🌿 Doktor Muhammad Xoniy aytadi "Kunlarning birida mashinamda o‘tirgandim. O‘n olti yoshli bola kelib, "Old oynani artib tozalab beraymi?" deb so‘radi.
"Xo‘p" dedim.
Ajoyib qilib tozaladi. Unga 20 dollar berdim. Bola hayron bo‘lib, "Amerikadan keldingizmi?" deb so‘radi.
"Ha" dedim.
"Tozalash haqini olmay, o‘shaning evaziga sizdan Amerika universitetlari haqida so‘rasam maylimi?" dedi bola.
U shu darajada odobli ediki, gaplashish uchun yonimga chaqirishga majbur bo‘ldim.
"Yoshing nechchida?" deb so‘rasam, "O‘n oltida" dedi.
"O‘rta maktabning ikkinchi sinfida o‘qiysanmi?" desam, "Yo‘q, e’dodiyaning oltinchi sinfini tamomladim" deb javob berdi bola.
"Qanday qilib?" deb so‘radim.
(Arab mamlakatlarida maktablar o‘quvchilar yoshiga, o‘qitiladigan fanlarning murakkabligiga qarab turlicha bo‘ladi. Mutavassita deb nomlangan o‘rta maktablarda kichik yoshdagi bolalarga yengil fanlar o‘qitilsa, e’dodiya maktabida yoshi kattaroq bolalar o‘qitiladi. Hikoyadagi bola mutavassita maktabida o‘qish yoshida ekan. Ammo e’dodiyada o‘qiyapti)
"Darslarni o‘zlashtirishda boshqa o‘quvchilardan ustunligim va barcha fanlardan baholarim besh bo‘lgani uchun ular meni bir necha yil oldinga o‘tkazishdi" dedi.
"Nega bu yerda ishlayapsan?"
"Otam ikki yoshligimda vafot etganlar. Onam bir uyda pazandalik qiladilar, men va singlim ko‘chada ishlaymiz. Eshitishimcha, Amerika universitetlarida darslarni puxta o‘zlashtirgan, a’lochi talabalarga stipendiya berilar ekan" dedi.
"Bu yerda senga yordam beradigan kishi bormi?" deb so‘radim.
"O‘zimdan boshqa hech kim" dedi.
"Kel, ovqatlangani boramiz" dedim.
"Orqa oynani artib berish sharti bilan" dedi. Rozi bo‘ldim.
Oshxonada taomni o‘zi yemadi, balki onasi va singlisiga olib borish uchun xaltaga solib kelishlarini so‘radi.
Ingliz tilida ravon gaplashishini sezdim. Bola ko‘p ishlarni mahorat bilan bajarardi.
O‘zining hujjatlarini uyidan menga yuborishga, men ularni Amerikaga jo‘natishga urinib ko‘rishga kelishdik. Olti oy o‘tgach, uni o‘qishga qabul qilishlariga erishdik. O‘qishga qabul qilinganidan ikki kun o‘tib menga qo‘ng‘iroq qildi va "Allohga qasamki, biz uyda quvonchdan yig‘layapmiz" dedi.
Ikki yildan so‘ng uning ismi Nyu York tayms gazetasida zamonaviy texnologiyalar sohasidagi eng yosh olim sifatida nashr etildi. Men va oilam bundan xursand bo‘ldik. Ayolim menga bildirmay, bolaning onasi va singlisi uchun viza olibdi.
Bola onasi va singlisini Amerikada ko‘rib, na gapira olardi, na yig‘lay olardi.
Bir kuni uyda men va ayolim o‘tirgandik. Qarasak, u tashqarida mashinamni yuvyapti. Kutilmagan holdan hayratda qolib, uni quchoqlab oldim va "Nima qilyapsan?" dedim. Shunda u "Meni qo‘yib yuboring. O‘zimning oldin qanday ahvolda bo‘lganimni va siz men uchun nimalar qilganingizni unutmaslik uchun" dedi.
Falastinlik bu yigitning ismi Farid Abdul Oliy bo‘lib, bugun u AQSHdagi Garvard universitetining eng afzal va mashhur professor o‘qituvchilaridan biri.
Insondagi yuksak xulqlardan biri qilgan yaxshiligini minnat qilmaslik va birovdan ko‘rgan yaxshiligini unutmaslikdir...
