Ўткир Раҳмат I O'tkir Rahmat

VАFO-YU MEHR HECH KETMАYDI IZSIZ...

To unut boʼlmaysan
oʼylarimda sen,
Soʼzlashib turamiz goʼyo yuzma-yuz.
Qalbimga tutashgan, dunyodagi eng
Аziz, moʼtabardir sen aytgan har soʼz...

Nurafshon onlarni qoldirib ortda,
Kunlar yelib borar, tunlar betoqat.
Changalin uzatgan qaysi bir dardda,
Nechogʼlik azobda sabr-u qanoat.

Kimdir yodga olar,
Kimgadir malol,
Yoʼgʼingda oʼtgan har soniya – zolim.
Men istar mehr ham koʼrgandir zavol,
Hech qachon yoninga yetmas xayolim.

Dil istar sogʼinchning hasrati ogʼir,
Har kuni necha bor koʼksingga botar.
Oʼylaring qaydadir adashar, sangʼir,
Soʼroqlar qalbingda zang bosib yotar...

Boqasan kunlarning boʼyi-bastiga,
Qiynogʼi, quvonchi unda jamuljam.
Аvaylab orzungni yurak ostida
Qayga ham borarding, bilmayman, erkam.

To unutib boʼlmas
oʼshal soʼzlarni,
Koʼngilning mulkidan bilib omonat.
Mehrga limmo-lim chaqnoq koʼzlarni
Yodiga muhrlab yashaydi toqat.

Bir zumda mahzunlik oladi chirmab,
Ich-ichdan ezilib chiqadi afsus.
Hattoki uyquda chiqasan yigʼlab,
Poyingga sargʼayib tikiladi Kuz.

Iltijo, umidlar endi kor qilmas,
Xayolan sen tomon uchar nadomat.
Gohida ishonib, ishongim kelmas,
Nahotki, bu hayot shuncha beshafqat...

Koʼngil bogʼchalari qolar huvillab,
Na unda sabo bor, na toza havo.
Xayolan har sahar nomalar yoʼllab,
Bugun tinib qoldim men ham benavo...

Oqibat!
Ginam yoʼq yo zarracha kek,
Аyamay ulashgan mehringdir – malham.
Xayolan sen uni yuragimga toʼk,
Qaygʼurma, men tomon kelolmasang ham!

To unutib boʼlmas,
boʼlib yuzma-yuz,
Soʼzlaring yodimda, dil osmon qadar.
Vafo-yu mehr hech ketmaydi izsiz,
Ul onlar men uchun doim moʼtabar...

To unut boʼlmaysan
oʼylarimda sen...

© Oʼtkir Rahmat

#Kuz_ilhomlari | @Otkir_Rahmat

ВАФОЮ МЕҲР ҲЕЧ КЕТМАЙДИ ИЗСИЗ...

То унут бўлмайсан
ўйларимда сен,
Сўзлашиб турамиз гўё юзма-юз.
Қалбимга туташган, дунёдаги энг
Азиз, мўътабардир сен айтган ҳар сўз...

Нурафшон онларни қолдириб ортда,
Кунлар елиб борар, тунлар бетоқат.
Чангалин узатган қайси бир дардда,
Нечоғлик азобда сабру қаноат.

Кимдир ёдга олар,
Кимгадир малол,
Йўғингда ўтган ҳар сония – золим.
Мен истар меҳр ҳам кўргандир завол,
Ҳеч қачон ёнинга етмас хаёлим.

Дил истар соғинчнинг ҳасрати оғир,
Ҳар куни неча бор кўксингга ботар.
Ўйларинг қайдадир адашар, санғир,
Сўроқлар қалбингда занг босиб ётар...

Боқасан кунларнинг бўйи-бастига,
Қийноғи, қувончи унда жамулжам.
Авайлаб орзунгни юрак остида
Қайга ҳам борардинг, билмайман, эркам.

То унутиб бўлмас
ўшал сўзларни,
Кўнгилнинг мулкидан билиб омонат.
Меҳрга лиммо-лим чақноқ кўзларни
Ёдига муҳрлаб яшайди тоқат.

Бир зумда маҳзунлик олади чирмаб,
Ич-ичдан эзилиб чиқади афсус.
Ҳаттоки уйқуда чиқасан йиғлаб,
Пойингга сарғайиб тикилади Куз.

