Islohotlarimiz yurmayotganining asosiy sababi sifatida Rossiya ta’siri ko’rsatilishiga ko’p guvoh bo’laman. Putin bo’lmaganda hammasi boshqacha bo’lardi, degan ritorika hatto hukumat ichidagi kishilar tilidan-da tez-tez (bevosita bo’lmasa ham) yangrab turadi.
Endi tasavvur qiling, Rossiya Ukraina bilan urushda yengildi va bir necha o’n yil o’z muammolariga o’ralashib qoldi. Markaziy Osiyodagi siyosatga jiddiy ta’sir etolmaydigan darajada kuchsizlandi. Xo’sh, sizningcha, siyosiy tizim keskin o’zgarib, yurmayotgan islohotlarimiz yura boshlaydimi?
Ha, Rossiya ta’siri inkor etib bo’lmas, ammo O’zbekiston davlatchiligining bugungi asosiy muammosi u emas. Rossiya va Putin omili bugun biz uchun ehtimol, “uchlikka” ham kirmaydi.
Fikrimcha, hamma gap ichkarida. Aynan ichkarida potensial bilan bog’liq jiddiy muammolar davom etmoqda va u ishlarni to’g’ri tizimlashtirishga yo’l bermayapti. Bu yerda islohotlarni xohlamaslik degan versiyaga ham unchalik qo’shilmayman. Xohish bor, bo’lmasligi mumkin emas, ammo uning realizatsiyasiga yetarli potensial mavjud emas. Shunaqasi bo’ladi-ku, a?
Bugun o’z-o’zidan miyamga bir fikr keldi: agar ta’limda hammasi o’sishga qarab ketayotganda edi, ehtimol, qolgan muammolarga ko’z yumish mumkin bo’lardi. Chunki, bilasiz, ta’lim o’ssa, qolgan masalalarning yechilishiga ham umid saqlanib qoladi. Oxiri plyus ekanini bilib turasiz. Ammo…
Menda odamlarning qanchasi qanday o’ylashi bo’yicha biror statistika yo’q, lekin jamiyatda ko’pchilik hech bo’lmasa, bittasi yaxshi bo’lsaydi, degan xulosaga ketayotgan bo’lsa, bu aniq potensialdagi muammo bo’ladi.
Ma’lumni e’lon qilib bo’lmaydi. Ehtimol, postdagi xulosaning yangiligi yo’qdir. Endi fikr-da buyam.
@haqiqatdaIlyos
Endi tasavvur qiling, Rossiya Ukraina bilan urushda yengildi va bir necha o’n yil o’z muammolariga o’ralashib qoldi. Markaziy Osiyodagi siyosatga jiddiy ta’sir etolmaydigan darajada kuchsizlandi. Xo’sh, sizningcha, siyosiy tizim keskin o’zgarib, yurmayotgan islohotlarimiz yura boshlaydimi?
Ha, Rossiya ta’siri inkor etib bo’lmas, ammo O’zbekiston davlatchiligining bugungi asosiy muammosi u emas. Rossiya va Putin omili bugun biz uchun ehtimol, “uchlikka” ham kirmaydi.
Fikrimcha, hamma gap ichkarida. Aynan ichkarida potensial bilan bog’liq jiddiy muammolar davom etmoqda va u ishlarni to’g’ri tizimlashtirishga yo’l bermayapti. Bu yerda islohotlarni xohlamaslik degan versiyaga ham unchalik qo’shilmayman. Xohish bor, bo’lmasligi mumkin emas, ammo uning realizatsiyasiga yetarli potensial mavjud emas. Shunaqasi bo’ladi-ku, a?
Bugun o’z-o’zidan miyamga bir fikr keldi: agar ta’limda hammasi o’sishga qarab ketayotganda edi, ehtimol, qolgan muammolarga ko’z yumish mumkin bo’lardi. Chunki, bilasiz, ta’lim o’ssa, qolgan masalalarning yechilishiga ham umid saqlanib qoladi. Oxiri plyus ekanini bilib turasiz. Ammo…
Menda odamlarning qanchasi qanday o’ylashi bo’yicha biror statistika yo’q, lekin jamiyatda ko’pchilik hech bo’lmasa, bittasi yaxshi bo’lsaydi, degan xulosaga ketayotgan bo’lsa, bu aniq potensialdagi muammo bo’ladi.
Ma’lumni e’lon qilib bo’lmaydi. Ehtimol, postdagi xulosaning yangiligi yo’qdir. Endi fikr-da buyam.
@haqiqatdaIlyos