U ko'pincha uyga keta turib, uyga kelgandan keyin o'zining qaysi yo'ldan yurganligini aytib beraolmasdi, yurgan yo'lini eslab qolmasdi, bunga u odatlanib ham ketgandi. Lekin ketib borayotgan xotinning butun ravish-raftorida allaqanday g'alati, darhol odamning diqqatini o'ziga tortadigan bir narsa bor ediki, u avvaliga istar-istamas va hattoki, g'ashi kelib unga ko'z tashlay boshladi, keyin u borgan sari diqqatini o'ziga qattiqroq tortaverdi. Shunda birdan bu xotinning nimasi unga g'alati tuyulayotganligini anglagisi kelib ketdi. Avvalo, qiz, aftidan, juda ham yosh ko'rinar, kun qizig'ida bosh yalang, soyabonsiz, yalang'och qo'llarini allaqanday kulgili tarzda likillatib borardi. Uning egnida yupqa matodan tikilgan ipak ko'ylak bo'lib, ko'ylakning o'zi ham g'alatiroq qilib kiyib olingan, tugmalari qadalib qadalmagan va bel qismida xuddi yubkaning ustida yirtiq joyi bor edi, yirtilgan mato osilganicha lipillab turardi. Uning ochiq bo'yniga kichkinagina ro'malcha tashlangan, lekin u yon tomonga qiyshayib ketgan edi.

o'qilinayotgan kitobdan