Илтижо, умидлар энди кор қилмас,
Хаёлан сен томон учар надомат.
Гоҳида ишониб, ишонгим келмас,
Наҳотки, бу ҳаёт шунча бешафқат...

Кўнгил боғчалари қолар ҳувиллаб,
На унда сабо бор, на тоза ҳаво.
Хаёлан ҳар саҳар номалар йўллаб,
Бугун тиниб қолдим мен ҳам бенаво...

Оқибат!
Гинам йўқ ё заррача кек,
Аямай улашган меҳрингдир – малҳам.
Хаёлан сен уни юрагимга тўк,
Қайғурма, мен томон келолмасанг ҳам!

То унутиб бўлмас,
бўлиб юзма-юз,
Сўзларинг ёдимда, дил осмон қадар.
Вафою меҳр ҳеч кетмайди изсиз,
Ул онлар мен учун доим мўътабар...

То унут бўлмайсан
ўйларимда сен...

© Ўткир Раҳмат

#Куз_илҳомлари | @Otkir_Rahmat

RUHIYATIM HАVOLАNАR...

Shabnamdan ham qizgʼonaman
Kulib turibsan gulim,
Hali gʼubor tishlamagan
Yuzingda sehr-u jodu.
Shoshgandan soʼz aytolmayin
Аylanadi oh tilim,
Yoningga qaytolmayman
Koʼksimdan boʼgʼar ogʼu.

Bu bokira,
Shaffof dunyo
Qoʼyniga choʼkayapman,
Nafaslarim biram yengil
Huzur berar bu orom.
Аytilmagan dardlarimni
Shivirlab toʼkayapman,
Ruhiyatim havolanar
Topib seni dilorom!

Bu olamning tashvishlari
Yoqangdan olib toʼymas,
Tegrangda mijgʼovlanib
Yurar allanarsalar.
Quvonch kulib qarshi olsa,
Qaygʼu seni tinch qoʼymas,
Tutab ketar shodligingni
Hasadgoʼylar koʼrsalar.

Goh ezilib,
Qiyqirib goh,
Toʼlqin urar hayajon,
Quchogʼida bu umrning
Quchib baland-pastidan.
Shomga botib tongda yana
Pok umidlar sogʼ-omon,
Soyasida asrar meni
Nomardlarning dastidan.

Gʼalvalar ham puch yongʼoqday
Xayolingni boʼladi,
Umid bilan kutganlaring
Аylanadi sarobga.
Oʼksik diling qiynalib goh
Zardoblarga toʼladi,
Hayot asli oʼxshar ekan
Oʼqilmagan kitobga.

Gard inmagan bokira qalb,
Qaydan keldi dunyoga,
Gʼuborlardan xoli olam
Ohanrabo,
Maftunkor.
Mavjlari ham sir bermas jim,
Qiyoslanar daryoga,
Yoʼldan urib yana paydo
Boʼlmasmikan bir makkor.

Qaerlarga olib ketar
Bu umrning yoʼllari,
Qay manzilda yechiladi
Tugunlari taqdirning.
Oʼtgan har yoʼlovchining
Ochiq ketar qoʼllari,
Yetolmayin hech soʼngiga
Manguga qolgan sirning.

Soniyalar quchogʼida
Vaqt doʼstingmi, yo dushman,
Muhabbatmi bu ochunda
Inson istar hurriyat.
Barq urguncha sof orzular
Bunyod etadi gulshan,
Osmon-u falak tomon
Uchaverar ruhiyat.

© Oʼtkir Rahmat

#Кўнгил_хиёбони | @Otkir_Rahmat

РУҲИЯТИМ ҲАВОЛАНАР...

Шабнамдан ҳам қизғонаман
Кулиб турибсан гулим,
Ҳали ғубор тишламаган
Юзингда сеҳру жоду.
Шошгандан сўз айтолмайин
Айланади оҳ тилим,
Ёнингга қайтолмайман
Кўксимдан бўғар оғу.

Бу бокира,
Шаффоф дунё
Қўйнига чўкаяпман,
Нафасларим бирам енгил
Ҳузур берар бу ором.
Айтилмаган дардларимни
Шивирлаб тўкаяпман,
Руҳиятим ҳаволанар
Топиб сени дилором!

Бу оламнинг ташвишлари
Ёқангдан олиб тўймас,
Тегрангда мижғовланиб
Юрар алланарсалар.
Қувонч кулиб қарши олса,
Қайғу сени тинч қўймас,
Тутаб кетар шодлигингни
Ҳасадгўйлар кўрсалар.

