Мадлен Миллернинг “Кирка” китобини ўқияпман. Таржимон сўз қўллашда анча меҳнат қилгани, излангани кўриниб турибди. Лекин китоб мутолааси жуда секин ва оғир кечяпти. Куннинг китобини ўқишда ҳам шундай қийналганман.

Чунки юнон мифлари жуда тиғиз. Кўп нарсани эслаб қолиш керак. Маъбудлар, нимфалар, фонийлар ва ҳоказо. Шунча мифни битта романга сиғдириш ёзувчига осонмас, ўқувчига эса ўқиш.

Қанчадан-қанча бадиий асарларда, кино санъатининг энг юксак намуналарида, қўшиқларда ҳам мифларга ишоралар бор. Умуман мифлар кириб бормаган, улар таъсир ўтказмаган маданият йўқ ҳисоби. Ҳатто дунёнинг энг машҳур брендларигача таъсир қилган. Шу жиҳатдан юнон мифологиясини ўрганиш бир зарурат.

Немис файласуфи Адорнонинг бир гапи бор: “Миф аллақачон маърифатдир”. Ва яна бир тезис: “Бугунги маърифат кун келиб мифга айланади”.

👉 @xurshidabdurashid