Манзилга етгунча у билан гаплашиб кетдик.
50 ёшлар чамасидаги йўловчи асли Боғдод туманидан бўлиб, ҳар куни 25 км йўл босиб, Олтиариқ туманидаги мардикор бозорига келар экан. У қиш кунида иш камайиб кетгани, бир кунда 70–80 минг сўм пул топаётгани ҳақида айтди.
Соатга қарадим — 15:34.
— Бугун ишни эртароқ тугатибсизми?
— Ҳа, ука. Йўл бўйидаги коттежлардан бирида ҳовли томорқасига гўнг ташидим. Ҳаво совуқлигидан ишни тез тугатай, деб илдамроқ ҳаракат қилдим.
— Фарзандларингиз борми?
— Бир ўғил бир қизим бор Баҳоргача мардикорлик қилиб турай. Баҳордан ўғлим ишлайдиган мебел цехига ишга кириб оламан. Ўғлимни мебелчига шогирдга берганман. Қўлидан анча иш келиб қолди.
Йўловчи ўғли ҳунар ўрганганини тўлқинланиб ҳикоя қилар, ич-ичидан хурсандлиги билиниб турарди.
— Бир кунда 70 минг ишлаб топар экансиз. Уйингиз эса бошқа туманда. Олтиариққа ҳар куни келиб кетишингизга йўл кира кетади-ку?
— Энди, ука, ўрганиб қолганмиз-да. Олтиариқда қишда ҳам иш кўп бўлади-да...
Риштон марказига кириб келдик. Машинани йўл четига тўхтатдим. Энди у каловланганича чўнтак титкилай бошлади. Ҳамёнидан 5 минг сўм чиқарди.
— Ака, бир ўзим кетаётганим учун суҳбатлашиб кетгани атай сизни йўлдан олгандим. Ҳали яна уйингизгача бошқа транспортга чиқасиз. Менга бермоқчи бўлган пулингизни Боғдодга етиб олиш учун ишлатинг...
— Ука... хижолатга қўйманг одамни...
— Мен сизга жиддий айтяпман...
Қора пальтоли йўловчи бир зум ўйланиб қолди-да, раҳматлар айтганича иягига туширилган қора маскасини бурнигача кўтарди. Ҳолбуки, ўша атрофда маска таққан ягона инсон шу эди. Сўнг у турнақатор тизилиб турган «Дамас»лардан бирига бориб ўтирди.
Эҳ... йўлда шунча бирга суҳбатлашиб келиб, қора пальтоли йўловчининг исмини ҳам сўрамабман...
📝Орзу ва томорқа
Қишлоққа етиб келиб бувимга егулик сотиб олгани йўл четидаги дўконлардан бири қаршисида тўхтадим. Дўкон эшиги олдида маҳалламизда яшовчи Илёс акани учратдим. Анчадан бери кўришмаган қўшни билан озроқ суҳбатлашдик.
Ўзи ўқимаганига «алам» қилиб фарзандларини олийгоҳда ўқитаётган Илёс ака билан ҳар гал учрашиб қолганимизда мавзу фақат ўқиш ва илмдан бўларди. Шунинг учун бу сафар ҳам унинг ўғлининг ўқиши ҳақида гап очдим.
— Ўғлингиз ўқишни тамомладими?
— Яқинда бир йил бўлди, худога шукр. Ўқиши тугаган. Амаллаб ўқитиб олдим. Бахтимизга сигиримиз ҳар йили биттадан туғиб бериб турди. Бу ёқда сут-қатиғини пуллаб, рўзғорга ишлатиб турдик. Ҳар йили боласини сотдик. Контрактининг бир қисмини кўтарди-да...
— Яхши бўлибди ака. Энди укамиз нима иш қиляпти? Ишга жойлашгандир?
— Ҳали янгиликни айтмадим. Зўр янгилик бор бизда...
— Э, яхши-ку! Сиздаги янгилик доим яхшиликка бўлади. Қани эшитайлик-чи...
— Э, ука, ўғлимни биласанку, ўртоқларига қизиқиб, четга кетишга қизиқиб юрарди. Ўқишда ўқиб юрганида «Айлтс» деган нарса ўқиб турарди. Баллни яхши олган экан, Кореядаги ўқишлардан бирига кириб кетибди. Бошида биздан яширди четга ўқишга ўтганини. Университетни тамомлаб қишлоқда инглиз тилидан болаларга дарс ўтиб юрувди. Пулниям яхши топаётганди. Энди нима деймиз? Кетаман, деб туриб олса...
— Майли Илёс ака, омадини берсин. Ёшларга қўйиб беринг. Келажагини ўзи қурсин. Шуни хоҳлабдики...
— Ўтишга ўтиб олдику-я, у ёғиям контракт эканда...
— Кореяга ҳам контрактга ўтдими? Ҳа-а, майли ака, шунгаям ўта олмаганлар бор. Ўғлингизнинг омади бор экан.
— Майлику-я, ҳужжатларига ҳам анча пул кетди-да. Бир пайтлар болаларимга иморат қуриб берарман, деган яхши ниятда томорқа олиб қўйгандим. Шуни сотиб, контрактларига тўладим. Чет элга ҳам кетиш осон эмас экан-да, ука...
— Ўғлингиз Кореяда ўқиб келиб, ҳали яхши лавозимларда ишлайди. Бундай томорқалардан ҳали сизга кўпини олиб беради.
— Гапинг тўғри. Айтганинг келсин, ука. Мен ҳам хотинимга худди сен айтган гапни айтдим. Ўғлимни уйласам тўйга айтаман. Келасан-а?!
Мен албатта тўйда хизмат қилишимни айтиб, дўконга кирдим.