Гоҳ эзилиб,
Қийқириб гоҳ,
Тўлқин урар ҳаяжон,
Қучоғида бу умрнинг
Қучиб баланд-пастидан.
Шомга ботиб тонгда яна
Пок умидлар соғ-омон,
Соясида асрар мени
Номардларнинг дастидан.

Ғалвалар ҳам пуч ёнғоқдай
Хаёлингни бўлади,
Умид билан кутганларинг
Айланади саробга.
Ўксик дилинг қийналиб гоҳ
Зардобларга тўлади,
Ҳаёт асли ўхшар экан
Ўқилмаган китобга.

Гард инмаган бокира қалб,
Қайдан келди дунёга,
Ғуборлардан холи олам
Оҳанрабо,
Мафтункор.
Мавжлари ҳам сир бермас жим,
Қиёсланар дарёга,
Йўлдан уриб яна пайдо
Бўлмасмикан бир маккор.

Қаерларга олиб кетар
Бу умрнинг йўллари,
Қай манзилда ечилади
Тугунлари тақдирнинг.
Ўтган ҳар йўловчининг
Очиқ кетар қўллари,
Етолмайин ҳеч сўнгига
Мангуга қолган сирнинг.

Сониялар қучоғида
Вақт дўстингми, ё душман,
Муҳаббатми бу очунда
Инсон истар ҳуррият.
Барқ ургунча соф орзулар
Бунёд этади гулшан,
Осмону фалак томон
Учаверар руҳият.

© Ўткир Раҳмат

#Кўнгил_хиёбони | @Otkir_Rahmat

BАHORIM USTIGА YOGʼDIRMАGIN QOR...

Mendan qizgʼanmagin axir havoni,
Koʼnglingni kengroq qil, olayin nafas.
Hali sen bilmaysan u bevafoni,
Vaqti kelganida hech ham ayamas.

Аnavi chaman-u kenglikda shodon,
Entikib kezguvchi odamlarga boq.
Yashasa ne ajab ular sogʼ-omon,
Kulfat-u gʼamlardan olis va yiroq...

Kimga ilhom bergan, kimgadir quvvat,
Kimningdir umrini choʼzgan u kunlar.
Sen madad yoʼlini toʼsmagin faqat,
Oʼtsa ham oshiqib kunduz-u tunlar.

Sen toʼsiq boʼlmagin,
Tila sof niyat,
Ul inja qalblarga yetkazma ozor.
Ne boʼlsa borini toʼkadi hayot,
Qish ketgach, ortidan yuz ochar bahor.

Bogʼlarga nazar sol –
Daraxt yozgan barg,
Borliq ham yashnaydi olgancha bahra.
Toʼyguncha simirsang havoni begard,
Qarshingda jonlanar ming gul, ming chehra...

Bu dunyo moʼjiza, goʼzal javohir,
Odamzod aqlini shoshirgan sir bu.
Gohida quvonchlar, gohi xavotir,
Аjdodlar bizlarga oshirgan sir bu.

Zarradan togʼ qadar maftun va bedor,
Butun borliq aro sep yoygan havas.
Koʼksini toʼldirib yashar beozor,
Dunyo bir maromda olar hur nafas.

Bu Haqning har jonga cheksiz mehridir,
Shu alfoz gurkirab yozadi qanot.
Goʼzal tabiatning ajib sehridir,
Har qadam boʼlajak chamanzor bunyod.

Qizgʼanmoq ne kerak,
Аyt ne muddao,
Nahotki shu bilan boʼlsang baxtiyor?!
Borligʼing ichida hasad etib jo,
Bahorim ustiga yogʼdirmagin qor.

Besh kunlik dunyoning sinovlari koʼp,
Ne zotlar koʼksini toʼldirgan havo.
Shu bois yashashdan rozi boʼlgan xoʼp,
Soʼnggi dam zarracha boʼlmagan daʼvo.

...Ingragan, oh chekib aylagan faryod,
Soʼnggi damda havo yetib kelmagan.
Har tomon koʼz tikib, aylagan imdod,
Havodan ham ortiq neʼmat boʼlmagan...

Qizgʼanma, havoning yoʼlini toʼsma,
Аxir u hammaga yetar bemalol.
Mendan hayiqmagin, men senga doʼstman,
Undan koʼra borgil toʼyib nafas ol...

