“Demolition” – Vayronalar Orqasidagi O‘zini Anglash
Ba’zan hayot bizni shunchalik to‘satdan va shafqatsiz tarzda bo‘shliq ichiga uloqtiradiki, biz o‘zimizni qanday tutishni ham bilmay qolamiz. Hammasi joyida bo‘lib tuyuladi, lekin ichkarida hech narsa qolmagandek, hamma narsa ma’nosiz ko‘rinadi. “Demolition” filmi ana shunday holatda qolgan odam haqida—yo‘qotish, hissiy o‘liklik va o‘zini anglashning og‘riqli jarayoni haqida hikoya qiladi.
Davis Mitchell—bankir, muvaffaqiyatli, jamiyat me’yorlariga to‘la mos keladigan inson. U chiroyli uyda yashaydi, obro‘li qaynotasi bor, yaxshi rafiqasi bor edi… yo‘qotishidan avval. Rafiqasining halokatga uchrashidan keyin hamma narsa bir zumda o‘z ahamiyatini yo‘qotadi. Davisni eng hayratga solgani esa—o‘lim bilan bog‘liq an’anaviy qayg‘uni his qilmasligi. Atrofdagilar undan qayg‘urishini, rafiqasini sog‘inishini kutadi, lekin u hech narsa his qilmayotgandek. U hatto rafiqasining qanday inson bo‘lganini ham aniq eslay olmaydi. U uchun butun olam qulab tushgan, lekin shu qulashning og‘rig‘ini ham his qila olmaydi.
Ushbu hissiy begonalik uni g‘alati xatti-harakatlarga boshlaydi. U ichki bo‘shliqni qandaydir yo‘l bilan to‘ldirishga harakat qiladi—xat yozadi, narsa-buyumlarni buzadi, hayotini mutlaqo g‘ayritabiiy yo‘l bilan o‘zgartiradi. Buzish uning uchun faqat tashqi ko‘rinishdagi harakat emas, bu uning o‘zini anglash yo‘li. Biz odatda tuzatish haqida o‘ylaymiz, qayta qurish haqida gapiramiz, lekin Davis avvalo vayron qilishi kerak. Uyingni ta’mir qilishdan avval eski, ishlamaydigan qismlarni olib tashlashing kerak bo‘lganidek, inson ham o‘z ruhiy olamida tartib o‘rnatishdan oldin eskirgan, soxta, o‘ziga xos bo‘lmagan hissiyotlardan xalos bo‘lishi kerak.
Film davomida Davisning hayoti asta-sekin yangi shaklga kira boshlaydi. U ilgari e’tibor bermagan narsalarni kashf qiladi—oddiylikni, begona insonlarning ichki olamini, hatto o‘zining hissiyotlarini ham. U buzib tashlagan dunyosining xarobalari orasidan o‘zining haqiqiyligini qidira boshlaydi.
“Demolition” – bu shunchaki qayg‘u yoki yo‘qotish haqida emas, balki odamning o‘zini qayta topishi haqidagi hikoya. Film bizga muhim savollar beradi: odam o‘z hayotini qayta qurishi uchun uni avval butkul vayron qilishga majburmi? O‘zimizni anglash uchun yo‘qotish zarurmi? Ba’zan, ha. Ba’zan, inson aynan yo‘qotganidan keyingina kimligini tushuna boshlaydi. Film javob bermaydi, lekin javob izlash jarayonining o‘zi muhim ekanligini his qildiradi.
Bu filmni tomosha qilish—bu o‘zing bilan yuzlashish, tushunarsiz va tartibsiz hislarning mazmunini qidirish demak. Ba’zan, eng chuqur tushunchalar aynan yo‘qotish va vayronalar ichida topiladi.
Ba’zan hayot bizni shunchalik to‘satdan va shafqatsiz tarzda bo‘shliq ichiga uloqtiradiki, biz o‘zimizni qanday tutishni ham bilmay qolamiz. Hammasi joyida bo‘lib tuyuladi, lekin ichkarida hech narsa qolmagandek, hamma narsa ma’nosiz ko‘rinadi. “Demolition” filmi ana shunday holatda qolgan odam haqida—yo‘qotish, hissiy o‘liklik va o‘zini anglashning og‘riqli jarayoni haqida hikoya qiladi.
Davis Mitchell—bankir, muvaffaqiyatli, jamiyat me’yorlariga to‘la mos keladigan inson. U chiroyli uyda yashaydi, obro‘li qaynotasi bor, yaxshi rafiqasi bor edi… yo‘qotishidan avval. Rafiqasining halokatga uchrashidan keyin hamma narsa bir zumda o‘z ahamiyatini yo‘qotadi. Davisni eng hayratga solgani esa—o‘lim bilan bog‘liq an’anaviy qayg‘uni his qilmasligi. Atrofdagilar undan qayg‘urishini, rafiqasini sog‘inishini kutadi, lekin u hech narsa his qilmayotgandek. U hatto rafiqasining qanday inson bo‘lganini ham aniq eslay olmaydi. U uchun butun olam qulab tushgan, lekin shu qulashning og‘rig‘ini ham his qila olmaydi.
Ushbu hissiy begonalik uni g‘alati xatti-harakatlarga boshlaydi. U ichki bo‘shliqni qandaydir yo‘l bilan to‘ldirishga harakat qiladi—xat yozadi, narsa-buyumlarni buzadi, hayotini mutlaqo g‘ayritabiiy yo‘l bilan o‘zgartiradi. Buzish uning uchun faqat tashqi ko‘rinishdagi harakat emas, bu uning o‘zini anglash yo‘li. Biz odatda tuzatish haqida o‘ylaymiz, qayta qurish haqida gapiramiz, lekin Davis avvalo vayron qilishi kerak. Uyingni ta’mir qilishdan avval eski, ishlamaydigan qismlarni olib tashlashing kerak bo‘lganidek, inson ham o‘z ruhiy olamida tartib o‘rnatishdan oldin eskirgan, soxta, o‘ziga xos bo‘lmagan hissiyotlardan xalos bo‘lishi kerak.
Film davomida Davisning hayoti asta-sekin yangi shaklga kira boshlaydi. U ilgari e’tibor bermagan narsalarni kashf qiladi—oddiylikni, begona insonlarning ichki olamini, hatto o‘zining hissiyotlarini ham. U buzib tashlagan dunyosining xarobalari orasidan o‘zining haqiqiyligini qidira boshlaydi.
“Demolition” – bu shunchaki qayg‘u yoki yo‘qotish haqida emas, balki odamning o‘zini qayta topishi haqidagi hikoya. Film bizga muhim savollar beradi: odam o‘z hayotini qayta qurishi uchun uni avval butkul vayron qilishga majburmi? O‘zimizni anglash uchun yo‘qotish zarurmi? Ba’zan, ha. Ba’zan, inson aynan yo‘qotganidan keyingina kimligini tushuna boshlaydi. Film javob bermaydi, lekin javob izlash jarayonining o‘zi muhim ekanligini his qildiradi.
Bu filmni tomosha qilish—bu o‘zing bilan yuzlashish, tushunarsiz va tartibsiz hislarning mazmunini qidirish demak. Ba’zan, eng chuqur tushunchalar aynan yo‘qotish va vayronalar ichida topiladi.