Сарвар Зияев, журналист
https://t.me/IJOD07/
50 ёшлар чамасидаги йўловчи асли Боғдод туманидан бўлиб, ҳар куни 25 км йўл босиб, Олтиариқ туманидаги мардикор бозорига келар экан. У қиш кунида иш камайиб кетгани, бир кунда 70–80 минг сўм пул топаётгани ҳақида айтди.
Соатга қарадим — 15:34.
— Бугун ишни эртароқ тугатибсизми?
— Ҳа, ука. Йўл бўйидаги коттежлардан бирида ҳовли томорқасига гўнг ташидим. Ҳаво совуқлигидан ишни тез тугатай, деб илдамроқ ҳаракат қилдим.
— Фарзандларингиз борми?
— Бир ўғил бир қизим бор Баҳоргача мардикорлик қилиб турай. Баҳордан ўғлим ишлайдиган мебел цехига ишга кириб оламан. Ўғлимни мебелчига шогирдга берганман. Қўлидан анча иш келиб қолди.
Йўловчи ўғли ҳунар ўрганганини тўлқинланиб ҳикоя қилар, ич-ичидан хурсандлиги билиниб турарди.
— Бир кунда 70 минг ишлаб топар экансиз. Уйингиз эса бошқа туманда. Олтиариққа ҳар куни келиб кетишингизга йўл кира кетади-ку?
— Энди, ука, ўрганиб қолганмиз-да. Олтиариқда қишда ҳам иш кўп бўлади-да...
Риштон марказига кириб келдик. Машинани йўл четига тўхтатдим. Энди у каловланганича чўнтак титкилай бошлади. Ҳамёнидан 5 минг сўм чиқарди.
— Ака, бир ўзим кетаётганим учун суҳбатлашиб кетгани атай сизни йўлдан олгандим. Ҳали яна уйингизгача бошқа транспортга чиқасиз. Менга бермоқчи бўлган пулингизни Боғдодга етиб олиш учун ишлатинг...
— Ука... хижолатга қўйманг одамни...
— Мен сизга жиддий айтяпман...
Қора пальтоли йўловчи бир зум ўйланиб қолди-да, раҳматлар айтганича иягига туширилган қора маскасини бурнигача кўтарди. Ҳолбуки, ўша атрофда маска таққан ягона инсон шу эди. Сўнг у турнақатор тизилиб турган «Дамас»лардан бирига бориб ўтирди.
Эҳ... йўлда шунча бирга суҳбатлашиб келиб, қора пальтоли йўловчининг исмини ҳам сўрамабман...
📝Орзу ва томорқа
Қишлоққа етиб келиб бувимга егулик сотиб олгани йўл четидаги дўконлардан бири қаршисида тўхтадим. Дўкон эшиги олдида маҳалламизда яшовчи Илёс акани учратдим. Анчадан бери кўришмаган қўшни билан озроқ суҳбатлашдик.
Ўзи ўқимаганига «алам» қилиб фарзандларини олийгоҳда ўқитаётган Илёс ака билан ҳар гал учрашиб қолганимизда мавзу фақат ўқиш ва илмдан бўларди. Шунинг учун бу сафар ҳам унинг ўғлининг ўқиши ҳақида гап очдим.
— Ўғлингиз ўқишни тамомладими?
— Яқинда бир йил бўлди, худога шукр. Ўқиши тугаган. Амаллаб ўқитиб олдим. Бахтимизга сигиримиз ҳар йили биттадан туғиб бериб турди. Бу ёқда сут-қатиғини пуллаб, рўзғорга ишлатиб турдик. Ҳар йили боласини сотдик. Контрактининг бир қисмини кўтарди-да...
— Яхши бўлибди ака. Энди укамиз нима иш қиляпти? Ишга жойлашгандир?
— Ҳали янгиликни айтмадим. Зўр янгилик бор бизда...
— Э, яхши-ку! Сиздаги янгилик доим яхшиликка бўлади. Қани эшитайлик-чи...
— Э, ука, ўғлимни биласанку, ўртоқларига қизиқиб, четга кетишга қизиқиб юрарди. Ўқишда ўқиб юрганида «Айлтс» деган нарса ўқиб турарди. Баллни яхши олган экан, Кореядаги ўқишлардан бирига кириб кетибди. Бошида биздан яширди четга ўқишга ўтганини. Университетни тамомлаб қишлоқда инглиз тилидан болаларга дарс ўтиб юрувди. Пулниям яхши топаётганди. Энди нима деймиз? Кетаман, деб туриб олса...
— Майли Илёс ака, омадини берсин. Ёшларга қўйиб беринг. Келажагини ўзи қурсин. Шуни хоҳлабдики...
— Ўтишга ўтиб олдику-я, у ёғиям контракт эканда...
— Кореяга ҳам контрактга ўтдими? Ҳа-а, майли ака, шунгаям ўта олмаганлар бор. Ўғлингизнинг омади бор экан.
— Майлику-я, ҳужжатларига ҳам анча пул кетди-да. Бир пайтлар болаларимга иморат қуриб берарман, деган яхши ниятда томорқа олиб қўйгандим. Шуни сотиб, контрактларига тўладим. Чет элга ҳам кетиш осон эмас экан-да, ука...
— Ўғлингиз Кореяда ўқиб келиб, ҳали яхши лавозимларда ишлайди. Бундай томорқалардан ҳали сизга кўпини олиб беради.
— Гапинг тўғри. Айтганинг келсин, ука. Мен ҳам хотинимга худди сен айтган гапни айтдим. Ўғлимни уйласам тўйга айтаман. Келасан-а?!
Мен албатта тўйда хизмат қилишимни айтиб, дўконга кирдим.
Сарвар Зияев, журналист
https://t.me/IJOD07/