#rumiy
👉 @Rumiy_AforizmlariUz 📚 /
Ma'nolarning tuganmas jilosi
"Xo‘p" dedim.
Ajoyib qilib tozaladi. Unga 20 dollar berdim. Bola hayron bo‘lib, "Amerikadan keldingizmi?" deb so‘radi.
"Ha" dedim.
"Tozalash haqini olmay, o‘shaning evaziga sizdan Amerika universitetlari haqida so‘rasam maylimi?" dedi bola.
U shu darajada odobli ediki, gaplashish uchun yonimga chaqirishga majbur bo‘ldim.
"Yoshing nechchida?" deb so‘rasam, "O‘n oltida" dedi.
"O‘rta maktabning ikkinchi sinfida o‘qiysanmi?" desam, "Yo‘q, e’dodiyaning oltinchi sinfini tamomladim" deb javob berdi bola.
"Qanday qilib?" deb so‘radim.
(Arab mamlakatlarida maktablar o‘quvchilar yoshiga, o‘qitiladigan fanlarning murakkabligiga qarab turlicha bo‘ladi. Mutavassita deb nomlangan o‘rta maktablarda kichik yoshdagi bolalarga yengil fanlar o‘qitilsa, e’dodiya maktabida yoshi kattaroq bolalar o‘qitiladi. Hikoyadagi bola mutavassita maktabida o‘qish yoshida ekan. Ammo e’dodiyada o‘qiyapti)
"Darslarni o‘zlashtirishda boshqa o‘quvchilardan ustunligim va barcha fanlardan baholarim besh bo‘lgani uchun ular meni bir necha yil oldinga o‘tkazishdi" dedi.
"Nega bu yerda ishlayapsan?"
"Otam ikki yoshligimda vafot etganlar. Onam bir uyda pazandalik qiladilar, men va singlim ko‘chada ishlaymiz. Eshitishimcha, Amerika universitetlarida darslarni puxta o‘zlashtirgan, a’lochi talabalarga stipendiya berilar ekan" dedi.
"Bu yerda senga yordam beradigan kishi bormi?" deb so‘radim.
"O‘zimdan boshqa hech kim" dedi.
"Kel, ovqatlangani boramiz" dedim.
"Orqa oynani artib berish sharti bilan" dedi. Rozi bo‘ldim.
Oshxonada taomni o‘zi yemadi, balki onasi va singlisiga olib borish uchun xaltaga solib kelishlarini so‘radi.
Ingliz tilida ravon gaplashishini sezdim. Bola ko‘p ishlarni mahorat bilan bajarardi.
O‘zining hujjatlarini uyidan menga yuborishga, men ularni Amerikaga jo‘natishga urinib ko‘rishga kelishdik. Olti oy o‘tgach, uni o‘qishga qabul qilishlariga erishdik. O‘qishga qabul qilinganidan ikki kun o‘tib menga qo‘ng‘iroq qildi va "Allohga qasamki, biz uyda quvonchdan yig‘layapmiz" dedi.
Ikki yildan so‘ng uning ismi Nyu York tayms gazetasida zamonaviy texnologiyalar sohasidagi eng yosh olim sifatida nashr etildi. Men va oilam bundan xursand bo‘ldik. Ayolim menga bildirmay, bolaning onasi va singlisi uchun viza olibdi.
Bola onasi va singlisini Amerikada ko‘rib, na gapira olardi, na yig‘lay olardi.
Bir kuni uyda men va ayolim o‘tirgandik. Qarasak, u tashqarida mashinamni yuvyapti. Kutilmagan holdan hayratda qolib, uni quchoqlab oldim va "Nima qilyapsan?" dedim. Shunda u "Meni qo‘yib yuboring. O‘zimning oldin qanday ahvolda bo‘lganimni va siz men uchun nimalar qilganingizni unutmaslik uchun" dedi.
Falastinlik bu yigitning ismi Farid Abdul Oliy bo‘lib, bugun u AQSHdagi Garvard universitetining eng afzal va mashhur professor o‘qituvchilaridan biri.
Insondagi yuksak xulqlardan biri qilgan yaxshiligini minnat qilmaslik va birovdan ko‘rgan yaxshiligini unutmaslikdir...
#rumiy
👉 @Rumiy_AforizmlariUz 📚 /
Ma'nolarning tuganmas jilosi