فَإِنَّ مَعَ ٱلْعُسْرِ يُسْرًا
Bas, albatta, bir qiyinchilik bilan osonchilik bordir.
(94:5)
Bu oyatni tagida katta ma'no bor. Har doim bir inson mendan:
"Bu ish qiyin emasmi?", "Bu narsani o'rganish qiyin emasmi", "Qiynalyapman", "Bu juda qiyin ekan, charchadim" desa shu oyatni eslataman. Shu oyatni tushunib yetgan odam, qiyinchilikka duch kelsa, umid manbayi bo'ladi va qilayotgan ishi osonlashadi. O'zi hozirgi davrda osonchilik bilan, qiynalmasdan bir narsaga erishib bo'lmaydi. Qiynalish, xato qilish kerak. Xato qilmayapsizmi, qiynalmayapsizmi demak harakat qilmayapsiz degan edi ustozim. Xato qilishdan ko'pchilik qo'rqadi va uni oqibatini o'ylaydi. Bu esa o'z maqsadiga erishishga to'sqinlik qiladi. Men xatolarimni sevaman, chunki men juda ko'p xato qilib, undan ham ko'p narsa o'rgandim va o'rganyapman. Xatolarimga afsus chekmadim va ko'z yosh to'kmadim, ularga kulib boqdim.)
Qaysidir olimning gapi bor edi "Ilm uchun boringni bermasang, u senga hech nima bermaydi" degan. Bir marraga yetib borishni oson yo'li yo'q. Faqat harakat, qiyinchilik va xatolar bilan yetib borish mumkin. Alloh ham qiyinchilik sinov berib, jannati ila siylaydi.
Hullas bu gap avvolo o'zimga tegishli, kimgadir aql o'rgatmoqchi emasman.