидан усталик билан суғуриб олинган бир юрак турарди. Расмлардаги каби тирик ва қонли... Йигит гўё сеҳрлангандек бўлиб, уни ҳовучларига олди ва даҳшатдан ақлдан озаёзди: юрак дук-дук урар ва иссиққина эди.

Йигит, худди қўлларига ёпишиб, бошқа бир аъзоси ҳолига айланган юрақдан қутулишни истар, бироқ ўзи англаёлмаган туйғулар унга тўсқинлик қилаётгандай ҳис этар эди. Бир муддатдан сўнг ўзини сал босиб олиб, юракнинг эгасини топиш учун энг яқиндаги уйнинг эшигини қоқди ва занжир оралиғидан қараган ёш қизга:

— Бу юрак сизники эмасми? — дея сўради. — Ҳозиргина топиб олдим...

Қиз уятчан бир овозда:

— Мен юрагимни уч ой олдин учратганим бир бевафога бердим. Қўшни уйдан сўранг, балки уларникидир, — деди.

Қиз кўрсатган уй кўзни қамаштирар даражадаги ҳашаматли эди. Эшикни очган хизматкорлар уни юқори қаватда ўтирган уй соҳибига олиб бордилар.

Йигит юмшоқ гиламларнинг устига томчилаётган қонларни оёқлари билан ёпишга уринар экан:

— Бу юрак сизникими? — деди. — Ҳали ҳам дукиллаяпти... Уй соҳиби қўлидаги биллур қадаҳдаги шаробдан хўриллатиб бир қултум ичди ва тилла тишларини кўрсатиб:

— Мен юрагимни дунёга сотганман, уковси. Қўшни уйда бир мажзуб (жазбага берилган, Аллоҳ ишқида ақлини йўқотган) бор. У билади бунинг эгасини, — деди.

Тезда совий бошлаган ва борган сайин секин ураётган юракни қўшни пастқамгина уйдаги чолга югуриб олиб борган йигит ҳовлиқиб:

— Бу сизникими? Тезроқ айтинг, бўлмаса, ҳали замон тўхтаб қолади, — дея илтижо қилди.

Чол ўқиётган Қуръони Каримни секин ёпар экан:

— Мен юрагимни ҳамма нарсам билан бирга Аллоҳга бердим, болам, — дея кулимсиради. — Қўлингдагининг эгасини нега ота-онангдан сўрамаяпсан?

— Э, улар ҳар иккалови ҳам қариб-қартайди. Ёш болага ўхшаб ҳадеб хархаша қилаверганларидан, уч кун олдин жанжал кўтариб, уларни ташлаб чиқиб кетдим, — деди йигит.

— Ташлаб чиқиб кетдинг?! Демак, ташлаб қўйдингми?!

Йигит бу гаплар қаршисида лоқайд кўринар эди. Ҳолбуки, қари киши кутилган жавобни анча олдин олиб бўлган эди. У илдам қадамлар билан йигитнинг ёнига келди ва кўйлагининг икки ёқасидан ушлаб, йиртиб юборди.

Йигитнинг чап кўкрагида қўлларида тутиб тургани юрак катталигидаги бир қонли бўшлиқ бор эди...

“Қалбимизнинг нури” китобидан (таржимон Абдуллоҳ Мурод Холмурод ўғли)

​​​┄┅┅•🌸•═•⊰🌼⊱•═•🌸•┅┅┄