“Xurshid Davron millatimizning beqiyos shoiri, hassos, zukko tarixnavisi. Uning ijodiy qiyofasi tozaligi, samimiyati, haqqoniyligi bilan ajralib turadi. Bolalik pokligi va tabiiyligiga xilof bir harakat qilmagan ikkita shoir bo‘lsa, bizningcha, biri Xurshiddir. Axir, ilm va ijodkorlar orasida mustaqillik va istiqlol bayroqdorlaridan biri ham Xurshid Davron edi-ku! Unga teng keladigan shoir, olim, muarrix yana qachon paydo bo‘ladi?! Xudo biladi… Ehtimol, injiqligi, cho‘rtkesarligi, hatto isyonkorligini kimlardir qabul etolmas. Shu “qaysarlik”lari bilan u Xurshid Davron. Bugun shu xususiyatlarni kimga nisbat berib bo‘ladi? So‘zi, fikri, iste’dodi va erkini sotmagan ijodkor bormi hozir? Bo‘lsa, nechta?..”

“Klod Lorren suvratlarini ko‘rganman. Ularda qasrlarning vayronalari juda qadim zamonlardan qissalar aytayotganday. Sokin ko‘rfazlar, qanotli maolika, ko‘pirib yotgan oq bulutlar, tonglar, tunlar, so‘lim choshgohlar. Eski g‘isht ko‘priklar chuqur oqayotgan daryolar uzra... Daraxtlar esa... Klod Lorren suvratlarida daraxtlar doim markazda, doim borliq uzra yuksalib sirli hikoyatlar so‘ylaydilar. Ular go‘yo ko‘p yurib, zaminni aylana-aylana horib shu yerga cho‘kkandaylar, nafas rostlayotgandaylar. Xurshid Davronning she’rlarini o‘qiganda Klod Lorren suvratlari yodimga tushadi. O‘xshashlik bor edi ular o‘rtasida...”

“Xurshid – tabiatan yorug‘ kechinmalar, nekbin qarashlar shoiri. Uning ko‘zyoshlari qanaqadir tiniq, dardlarida mas’um bir tortinchoqlik bor. U hatto qahramonlarining fojiiy kechinmalarini yoritishga intilganda ham mas’umligicha qoladi. Uning qayg‘usi ham hayotiy qonun bo‘yicha quvonchiga uzviy: “Nega baxt to‘ldirsa yurak ichini Biz o‘lim haqida o‘ylay boshlaymiz?... O‘lim haqidamas bu o‘ylar, Hayotga muhabbat erur balki g‘am”...