Ey doʼst, qizgʼanmagin mendan havoni...

© Oʼtkir Rahmat

#Koʼngil_xiyoboni | @Otkir_Rahmat

БАҲОРИМ УСТИГА ЁҒДИРМАГИН ҚОР...

Мендан қизғанмагин ахир ҳавони,
Кўнглингни кенгроқ қил, олайин нафас.
Ҳали сен билмайсан у бевафони,
Вақти келганида ҳеч ҳам аямас.

Анави чаману кенгликда шодон,
Энтикиб кезгувчи одамларга боқ.
Яшаса не ажаб улар соғ-омон,
Кулфату ғамлардан олис ва йироқ...

Кимга илҳом берган, кимгадир қувват,
Кимнингдир умрини чўзган у кунлар.
Сен мадад йўлини тўсмагин фақат,
Ўтса ҳам ошиқиб кундузу тунлар.

Сен тўсиқ бўлмагин,
Тила соф ният,
Ул инжа қалбларга етказма озор.
Не бўлса борини тўкади ҳаёт,
Қиш кетгач, ортидан юз очар баҳор.

Боғларга назар сол –
Дарахт ёзган барг,
Борлиқ ҳам яшнайди олганча баҳра.
Тўйгунча симирсанг ҳавони бегард,
Қаршингда жонланар минг гул, минг чеҳра...

Бу дунё мўъжиза, гўзал жавоҳир,
Одамзод ақлини шоширган сир бу.
Гоҳида қувончлар, гоҳи хавотир,
Аждодлар бизларга оширган сир бу.

Заррадан тоғ қадар мафтун ва бедор,
Бутун борлиқ аро сеп ёйган ҳавас.
Кўксини тўлдириб яшар беозор,
Дунё бир маромда олар ҳур нафас.

Бу Ҳақнинг ҳар жонга чексиз меҳридир,
Шу алфоз гуркираб ёзади қанот.
Гўзал табиатнинг ажиб сеҳридир,
Ҳар қадам бўлажак чаманзор бунёд.

Қизғанмоқ не керак,
Айт не муддао,
Наҳотки шу билан бўлсанг бахтиёр?!
Борлиғинг ичида ҳасад этиб жо,
Баҳорим устига ёғдирмагин қор.

Беш кунлик дунёнинг синовлари кўп,
Не зотлар кўксини тўлдирган ҳаво.
Шу боис яшашдан рози бўлган хўп,
Сўнгги дам заррача бўлмаган даъво.

...Инграган, оҳ чекиб айлаган фарёд,
Сўнгги дамда ҳаво етиб келмаган.
Ҳар томон кўз тикиб, айлаган имдод,
Ҳаводан ҳам ортиқ неъмат бўлмаган...

Қизғанма, ҳавонинг йўлини тўсма,
Ахир у ҳаммага етар бемалол.
Мендан ҳайиқмагин, мен сенга дўстман,
Ундан кўра боргил тўйиб нафас ол...

Эй дўст, қизғанмагин мендан ҳавони...

© Ўткир Раҳмат

#Кўнгил_хиёбони | @Otkir_Rahmat

Кўплаб шеърият ихлосмандларининг илтимосига биноан ўқилиши қулай бўлиши учун "Бу боғ ичра..." шеърини матн ҳолатида ҳам ҳавола этмоқдамиз.


БУ БОҒ ИЧРА…

Нурлар оғушида яйраб кетди боғ,
Шивирлар япроқлар сабо-ла зимдан.
Дилрабо ҳавоси дилни этиб чоғ,
Борини аямас асло ҳеч кимдан...

Гуркираб ич-ичдан яшнаган маскан,
Тўрт фасл ўзини мардона тутиб.
Гоҳида шамолу тўфонлар эсган,
Уларни бўлурми ахир унутиб...

Қадимий тупроқда қадимий илдиз,
Вужуди чирмашиб кетгандир ерга.
Айрилмас бир умр кечаю кундуз,
Йилларни узатиб яшайди бирга...

Бу боққа кўз ташлаб шодландим беҳад,
Елкасин елкага тутиб турарди.
Бу жойда яшнамоқ руҳи бор фақат,
Эзгулик ел каби кезиб юрарди...

Воажаб, кузатдим ажиб ҳолатни,
Дов-дарахт ногоҳон бошлади мажлис.
Унутиб бир зумда вақту соатни,
Таклифу тортишув олди қизғин тус...

