Davomi

Darbadar qushni yana daraxt bor ovozi ila chaqirdi. Ko'p harakat qildi. Avval qushning do'stlariga aytdi: "yo'lingiz tushsa, salomimni yetkazing, sog'inganim haqida xabar bering". Lekin do'stlari iltimosini bajarmabdi. Shunda shamolga yuzlanibdi: "hey shamol, unga xabarimni yetkaza olasanmi?". Shamol ham uzoq o'ylanib qolibdi. Bundan charchagan daraxt oxiri quvvatga kirib, yer qariga chuqurroq ildizlarini uzaytiribdi. Unga bu jarayonda yomg'ir yordam beribdi. Baquvvat ildizga ega bo'lgandan so'ng esa, ungacha bo'lgan yo'lni topib, o'z xabarini yetkazgan ekan. Qush esa ertasiyoq uchib kelib, daraxni shoxlariga qongancha "meni yo'qlabsan, nima gaping bor" debdi. Daraxt hursand, hayolida ming xil savol va fikrlar. Ammo u qushga uzoq termulishni xohlabdi. Qush esa undan so'zlar kutardi. Daraxt oxiri so'zlashni boshlaganda, qush darg'azab bo'libdi. Qush dono, daraxt esa unchalik emas. Shunda daraxt "men sendek dunyo ko'rmaganman, ammo bor so'zlarimni ishlatib so'zlayapman" debdi. Qush u uchun ham yaxshi ham yomon so'zlar aytib, yana o'z o'lkasiga uchib ketibdi.