“G‘arbda Muhammad (s.a.v.) ko‘pincha islomni istalmagan,yomon koʻrilgan, dunyoga qurol kuchi bilan oʻz dinini qilich ko‘targan o‘ziga xos oliy harbiy rahbar sifatida tasvirlanadi. Haqiqat butunlay boshqacha edi. Qur'on Madina musulmonlarini jihodga chaqira boshladi. “Jihod” so‘zining o‘zagi “muqaddas urush”dan ham ko‘proq narsani anglatadi. Bu kurashda jismoniy, axloqiy, ma'naviy va aqliy harakatni anglatadi. Arab tilida qurolli kurash uchun juda koʻp soʻzlar bor: harb (urush), siraʼ (jang), maʼraqa (katts jang) yoki qatl (oʻldirish). Buning o'rniga [islomda] unchalik aniq bo'lmagan, ko'proq ma'noli, keng sifatlarga ega so'z - jihod qo'llaniladi"‌‌