Энг аввало чинор айтди шундай гап,
У жойга арзир, деб серҳосил ўрик.
Қўйинглар, деди у, мендан келмас наф,
Мевалар бермасам бўлар нонкўрлик.

Кимдир номин айтди олма дарахтин,
Деб уни беозор, ҳосили тўкин.
Ҳеч қачон бузмаган у берган аҳдин,
Ҳар доим кўтарган ўзининг юкин...

Кимдир гилос деди, ёнғоқни кимдир,
Анору шафтоли қолмади тилдан.
Барибир номзодлар сўз айтмай жимдир,
Неларни ўйлашар яна кўнгилдан...

Дарахтлар суҳбати кўп этди давом,
Ҳар бири эринмай айтди бир-бир сўз.
Кимгадир ёқмади, кимни айлаб ром,
Маҳлиё боқарди эринмайин Куз.

Кўпни кўрган чинор боқди эгилиб,
Ҳайрату ҳавасдан эди у қувноқ.
Азизлар, деди у қалбингиз билиб,
Мамнунман!
Ғамхўрсиз яшнамайди боғ!

Қайрағоч фикрига қўшилдим мен ҳам,
Бу қадим жой қолган мерос бизларга.
Қувончу шодликни кўрганмиз баҳам,
Ҳаммаси аёндир дўстлар, сизларга.

Настарин, арчанинг сўзида жон бор,
Гулларнинг таклифи тоза ва хушрўй.
Не бўлса барини этдингиз изҳор,
Ниятлар покиза, бунчалар хушбўй.

Айтилган ҳар калом пурмаъно бирам,
Чидаган сабримиз очу тўқликка.
Гарчи, бу бўлса-да ҳур боғи эрам,
Ҳеч ким устун эмас мулки борлиққа...

Бу сўзни қайсидир гул айтди секин,
У бир райҳонмиди ёки атиргул.
Ҳаммасидан гумон қилманглар, тағин,
Сўзлаган гул эмас, балки у булбул...

Сездим бойчечак ҳам қўшилди аста,
Деди у лаҳзада ўтади даврон.
Боғимиз ҳеч қачон бўлмас шикаста,
Бўлса ёнимизда бир дўст меҳрибон.

Шундай бўлсинки у — ҳаммадан доно,
Эзгу амаллари кўкни бўйлаган.
Бўлсин ишидаю сўзида маъно,
Шунда қисмат бизни албат сийлагай.

Боққа меҳр берсин, шаън, шодон бўлсин,
Кечаю кундуз у турсин ёнма-ён.
Иссиғу совуқда биз томон бўлсин,
Мақсадга етказсин бўлиб соғ-омон.

Баҳсга нуқта қўйди митти бойчечак...
Унгурларда нафас ростлади шамол.
Тебранмасдан қотиб турарди терак,
Чинор ҳам бу ҳолдан қолган эди лол.

Ва бирдан сўзини бошлаб қолди у:
“Минг раҳмат барчага, фикрингиз тўғри.
Бўлсин десак агар бу гулшан мангу,
Ҳар бир дарахт бўлсин унинг қалб-қўри.

Эзгу ниятларни қилиб ҳимоя,
Ҳар бирига зафар тиласак бу он.
Ширин мева берсин ва ёки соя,
Ўз ишида бўлсин собит, фидожон.

Бу боғ ичра, билинг, ҳар бирин, ахир
Адо этилажак ўз юмуши бор.
Мен беҳад шодланиб турибман ҳозир,
Яширмай борини этдингиз изҳор.

Тилга олдингиз-ку менинг номим ҳам,
Ташаккур, биламан, бу аъмол мушкул.
Осонмас бўлмоқлик ҳамнафас, ҳамдам,
Уддалай олмайман бу ишни буткул.

Бугун англадингиз теран бир ҳикмат, Минг шукр, қалбингиз экан-ку уйғоқ.
Адашмайсиз энди бу йўлда фақат,
Ҳол сўраб келса у очганча қучоқ.

Бу юксак ишончни оқлагувчи ким,
Қалбдаги орзулар чўзармикан бўй?!
Тўлқинлар ичида қолди юрагим,
Жавобини топди мана ўша ўй:

Кўзию сўзида ўчмаган оташ,
Яшнатиш ишқига бағишлаган жон.
Меҳрибону ҳалол, танти, меҳнаткаш,
Боғбон у, боғбон у, боғбон у, боғбон!

