“7 июнда Одесға кирилди... Соат 12, кундуз парахўдимиз денгизни кўпуртириб, [Истанбул томон] ҳаракатға кирди...

Парахўдда аксарият яҳудийларгинадур ва бироз рус фуқаросидан ҳам борким, бир неча кашиш (пўп)лари ҳам бордур... Бу яҳудий ва руслар аввалан Истанбулға кириб, “Аё Суфия” ва “Қаърия” жомеъи ва бошқа азиз калисоларни ва яҳудийлар «Хохом» бошини зиёрат этуб, сўнгра Қуддуси шарифға кетарлар, яъни рус ва яҳудий ҳожиларидурлар...

2-даража золиға оқшом мандан бошқа яна уч-тўрт нафар яҳудий ва рус бор эди... Яҳудий ва руслар ила суҳбат этдук.

Яҳудийдан бири дерки: “Туркистон эски дунёнинг Амрикосидур. Пахта, маъдан, ғалла, хулоса, ҳар нимарса бор. Туркистон олтундур. Агарда Русия ҳукумати монеъ бўлмаса, барча мулкимни сотиб, пулиға Туркистондан ер олиб, деҳқонлик этардим. Олтун бериб, ер олиб, сўнгра олмос кўтарар эдим. Аммо, на чора, Русия қонуни биз, яҳудийларни қисар...”

Мен ичимда дедим: “Ташаккур рус ҳукуматиғаким, сизни қўймайдур ва, илло, сиз яҳудийлар, биз, аҳмоқларни дарбадар ва беватан этарсиз...”

— Маҳмудхўжа Беҳбудийнинг 1914 йилги саёҳат хотираларидан, “Ойина” журналининг 1914 йил 19 июль сониида эълон қилинган