Muhrim / Муҳрим dan repost
“Yaponiya ustidan qozonilgan g‘alaba uchun” medali bilan mukofotlangan O‘zbekiston fuqarolariga “Ikkinchi Jahon urushidagi g‘alabaning 80 yilligi” esdalik yubiley medallari topshirilar ekan.
Shunda o‘zbekistonliklar uchun Ikkinchi Jahon urushi 1945-yilning 9-may kuni tugamagan bo‘lib chiqadi-da, to‘g‘rimi? U holda Toshkentning Olmazor tumanida 2020-yilda qurilgan, hammayog‘i kommunistlarning o‘roq-bolg‘alariyu sovetparastlar muqaddaslashtiradigan “1941-1945” yozuvlari bilan to‘ldirib tashlangan “park-muzey” ham xato narsa-da, shundaymi?
Menga qolsa, ha, albatta - hammasi xato. O‘zbekistonliklar Sovet Ittifoqi fuqarolari sifatida bu urushning boshidan - 1939-yil sentabrdan (Polshani Gitler bilan kelishib bo‘lib olishdan) to oxirigacha - 1945-yil sentabrigacha qatnashishga majbur bo‘lgan. Ular nafaqat Yaponiya mag‘lub etishda, balki “G‘arbiy Ukraina va G‘arbiy Belarusni ozod qilish” degan soxta shior ostida Polshani bosib olishda, Finlyandiyaga bosqinda ham qatnashishga majbur qilingan.
Bu urush - O‘zbekiston va o‘zbekistonliklarning fojiasi. Bu urushda O‘zbekiston g‘alaba qozonmagan; qaysidir bir vatandoshimiz jismonan mahv etilgan yo majruh qilingan, boshqasi ruhan ezilgan. Bu urushni xotirlash maqsadida “G‘alaba park”larini qurish, masalan, “Turkiston legioni” tarkibida bu lan’ati urushga qayta kirishga majbur bo‘lgan vatandoshlarimiz xotirasiga nisbatan hurmatsizlikdir.
“G‘alaba park”larimizda ular alohida eslanmasligi ham fojia asli. Vaholanki, ularda ham ezgu maqsad bor edi - hozirgi zamon, yangi O‘zbekiston tarixchilari tili bilan aytganda, “xalqimiz necha asrlar davomida orzu qilib kelgan” Turkiston ozodligini shior qilib olgandi ular. “G‘arbiy Ukrainani ozod qilish” yoki Viborgni Finlyandiyadan ajratib olishdan ko‘ra sharafliroq-ku bu, shunday emasmi?
Umidim shuki, qachondir “G‘alaba parki” va boshqa shunday parklar g‘oyasi albatta qayta ko‘rib chiqiladi; o‘roq-bolg‘alar yo‘qotiladi, bizga o‘zingizga ma’lum yagona dushman tomonidan tiqishtirilgan “1941-1945” qobig‘i yorib chiqiladi. Bu parklar sakrab “Katyusha” aytiladigan bayram xiyoboni emas, chinakam Xotira majmuasi vazifasini bajara boshlaydi. Unda nafaqat Sovet Ittifoqi nomidan, balki unga qarshi tarafdan kurashga kirishga majbur bo‘lgan noiloj o‘zbekistonliklarga ham joy topiladi.
Shundan kunlar keladi hali. Bu mulohazalar yozilishi uchun o‘zi bilmay xolis xizmat ko‘rsatgan o‘zbekistonlik “Yaponiya ustidan qozonilgan g‘alaba uchun” medali sohiblariga esa rahmat deyman.
Shunda o‘zbekistonliklar uchun Ikkinchi Jahon urushi 1945-yilning 9-may kuni tugamagan bo‘lib chiqadi-da, to‘g‘rimi? U holda Toshkentning Olmazor tumanida 2020-yilda qurilgan, hammayog‘i kommunistlarning o‘roq-bolg‘alariyu sovetparastlar muqaddaslashtiradigan “1941-1945” yozuvlari bilan to‘ldirib tashlangan “park-muzey” ham xato narsa-da, shundaymi?
Menga qolsa, ha, albatta - hammasi xato. O‘zbekistonliklar Sovet Ittifoqi fuqarolari sifatida bu urushning boshidan - 1939-yil sentabrdan (Polshani Gitler bilan kelishib bo‘lib olishdan) to oxirigacha - 1945-yil sentabrigacha qatnashishga majbur bo‘lgan. Ular nafaqat Yaponiya mag‘lub etishda, balki “G‘arbiy Ukraina va G‘arbiy Belarusni ozod qilish” degan soxta shior ostida Polshani bosib olishda, Finlyandiyaga bosqinda ham qatnashishga majbur qilingan.
Bu urush - O‘zbekiston va o‘zbekistonliklarning fojiasi. Bu urushda O‘zbekiston g‘alaba qozonmagan; qaysidir bir vatandoshimiz jismonan mahv etilgan yo majruh qilingan, boshqasi ruhan ezilgan. Bu urushni xotirlash maqsadida “G‘alaba park”larini qurish, masalan, “Turkiston legioni” tarkibida bu lan’ati urushga qayta kirishga majbur bo‘lgan vatandoshlarimiz xotirasiga nisbatan hurmatsizlikdir.
“G‘alaba park”larimizda ular alohida eslanmasligi ham fojia asli. Vaholanki, ularda ham ezgu maqsad bor edi - hozirgi zamon, yangi O‘zbekiston tarixchilari tili bilan aytganda, “xalqimiz necha asrlar davomida orzu qilib kelgan” Turkiston ozodligini shior qilib olgandi ular. “G‘arbiy Ukrainani ozod qilish” yoki Viborgni Finlyandiyadan ajratib olishdan ko‘ra sharafliroq-ku bu, shunday emasmi?
Umidim shuki, qachondir “G‘alaba parki” va boshqa shunday parklar g‘oyasi albatta qayta ko‘rib chiqiladi; o‘roq-bolg‘alar yo‘qotiladi, bizga o‘zingizga ma’lum yagona dushman tomonidan tiqishtirilgan “1941-1945” qobig‘i yorib chiqiladi. Bu parklar sakrab “Katyusha” aytiladigan bayram xiyoboni emas, chinakam Xotira majmuasi vazifasini bajara boshlaydi. Unda nafaqat Sovet Ittifoqi nomidan, balki unga qarshi tarafdan kurashga kirishga majbur bo‘lgan noiloj o‘zbekistonliklarga ham joy topiladi.
Shundan kunlar keladi hali. Bu mulohazalar yozilishi uchun o‘zi bilmay xolis xizmat ko‘rsatgan o‘zbekistonlik “Yaponiya ustidan qozonilgan g‘alaba uchun” medali sohiblariga esa rahmat deyman.