Ота-онага қолган ҳасратҚачондир ҳурматнинг тенгсиз кўчаси,
Севинчга тўларди уйнинг қўрғони.
Бугун эса сукут, юракда ғамлар,
Ёлғизлик тўлдирган боғ ва дармони.
Она табассуми, отанинг сўзи,
Ҳар тонгда уйингда нур каби ёнар.
Аммо энди, афсус, соялар қолди,
Ёмон қадрланмади у барча онлар.
Ҳар бир нидо — зарба, ҳар бир кўз ёши,
Сўнгги нафасларда айтилган сўзлар.
“Бизни қадрла” дер улар розилик,
Лекин вақт ўтганди, қолмади озар.
Энди бир мурожаат, ўзингга қарат,
Қадрла ҳаётингда уларни доим.
Чунки биласанми, кеч қолган эътиқод,
Бўлади қалбингда оғир бир оғир.
Она қўлининг ҳам, отанинг юзи,
Қувончинг, бахтингнинг энг соф кўриниши.
Инсоф қил, ҳозироқ етказ меҳринг,
Чунки кеч қолганда ёғилар ёши.
TemurPoyonov | 👍 Instagram