36-Эслатма:
“Бировларнинг обрўсидан тилни тия олмаслик нимадан?”
Оиша онамизга мунофиқлар томонидан фитна, бўҳтон қилинганда Расулуллоҳ алайҳиссалам Зайнаб онамиздан бу ҳақида сўрадилар:
“Сен (Оиша ҳақида) бирор нарса эшитдингми? Ёки бирор нарса кўрдингми?”
Зайнаб онамиз айтдилар: “Ё Расулуллоҳ! Мен (қулоғим эшитмаган, кўзим кўрмаган нарсадан) қулоғим ва кўзимни ҳимоя қиламан! Аллоҳга қасамки, мен (Оишада) яхшиликдан бошқани билмайман!”
Оиша онамиз айтадилар: “Ҳолбуки, Расулуллоҳ алайҳиссалам аёлларидан менга беллашадиган аёл асли у эди, Аллоҳ уни ТАҚВОСИ САБАБ (менга туҳмат қилишдан) асраб қолди!”
(Бухорий ва Муслим ривояти)
Яъни, Зайнаб у кишининг гарчи кундоши ва кундошлари орасида унга энг беллашувчиси бўлса-да, бу фурсатдан фойдаланиб онамизни бадном қилмади! Балки “яхшиликдан бошқа нарса кўрмаганман” деб гувоҳлик берди.
Кундоши ва рақибидан қутулиш пайида юрадиган қалби қора аёл бўлса, бу унга жуда яхши фурсат эди.
Бугун аёллардаги на ўзига кундош, на беллашувчиси бўлмаган бировларнинг оиласига қизиқувчанлик, уларнинг оиласида содир бўлаётган муаммоларни эл-у юртга тарқатиб бадном қилишга кўз тикиб туриш, кишининг қалби қорайиб, бетақво бўлиб кетганидан дарак беради. Чунки, агар қалбларида тақво бўлса, ҳатто, рақиби обрўсига ҳам кўзи билан кўрмаган, қулоғи билан эшитмаган нарсани гапиришдан қўрқар эдилар!
Аллоҳ таоло айтади:
“Ўзинг билмаган нарсангнинг (ортидан) эргашма (гапирма)! Албатта, қулоқ, кўз ва қалб, буларнинг барчаси масъулдир!”
(Исро: 36)
Йиғинларда ўтириб, оғизнинг бир четидан оддийгина чиқиб кетадиган бу гуноҳнинг оғирлигидан огоҳлантириб, дейди:
“Ўшанда сизлар у (бўҳтонни) тилларингда олиб юрар эдинглар. Ҳолбуки, у гаплар Аллоҳнинг наздида оғир (гуноҳ)дир!”
(Нур: 15)
@HIKOYANEW
“Бировларнинг обрўсидан тилни тия олмаслик нимадан?”
Оиша онамизга мунофиқлар томонидан фитна, бўҳтон қилинганда Расулуллоҳ алайҳиссалам Зайнаб онамиздан бу ҳақида сўрадилар:
“Сен (Оиша ҳақида) бирор нарса эшитдингми? Ёки бирор нарса кўрдингми?”
Зайнаб онамиз айтдилар: “Ё Расулуллоҳ! Мен (қулоғим эшитмаган, кўзим кўрмаган нарсадан) қулоғим ва кўзимни ҳимоя қиламан! Аллоҳга қасамки, мен (Оишада) яхшиликдан бошқани билмайман!”
Оиша онамиз айтадилар: “Ҳолбуки, Расулуллоҳ алайҳиссалам аёлларидан менга беллашадиган аёл асли у эди, Аллоҳ уни ТАҚВОСИ САБАБ (менга туҳмат қилишдан) асраб қолди!”
(Бухорий ва Муслим ривояти)
Яъни, Зайнаб у кишининг гарчи кундоши ва кундошлари орасида унга энг беллашувчиси бўлса-да, бу фурсатдан фойдаланиб онамизни бадном қилмади! Балки “яхшиликдан бошқа нарса кўрмаганман” деб гувоҳлик берди.
Кундоши ва рақибидан қутулиш пайида юрадиган қалби қора аёл бўлса, бу унга жуда яхши фурсат эди.
Бугун аёллардаги на ўзига кундош, на беллашувчиси бўлмаган бировларнинг оиласига қизиқувчанлик, уларнинг оиласида содир бўлаётган муаммоларни эл-у юртга тарқатиб бадном қилишга кўз тикиб туриш, кишининг қалби қорайиб, бетақво бўлиб кетганидан дарак беради. Чунки, агар қалбларида тақво бўлса, ҳатто, рақиби обрўсига ҳам кўзи билан кўрмаган, қулоғи билан эшитмаган нарсани гапиришдан қўрқар эдилар!
Аллоҳ таоло айтади:
“Ўзинг билмаган нарсангнинг (ортидан) эргашма (гапирма)! Албатта, қулоқ, кўз ва қалб, буларнинг барчаси масъулдир!”
(Исро: 36)
Йиғинларда ўтириб, оғизнинг бир четидан оддийгина чиқиб кетадиган бу гуноҳнинг оғирлигидан огоҳлантириб, дейди:
“Ўшанда сизлар у (бўҳтонни) тилларингда олиб юрар эдинглар. Ҳолбуки, у гаплар Аллоҳнинг наздида оғир (гуноҳ)дир!”
(Нур: 15)
@HIKOYANEW