© Ўткир Раҳмат

#Хаёлот_сўқмоқларида | @Otkir_Rahmat

ONA TILIM

Dunyo evrilmoqda, tilim tarjimon,
Turfa jilvasini bayon aylar u.
Ba'zan to‘lib-toshar go‘yoki qozon,
Qog‘ozga tushadi har bitta tuyg‘u...

Kecha moziy bilan bo‘ylashdim teran,
Tarix quchog‘idan durlar tergali.
Ona tilim biyron so‘ylaydi, qarang,
Qo‘llab turgandayin olam pirlari.

Kul tegin bitigi toshni gullatdi,
Yo‘l-yo‘riq ko‘rsatar ul Bilga hoqon.
Qoshg‘ariy jamiki elni tillatdi,
Arsh qadar ko‘tardi Navoiy – sulton.

Bobur shevasidan yashnadi ro‘y-rost,
Mashrab ohangida junun nafasi.
Yana ne ulug‘lar ko‘tardilar dast
Bugun ajnabiyning kelar havasi.

Tilim, zulmlar ham o‘tdi boshingdan,
Xoinlaring senda so‘zladi ravon.
Yoqamni tutaman zo‘r bardoshingdan,
Yot tilga sig‘inar ba'zilar hamon.

Qo‘y tilim, ranjima, ularni kechir,
Xoinlar senimas, o‘zini sotgan.
Jon tilim, jonday xush suvingdan ichir,
Sen tug‘ilgan kundan tongimiz otgan.

Tobora yuksaklab borar bul quyosh,
Baralla jaranglar yuksak minbardan.
Bo‘g‘zim to‘lib borar, ko‘zlarimda yosh,
O‘zbegim tilida uchgan xabardan.

Sen shunday nurli bo‘l, ko‘kni quch mudom,
Doimo jarang soch dunga baralla.
Tonglari madhiyam bo‘lgin jonajon,
Kechalar bo‘l onam aytgan xush alla.

Sen borsanki, ruhim quchadi ko‘kni,
Sen borsanki, yashnab boradir dilim.
Bilmayman, ertaga men bormi, yo‘qmi,
Ammo sen mangusan, ey Ona tilim!

© O‘tkir Rahmat

#Iftixor|@Otkir_Rahmat

ОНА ТИЛИМ

Дунё эврилмоқда, тилим таржимон,
Турфа жилвасини баён айлар у.
Баъзан тўлиб-тошар гўёки қозон,
Қоғозга тушади ҳар битта туйғу...

Кеча мозий билан бўйлашдим теран,
Тарих қучоғидан дурлар тергали.
Она тилим бийрон сўйлайди, қаранг,
Қўллаб тургандайин олам пирлари.

Кул тегин битиги тошни гуллатди,
Йўл-йўриқ кўрсатар ул Билга ҳоқон.
Қошғарий жамики элни тиллатди,
Арш қадар кўтарди Навоий – султон.

Бобур шевасидан яшнади рўй-рост,
Машраб оҳангида жунун нафаси.
Яна не улуғлар кўтардилар даст
Бугун ажнабийнинг келар ҳаваси.

Тилим, зулмлар ҳам ўтди бошингдан,
Хоинларинг сенда сўзлади равон.
Ёқамни тутаман зўр бардошингдан,
Ёт тилга сиғинар баъзилар ҳамон.

Қўй тилим, ранжима, уларни кечир,
Хоинлар сенимас, ўзини сотган.
Жон тилим, жондай хуш сувингдан ичир,
Сен туғилган кундан тонгимиз отган.

Тобора юксаклаб борар бул қуёш,
Баралла жаранглар юксак минбардан.
Бўғзим тўлиб борар, кўзларимда ёш,
Ўзбегим тилида учган хабардан.

Сен шундай нурли бўл, кўкни қуч мудом,
Доимо жаранг соч дунга баралла.
Тонглари мадҳиям бўлгин жонажон,
Кечалар бўл онам айтган хуш алла.

Сен борсанки, руҳим қучади кўкни,
Сен борсанки, яшнаб борадир дилим.
Билмайман, эртага мен борми, йўқми,
Аммо сен мангусан, эй Она тилим!

© Ўткир Раҳмат

#Ифтихор|@Otkir_Rahmat