Ойбек Алиев саҳифасидан ўқидим. Туркиялик Barış Diri қўшиғи остидаги изоҳларда жуда таъсирли бир фикр ёзилган экан: “Бир дўстим “Йиллар ўтиб, бу жойлар марҳумларнинг хотира китоби бўлиб қолади”, деб ёзган эди. Қандай теран жумла... Шу дафтарга бир-икки сатр ёзиб қўяй... Ўлсам, кўксимдаги бу оғриқ билан ер ҳам қабул қилмайди, деб ўйладим. Шундай оғрияптики, азизим. Мени унут, буни унутма...”