Бу бўлган хикоя, 15 йилча олдин кечаси бизнинг ординатор хонамизга қабул бўлимидан бир ҳамшира югуриб келди.
- Иккинчи операционда бемор оғир аҳволда!
Шу заҳоти ўша ёққа чопдим. Жамоа аллақачон йиғилган экан, операция столида тахминан олти ёшлар чамасидаги бир қизча ётганди. Шошилиб кийиндим, стерилизация қилдим ва шу пайт у билан нима бўлганини билиб олдим. Тўрт кишилик оила автоҳалокатга учраган экан: ота, она ва иккита фарзанд - эгизаклар, ўғил ва қиз. Энг жиддий жароҳатни қизалоқ олган. Онаси, отаси ва укаси деярли соғ-саломат, майда тирналишлару бир-иккита кўкаришлар фақат. Қизчанинг эса суяклари синган, танаси қаттиқ жароҳатланган, йиртилган жойлари кўп ва қони ҳам жуда кўп кетган экан.
Бир-икки минутда қон анализлари жавоблари етиб келди. Лекин шу билан бирга огоҳлантириш ҳам: учинчи ижобий қон гуруҳи бизда ҳозир йўқ экан. Вақт эса жуда кам эди - қизнинг аҳволи оғир, ҳар бир сония муҳим эди. Тезда ота-онасининг қонини текшириб кўрдик. Отасида - иккинчи гуруҳ, онасида - тўртинчи. Шунда бирдан эсимизга эгизак укаси тушди. Унинг қон гуруҳи учинчи экан.
Ула қабул бўлимидаги скамейкада ўтиришарди. Она - йиғлаяпти, ота - оқариб кетган, бола эса кўзларида умидсизлик билан ўтирганди. Унинг ёнига бориб, тиз чўкиб гап бошладим:
- Синглинг жиддий жароҳат олган, - дедим унга.
- Ҳа, биламан, - бола йиғлаб, кўзларини қўллари билан артди. - У жуда қаттиқ жароҳатланди. Уни тиззамда ушлаб турдим, у йиғлади, кейин тинчланди ва ухлаб қолди.
- Синглингни қутқармоқчимисан? Бунинг учун сандан қон олишимиз керак.
Бола бирдан йиғлашни тўхтатди, атрофга бир қаради, ўйланиб қолди, чуқур нафас олди-де, бошини қимирлатиб рози бўлди. Ман ҳамширани чақирдим.
- Мана, бу опа сандан қон олади. Қўрқма, оғримиди.
- Хўп, - деди бола, кейин чуқур нафас олиб, онасига яқинлашди.
- Ойи, сизни яхши кўраман, сиз энг яхши ойисиз! - деди. Кейин отасига қаради: - Дада, сизни ҳам яхши кўраман.
Операциядан кейин қизалоқни реанимацияга ўтказишди. Ман эса ординатор хонага қайтаётганимда, боладан хабар олдим. Уни қон топширгандан кейин дам олиш учун қолдиришган экан. Унинг ёнига бориб, унга қарадим.
- Синглим қаерда деб сўради бола
- У ҳозир ухлаяпти. Ҳаммаси яхши бўлади. Сан уни қутқардинг, – дедим.
- Ман қачон ўламан?
- Эээ, жуда узоқ вақт ўтиб, жуда қари бўлганингда. Уни бу охирги саволига тушунмадим. Аммо кейин етиб келди.
Бола қон топширгандан кейин ўлишини ўйлаган экан. Шунинг учун ота-онаси билан хайрлашган. У ўз ҳаётини синглиси учун қурбон қилишга тайёриди. Чинакам қаҳрамонлик қилган бу бола.
Йиллар ўтган бўлса ҳам, бу воқеани эслаганимда юрагим титраб кетади...
✏️ аноним хабар юбориш учун
👉
каналга обуна бўлиш учун